Poczuj temperament krain wina i ognia!
Gruzja i Azerbejdżan, dwie perły Kaukazu, rozpalają wyobraźnię – i to dosłownie! Azerbejdżan kryje aż 400 błotnych wulkanów, Płonącą Górę i Świątynię Ognia, a gorejące tu wiecznie żywe płomienie od stuleci fascynują ludzi. Podobnie intrygują grające kamienie Gaval Dash i 6 tys. starożytnych petroglifów z Gobustanu oraz wykute w skałach cuda Gruzji: miasto Uplisciche i klasztor Dawit Garedża. Odkryj sekrety tych miejsc, a po więcej tajemnic zajrzyj do siarkowych łaźni Tbilisi i do Baszty Dziewiczej w Baku. Gdy spotkasz się już z jego wysokością Kazbekiem i pokonasz spektakularną Gruzińską Drogę Wojenną do cerkwi Cminda Sameba, uchwyć kalejdoskop witraży szebeke w olśniewającym Pałacu Chanów Szekijskich i odwiedź najciekawsze muzeum wina w Gruzji. Zanim jednak ruszysz w dalszą drogę, skosztuj kaukaskiego napoju bogów i koniecznie sprawdź, czy u rzemieślników z wioski Lachicz nadal można dostać… nowe strzemiona do jazdy wielbłądem!
Kameralna grupa
Loty Warszawa – Tbilisi – Warszawa
Noclegi w hotelach 3* (pokoje 2-os. z łazienkami)
Opieka polskojęzycznego pilota-przewodnika Tamada Tour
Pokazy kultury i tradycji
Składki na Turystyczny Fundusz Gwarancyjny i Turystyczny Fundusz Pomocowy
Supra – tradycyjna gruzińska biesiada z winem i tamadą
Transfer nocnym pociągiem Baku – Tbilisi
Transfery lotnisko – hotele – trasa wycieczki (klimatyzowany bus)
Ubezpieczenie KL, NNW, OC + bagaż
Warsztaty kulinarne
Wejścia biletowane do atrakcji
Wiza do Azerbejdżanu
Wizyty na lokalnych targowiskach i bazarach rękodzielniczych
Wyżywienie (śniadania, obiadokolacje)
Zwiedzanie z degustacją w lokalnych winnicach
Gwarancja Zwrotu Pieniędzy w 14 dni ?
Największa metropolia Azerbejdżanu i zarazem najniżej położona stolica świata (28 m p.p.m.) poprowadzi nas ścieżkami zabytkowych pałaców, świątyń i twierdz wprost do futurystycznej rzeczywistości rodem z powieści Lema. Tu przekonamy się, że nie Londyn ani Paryż, lecz Baku jest miastem przyszłości! Nad zabytkową częścią miasta, z zachwycającymi meczetami, basztą Dziewiczą, pałacem Szachów Szyrwanu i Świątynią Ognia Ateszgah, zobaczymy strzelające w górę Ogniste Wieże. Zawdzięczające nazwę przydomkowi kraju: Ziemia Ognia, niczym żagle pchają ten najstarszy port na Morzu Kaspijskim w stronę onieśmielającej wizjonerstwem architektury. Tylko tu natrafimy na cudo postmodernizmu projektu genialnej Zahy Hadid: centrum kultury Hejdara Alijewa, i zajrzymy do muzeum słynnych azerbejdżańskich dywanów, wyglądającego jak… zwinięty w rulon kilim.
Tbilisi to miasto magiczne. Bajecznie piękna stolica Gruzji tworzy orientalny kalejdoskop feerycznych wrażeń, których nie sposób doświadczyć nigdzie indziej i z niczym porównać. Według legendy Tbilisi założył w IV w. król Wachtang I Gorgasali, oczarowany wstęgą Kaukazu z gorącymi źródłami siarkowymi. Od nich pochodzi nazwa miasta (tbili znaczy po gruzińsku „ciepły” – Tbilisi to dosłownie „ciepłe źródła”, a jednym słowem: „Cieplice”) i to również one dały początek najstarszej, 1500-letniej Abanotubani, czyli Dzielnicy Łaźni. Dotrzeć tu warto, zaczynając od eskapady kolejką gondolową ponad dachami starówki na szczyt wzgórza Sololaki z potężną twierdzą Narikala (VI–VIII w.), pomnikiem Kartlis Deda (Matki Gruzji, XX w.) i wspaniałą panoramą miasta, którego symbolami są także futurystyczny most Pokoju nad rzeką Mtkwari i Cminda Sameba – największa cerkiew Kaukazu (XX w.). Szlak wzdłuż murów fortecy, z widokiem na cerkiew Metechi (XIII w.) na drugim brzegu rzeki, wiedzie wprost do historycznej dzielnicy Abanotubani. Kryje one słynne łaźnie siarkowe (ikoną jest XIX-wieczna łaźnia Orbeliani z mozaikowym frontonem w perskim stylu), wodospad Leghvtakhevi, kolorowe domy na skałach i urokliwe ulice, których perełkami są rzeźba tamady, cerkwie Sioni (XI–XII w.) i Anczischati (V–VI w.), krzywa wieża zegarowa przy teatrze lalek Rezo Gabriadze, liczne muzea, knajpki, wine bary. Nieopodal rozciąga się reprezentacyjna aleja Rustawelego, a na niej – Gruzińskie Muzeum Narodowe, pomnik św. Jerzego na placu Wolności, dawny ratusz, gmach parlamentu (w 2003 r. rozegrała się tu rewolucja róż), opera, dawny pałac gubernatora Kaukazu, cerkiew Kaszweti (XIX w.), teatr, filharmonia, modne butiki. Na mapie gruzińskiej stolicy kuszą też pchli targ Suchy Most, hipsterska Fabrika i inne atrakcje Tbilisi, spowitego baśniową aurą i lśniącego w górskiej dolinie niczym płynne złoto.
Gruzja jest pyszna! Sekrety gruzińskiej sztuki kulinarnej? Prostota, lokalne składniki oraz spora porcja soczystych warzyw i owoców, świeżych ziół i aromatycznych przypraw. Od kameralnych knajpek przez kultowe restauracje po zaprzyjaźnione winnice będziemy biesiadować na całego i odkrywać wszystkie smaki perły Kaukazu! Skosztujemy placki chaczapuri i kołduny chinkali – najsłynniejsze gruzińskie potrawy, które raczą podniebienia rozmaitymi nadzieniami dla miłośników kuchni wege i mięsnej. Na przystawkę sięgniemy po kolorowe pchali, doskonałe sery i chleb tonis puri z pieca szamotowego, a na większy apetyt – po sycące kababi, szaszłyki mcwadi, tołmę (gruzińskie gołąbki), szkmeruli (kurczak w sosie czosnkowym), ostri (gulasz wołowy), badridżani (bakłażany z orzechową pastą saciwi), leczo adżabsandali, zupy charczo, czichirtma, fasolową lobio. Smakowite kąski podlejemy orzeźwiającą lemoniadą i wybornym winem z kwewri, wznosząc wraz z tamadą niejeden toast. A co na deser? Koniecznie czurczchele – tradycyjne gruzińskie słodycze z orzechów włoskich w tatara, czyli karmelizowanym soku winogronowym.
Wyruszymy wzdłuż wybrzeża Morza Kaspijskiego do źródeł cywilizacji i błotnych gejzerów. Kamienista ścieżka poprowadzi nas wprost do najpiękniejszego w Azerbejdżanie, objętego patronatem UNESCO Parku Narodowego Gobustan. Pośród skalistych gór i wysuszonych od słońca dzikich stepów odkryjemy przyrodnicze i kulturowe niespodzianki. Zagramy na muzycznych kamieniach Gaval Dash i damy się wciągnąć w melodię bulgoczących błotnych wulkanów. Na świecie istnieje ponad tysiąc wulkanów tego typu, z czego ok. 400 występuje na wybrzeżu Azerbejdżanu. Wulkany te nie dorównują oczywiście rozmiarami potężnym górom wulkanicznym ani nie wyrzucają lawy. Mają zwykle ok. 10 km średnicy i 700 metrów wysokości. Średnio co 20 lat dochodzi do erupcji gazu ziemnego, znajdującego się głęboko pod powierzchnią wulkanu błotnego – stożek wyrzuca wtedy błotnistą mieszaninę wody, piasku, iłu i mułu. Wędrując szlakiem ostrych grani, dotrzemy jeszcze dalej, w przeszłość, by rozszyfrować tajemnicze rzymskie inskrypcje i ponad 6 tys. prehistorycznych petroglifów, przedstawiających sceny polowań, ludzi, statki, konstelacje i zwierzęta (najstarsze rysunki naskalne z Gobustanu datuje się na XII w. p.n.e.). Czy uwierzymy w wyryte w skałach opowieści o tym, że nocą słońce płynie łodzią, by kolejnego ranka pojawić się na wschodzie? Przekonamy się, jak bujną wyobraźnię mieli przodkowie człowieka i jak wiele potrafili przekazać, posługując się zagadkowymi symbolami.
Supra to tradycyjna gruzińska biesiada – i o wiele więcej niż smacznie zastawiony stół. Supra, od 2017 r. wpisana na listę niematerialnego dziedzictwa kulturowego UNESCO, to w istocie spowity bogatym rytuałem ceremoniał, który syci ciało i ducha, obfituje w pyszne jedzenie, wino z kwewri, śpiewy, żywiołowe tańce ludowe oraz poetyckie toasty tamady (mistrza ceremonii), które urastają do rangi sztuki oratorskiej i są pretekstem do głębokiej refleksji nad życiem. W zależności od okazji Gruzini organizują supry radosne (keipi) i smutne (kelechi), różniące się nastrojem, potrawami oraz kolejnością i tematyką toastów – tych Gruzini znają blisko 150, podczas większości supr wygłaszają przeciętnie 10–20, a każdy z nich może być recytowany nawet przez pół godziny i stać się dłuższą, wciągającą przypowieścią o życiu, sztuce, kulturze, religii, historii czy rodzinie, zakończoną morałem albo życzeniami. Etykieta gruzińskich toastów wymaga, by wznosić je wyłącznie winem lub czaczą, stać podczas przemowy tamady, wygłaszać własne laudacje tylko za alaverdi – słownym pozwoleniem mistrza ceremonii, a na koniec powiedzieć gaumardżos, co oznacza „zwycięstwo” i jest odpowiednikiem swojskiego: „Na zdrowie!”.
Sighnaghi to najpiękniejsze miasteczko Gruzji. Leży w sercu winiarskiego regionu Kachetii, na wzgórzu (790 m n.p.m.) z malowniczą panoramą porośniętej winoroślami doliny rzeki Alazani i rysujących się w oddali gór Wysokiego Kaukazu. Sighnaghi powstało dopiero w XVIII w. (w miejscu średniowiecznej wsi Hereti, zwanej potem Kiziki), jako osada warowna, której zapożyczona z języka tureckiego nazwa oznacza „fort”. Lokalną dumą historyczną są potężne mury obronne, wybudowane w 1762 r. z rozkazu króla Herakliusza II dla obrony przed Dagestańczykami i innymi wrogimi plemionami kaukaskimi. Zachowana część imponującej twierdzy – porównywanej do francuskiego Carcassonne – liczy 2,5 km i 23 wieże warowne (niektóre odrestaurowano na cele mieszkalne). Na mury prowadzą brukowane, otulone zielenią uliczki, wzdłuż których ciągną się zabytkowe cerkwie św. Jerzego i Szczepana, liczne rzeźby, orientalne kamienice, knajpki, stragany z pamiątkami, całodobowa sala ślubów (za jej sprawą Sighnaghi jest zwane „miastem miłości”) i lokalny oddział muzeum narodowego, słynący z bogatych zbiorów etnograficznych i archeologicznych, zwłaszcza kolekcji misternych rzeźb sprzed 5000 lat i obrazów kultowego gruzińskiego prymitywisty Niko Pirosmanaszwilego. Niestety, za lukrowanymi fasadami Sighnaghi skrywa rozpad architektonicznej tkanki – jest wydmuszką na pokaz dla turystów, która zbiera tyle słów zachwytu, co utyskiwań na absurdalnie przeprowadzoną rewitalizację. Ale co by nie mówić, taką kameralną aurę, zabytki, winiarnie, sztukę i rzemiosło można odkryć tylko tutaj!
Czy jako starożytni kupcy zapuścilibyśmy się w trudno dostępne góry Wielkiego Kaukazu, by sprawić sobie… nowe strzemiona do jazdy wielbłądem? Tak, jeśli celem wyprawy byłoby leżące na Jedwabnym Szlaku azerbejdżańskie miasteczko Lachicz! Najsłynniejsze niegdyś kaukaskie centrum handlu rzemiosłem artystycznym to dziś żywy skansen pod patronatem UNESCO. Poznamy tutaj tajniki średniowiecznych metod produkcji naczyń miedzianych oraz dywanów i wyrobów ze skóry. Zajrzymy do muzeum kowalstwa w starej kuźni i w jednym z pięciu meczetów, a także do licznych sklepów z pamiątkami, kuszących dziełami lokalnych mistrzów rękodzielnictwa, ceramiki miedzianej, kowalstwa, kaletnictwa i tkactwa. W tym historyczno-kulturowym rezerwacie odkryjemy również talent miejscowych budowniczych i inżynierów: kamienne domy wzmacniane drewnianymi belami dla ochrony przed wstrząsami sejsmicznymi. Brukowane uliczki tego zabytku średniowiecznej urbanistyki zaprowadzą nas także do starego systemu kanalizacyjnego, który liczy sobie aż 1500 lat! Tu, w malowniczym wąwozie nad rzeką Girdian, pozostając w XXI stuleciu, cofniemy się w przeszłość i wszystkimi zmysłami zanurzymy w magicznym klimacie XV-wiecznej osady handlowej.
Gruzja jest ojczyzną winiarstwa. W kraju rośnie ok. 500 odmian winogron, lokalna tradycja winiarska liczy 8 tys. lat, a unikalna w skali światowej metoda produkcji wina w kwewri została wpisana na Listę Niematerialnego Dziedzictwa UNESCO. Kwewri to gliniane amfory do przechowywania i leżakowania wina, które zakopuje się w ziemi. Ta oryginalna technika wyrobu wina została wynaleziona przez ludy zamieszkujące Gruzję już w VI tysiącleciu p.n.e., prawdopodobnie pod wpływem kultury Sumerów. Jak powstaje gruzińskie wino w kwewri? Najpierw umieszcza się sok winogronowy i pulpę (skórki i pestki) w amforze, którą przykrywa się płaskim kamieniem. Zawartość miesza się 3–4 razy dziennie tradycyjnymi narzędziami, aby pobudzić proces fermentacji. Po 2 miesiącach kwewri zostaje szczelnie zaczopowane gliną i pozostawione do sklarowania zawartości – na dnie amfory osiada pulpa (czacza), a powyżej powstaje wino. Po upływie 3–6 miesięcy następuje otwarcie kwewri, wino jest przelewane do mniejszych amfor lub butelek, a z czaczy produkuje się gruzińską wódkę winogronową. Procesu fermentacji nie można przerwać, dlatego gruzińskie wino jest wyłącznie wytrawne. Otwarcie kwewri to wielka uroczystość: drewnianą łopatą ściąga się gliniany czop, następnie chochlą nabiera wino do dzbanka, czarek lub kieliszków, skąd można wziąć pierwszy łyk kaukaskiego napoju bogów o wybornym smaku i aromacie. Choć w poszczególnych winnicach otwarcie kwewri jest mniej lub bardziej osnute tradycyjnym rytuałem kulturowym, to stanowi ono jedyne w swoim rodzaju, absolutnie niezwykłe doświadczenie gruzińskiego winiarstwa.
Zajrzymy do orientalnego miasta chanów, uznawanego za najpiękniejsze w Azerbejdżanie. Przemierzymy szlaki zabytkowego zespołu architektonicznego, pięknych ogrodów oraz lokalnego rzemiosła i specjałów kulinarnych. Niezapomnianych wrażeń dostarczy nam Pałac Chanów Szekijskich z 1762 r. – jeden z najwspanialszych chańskich pałaców i najcenniejszych zabytków w tej części świata, oszałamiający bizantyjskimi zdobieniami, barwnymi freskami i witrażami. Fascynującą historię miasta odkryjemy także w tutejszych muzeach, hamamach, karawanserajach, meczetach i bogato zdobionych domach możnych. W poszukiwaniu lokalnego kolorytu przejdziemy się z kolei na słynny bazar z jedwabiem. Poznamy również miejscowych, słynących z poczucia humoru i zamiłowania do sztuki kabaretowej. Być może są to potomkowie ludu Saków, zwanych też Scytami ałtajskimi – koczowniczego plemienia przybyłego na urokliwe tereny rejonu Şəki ok. VII w. p.n.e. Czy pośród gór gęsto porośniętych dębowym lasem odnajdziemy pamiątki po tych starożytnych nomadach, od których pochodzi nazwa miasta?
Niewiele obiektów sakralnych wywołuje takie emocje jak Dawit Garedża. Ten skalno-kamienny kompleks monastyrów – rozciągający się na terenie Gruzji i Azerbejdżanu i stanowiący obiekt sporu obu nacji – powstał już w VI w. Pokonując szutrowe drogi, wejdziemy na półpustynne stoki góry Garedża, by poznać jego niezwykłą historię. Dowiemy się, dlaczego syryjski mnich Dawit postanowił osiąść w tak trudnym terenie i jak udało się przeistoczyć kilka grot w jeden z ważniejszych ośrodków Apostolskiego Kościoła Gruzińskiego, liczący aż sześć budowli: Lawra, Rka, Natlismcemeli, Udabno, Bertubani i Cziczchituri. Sprawdzimy, czym są Łzy Dawida i zajrzymy do naturalnych skalnych jam, by zachwycić się żywymi kolorami fresków, przedstawiających postaci zasłużone dla powstania tej zjawiskowej budowli. Odkrywając najciekawsze zakamarki zespołu klasztornego, dotrzemy na wysokie zbocza góry, skąd zobaczymy przepiękną panoramę okolicy.
Gruzińska Droga Wojenna to jedna z najbardziej spektakularnych górskich tras w Gruzji. Wiodąca z Tbilisi do rosyjskiego miasta Władykaukaz, już w starożytności była wykorzystywana jako szlak wojskowy, handlowy i podróżniczy. Wędrowały tędy armie rzymskie, perskie i mongolskie, kupcy, bryki pocztowe i ludy przemieszczające się między Azją a Europą. Dawniej tę solidnie ufortyfikowaną arterię zwano Drogą Darialską (od Wąwozu Darialskiego nieopodal granicy Gruzji i Rosji), a dzisiejsze miano zyskała w 1861 r. – po szeroko zakrojonym i kosztującym zawrotną sumę remoncie nawierzchni, przeprowadzonym z rozkazu cara Aleksandra I, który zaanektował Królestwo Gruzji. Nazwa Gruzińskiej Drogi Wojennej jasno daje do zrozumienia, jakim celom służyła od XVIII w. ta malownicza trasa. Współcześnie jest ona wykorzystywana jako droga tranzytowa, głównie dla ciężarówek wiozących towary z Armenii do Rosji. Gruzińska Droga Wojenna to także nie lada atrakcja turystyczna. Szlakiem, który wije się zapierającymi dech w piersi serpentynami nad rzeką Terek, dotrzemy wprost do słynnej cerkwi Cminda Sameba z widokiem na majestatyczny Kazbek (5054 m n.p.m.), po drodze mijając cuda przyrody i architektury: twierdzę Ananuri (XVI–XVII w.) nad ogromnym zbiornikiem wodnym Zhinvali, kurort narciarski Gudauri czy bajeczną dolinę Sno.
Dwumetrowy teleskop w obserwatorium astrofizycznym to zaledwie przedsmak niezwykłości Szemachy. Miasto pamiętające 11 trzęsień ziemi zaprowadzi nas wprost do meczetu Juma (piątkowego) z 743 r., który za sprawą wyjątkowej konstrukcji przetrwał aż 8 z nich. Potęgę dawnej stolicy Szyrwanu poczujemy nie tylko w drugiej najstarszej świątyni muzułmańskiej na Kaukazie i Bliskim Wschodzie, lecz także w pałacu szacha i twierdzy Gulistan, u której podnóży leży mauzoleum Yeddi Gumbaz z pięknie rzeźbionymi stelami. Na gwarnym bazarze i w XVII-wiecznych karawanserajach odkryjemy, dlaczego Szemacha była też jednym z ważniejszych ośrodków handlowych Jedwabnego Szlaku. Niczym dawni kupcy zajrzymy tu po znane już w IV w. lokalne skarby: wyborne wino, ręcznie tkane dywany Soumak, ceramikę, rzeźby, wyroby kowalskie i artystyczną biżuterię. Perły miejscowej architektury i tradycyjnych rzemiosł pozwolą nam pojąć ogrom bogactwa Szemachy – leżącej na wschodzie Azerbejdżanu mieściny, która w średniowieczu była tętniącym życiem centrum kultury i nauki, a w XIX w. zyskała niemal światową sławę dzięki tancerzom Şamaxı.
Na lewym brzegu Mtkwari, nieopodal Gori, rodzinnego miasta Józefa Stalina, natrafimy na fenomen dawnej architektury – Uplisciche (UNESCO), czyli starożytne, jaskiniowe miasto. Zwiedzimy wydrążone w skałach z piaskowca ogromne jaskinie i tunele, a także otoczony siecią klifów dziedziniec wewnętrznego miasta (później centrum wioski Zena), które były zamieszkane od V w. p.n.e. aż do średniowiecza! Oczyma wyobraźni zobaczymy tętniące tu niegdyś życie: rolników uprawiających winorośl, żołnierzy dbających o jaskiniowe fortyfikacje, rzemieślników wyrabiających bogato zdobione naczynia, noże i monety. W jednej z najstarszych osad na Kaukazie natkniemy się też na zabytki archeologiczne i architektoniczne z epoki brązu i kultury Kura-Araz. Obejrzymy również ceglaną bazylikę z IX–X w. – wybudowaną ledwie 200 lat przed tym, jak potęga skalnego miasta przygasła po inwazji Mongołów.
Termin | Ilość dni | Wolne miejsca | Cena | Rezerwacja |
Terminy w 2025 w przygotowaniu | 12 | 16 | 8199 zł |
|
W cenie:
Nieujęte w cenie:
Gwarancja Zwrotu Pieniędzy w 14 dni
Noclegi obejmują zakwaterowanie w komfortowych hotelach 3* (pokoje 2-os. z łazienkami). Wybrane hotele mogą oferować dostęp do baru, basenu, pralni i innych usług – opcje niewliczone w cenę pokoju są płatne dodatkowo. Podróżujących samodzielnie staramy się zawsze zakwaterować w jednym 2-osobowym pokoju, z osobą tej samej płci – pozwala to uniknąć dopłaty za pokój 1-osobowy (ok. 200 USD/os., w zależności od miejsca noclegu).
Wyżywienie obejmuje codzienne śniadania i obfite obiadokolacje z winem i daniami kuchni lokalnej. Urozmaicone, smaczne i sycące posiłki pozwalają skosztować kuchni gruzińskiej i azerskiej. Wielkimi atrakcjami są udział w tradycyjnej gruzińskiej biesiadzie: suprze, z udziałem mistrza toastów – tamady, a także obiadokolacje z gruzińskimi i azerskimi tańcami ludowymi i muzyką na żywo. Poznajemy kraj od kuchni, każdego dnia próbując innych regionalnych dań i trunków. Chętni będą również mogli nauczyć się przygotowywania tradycyjnych gruzińskich potraw i słodyczy podczas warsztatów kulinarnych.
Dokumenty
Obywatele krajów Unii Europejskiej potrzebują na wjazd:
Zdrowie, szczepienia, leki
Dodatkowe szczepienia przed wyjazdem do Gruzji i Azerbejdżanu nie są wymagane. Profilaktycznie zaleca się jednak szczepienie na żółtaczkę typu A i B, wściekliznę, błonicę, tężec i krztusiec. Osoby, które wcześniej szczepiły się przeciw tym chorobom, mogą lub powinny wykonać szczepienia przypominające. Na 4–6 tygodni przed wyjazdem najlepiej udać się do lekarza medycyny podróży, aby skontrolować stan zdrowia i przyjąć ewentualne szczepienia.
Różnica flory bakteryjnej może być w pierwszych dniach pobytu dokuczliwa dla osób o zwiększonej wrażliwości. Aby zapobiec dolegliwościom zdrowotnym podczas wycieczki, zaleca się mycie warzyw i owoców przed spożyciem oraz picie wody wiadomego pochodzenia (wskazana woda butelkowana).
Na wyjazd warto spakować leki osobiste (np. stosowane w chorobach przewlekłych), podstawowe leki przeciwbólowe, przeciwgorączkowe i na dolegliwości układu pokarmowego, a także repelenty na komary (preparaty można też kupić na miejscu), przydatne akcesoria i opatrunki (np. chusteczki higieniczne, plastry, pęsetę) oraz środki dezynfekujące (żel, chusteczki).
Wwóz leków do Gruzji – WAŻNE!
Zwracamy uwagę, że niektóre leki dostępne w Polsce i innych krajach UE bez recepty (takie jak np. popularny ibuprom), w Gruzji mogą być kwalifikowane jako środki odurzające i substancje psychotropowe, których wwóz jest zabroniony! Uczulamy, że gruzińskie służby graniczne działają w zakresie wwozu leków bardzo restrykcyjnie.
Do Gruzji można wwieźć leki wyłącznie niezbędne do osobistego leczenia, w maksymalnej ilości 10 standardowych opakowań. W przypadku większego zapotrzebowania – do leków należy dołączyć odpowiednią dokumentację medyczną. Leki muszą się znajdować w oryginalnym opakowaniu.
W przypadku wwozu do Gruzji leków zawierających substancje psychoaktywne, na granicy należy okazać kopię recepty oraz kopię certyfikatu, który potwierdza uprawnienia do wykonywania zawodu przez lekarza wystawiającego receptę, wraz z tłumaczeniami na język angielski. Wwieźć można ilość leku wystarczającą na okres do 31 dni.
W przypadku leków przewożonych w bagażu podręcznym, które pasażer musi zażyć w trakcie lotu, wymagane jest zaświadczenie od lekarza w języku polskim i angielskim, poświadczone pieczątką.
Podróżni nieposiadający wymaganych zezwoleń na leki mogą być zatrzymani na granicy i narażeni na wysoką grzywnę.
Przydatne adresy:
W razie jakichkolwiek wątpliwości, czy dane substancje aktywne podlegają kontroli przy wwożeniu do Gruzji, zalecamy bezpośredni kontakt z Referatem Konsularnym Ambasady RP w Tbilisi, pod adresem e-mail: tbilisi.amb.rk@msz.gov.pl.
Przepisy celne i prawne
Gruzja
Azerbejdżan
W obu krajach przemyt narkotyków i broni oraz ich posiadanie są karane pozbawieniem wolności. Fotografowanie i filmowanie niektórych oznaczonych obiektów oraz terenów przygranicznych jest zabronione. W pozostałych przypadkach przepisy zwykle nie odbiegają od standardów międzynarodowych.
Bezpieczeństwo
Gruzja i Azerbejdżan to kraje stosunkowo bezpieczne, gościnne i przyjazne turystom. Jednak, jak wszędzie, trzeba zachować ostrożność i zdrowy rozsądek. W związku z możliwymi pospolitymi kradzieżami należy zawsze pilnować swojego dobytku na trasie wycieczki, a cenne przedmioty najlepiej zamknąć w hotelowym sejfie (o ile jest dostępny). Trzeba również szczególnie uważać w trakcie przechodzenia przez jezdnię – lokalny ruch uliczny nie sprzyja pieszym.
W Azerbejdżanie, podczas samodzielnych zakupów lokalnych alkoholi, należy być ostrożnym – część ze znajdujących się w obrocie win i wódek jest podrabiana, a ich spożycie może być niebezpieczne dla życia i zdrowia. Uwagę należy zachować także podczas zakupów spożywczych, bo zdarza się, że w sklepach oferowane są produkty przeterminowane.
Obywatele Rzeczpospolitej Polskiej mogą dla zwiększenia bezpieczeństwa podróży zarejestrować się w rządowym systemie Odyseusz (https://odyseusz.msz.gov.pl/).
Klimat
W Gruzji panuje klimat podzwrotnikowy, wilgotny w zachodnich regionach i kontynentalny na wschodzie. Średnie temperatury w dzień są najwyższe w czerwcu (27°C), lipcu (31°C), sierpniu i wrześniu (26°C), natomiast najniższe w styczniu (6°C). Opady deszczu mogą występować przez cały rok, ale głównie w miesiącach zimowych i wiosennych.
Azerbejdżan leży w strefie zwrotnikowej, jednak klimat tego kraju jest mocno zróżnicowany ze względu na ukształtowanie powierzchni. Lipiec i sierpień wiążą się z upałami, często dochodzącymi do ponad 40°C. Przy dużej wilgotności powietrza taka temperatura może być szczególnie uciążliwa dla wrażliwych osób – trzeba więc zadbać o odpowiedni ubiór i ochronę przed słońcem. Azerbejdżan leży w strefie aktywnej sejsmicznie, dlatego warto wiedzieć, jak zachować się na wypadek trzęsienia ziemi.
Język
Językiem urzędowym Gruzji jest gruziński, a Azerbejdżanu – azerski. W obu krajach w powszechnym użyciu jest język rosyjski. W większych miastach i miejscach o dużym natężeniu turystycznym można w podstawowym zakresie porozumieć się również po angielsku. Zobacz też poradnik: Podstawowe zwroty po gruzińsku.
Religia
Dominującym wyznaniem w Gruzji jest prawosławie, natomiast w Azerbejdżanie – islam. W związku z tym należy pamiętać o odpowiednim stroju w miejscach kultu religijnego. Mężczyźni muszą założyć długie spodnie, a kobiety – zakryć włosy, ramiona i nogi (warto mieć ze sobą chustę na głowę i długą spódnicę, zakrywającą kolana). Przed wejściem do świątyni muzułmańskiej należy zdjąć buty. Warto również wyciszyć telefon i upewnić się, czy w poszczególnych obiektach sakralnych fotografowanie jest dozwolone czy zabronione.
Waluta i płatności
Na podróż najlepiej zabrać dolary amerykańskie (wydane od 2006 r. włącznie, bez skreśleń i uszkodzeń) lub euro i wymienić je na walutę lokalną na miejscu (w Gruzji i Azerbejdżanie nie ma możliwości bezpośredniej wymiany PLN na GEL/AZN). W Azerbejdżanie zalecana jest ostrożność podczas kupowania walut ze względu na możliwe oszustwa.
W wielu sklepach i restauracjach można płacić kartą. Można też wypłacać pieniądze z bankomatów, które są powszechnie dostępne w większych miejscowościach. Na wyjazd warto zaopatrzyć się w kartę walutową (w USD), uniwersalną (np. mBank World) lub typu Revolut. W mniejszych miejscowościach korzystanie z bankomatów i płatności kartą może być utrudnione lub niemożliwe.
Czas
UTC +4. Różnica czasu między Polską a Gruzją i Azerbejdżanem wynosi +2h latem i +3h zimą.
Telefonia i Internet
Bezpłatne Wi-Fi jest dostępne w większości hoteli na trasie wycieczki. Do internetu można bezpłatnie podłączyć się również w niektórych restauracjach i innych obiektach – zalecamy jednak ostrożność w korzystaniu z sieci niezabezpieczonych hasłem! Mapę punktów z dostępem do publicznego internetu można znaleźć na stronie https://wifispc.com/. Telefonowanie w roamingu jest dość drogie – kosztuje za minutę 8–10 PLN w przypadku wykonanego połączenia i ok. 4 PLN za odebranie połączenia. Wysłanie jednego SMS-a to z kolei koszt 1,5–2 PLN. Chętni mogą również zaopatrzyć się w lokalną kartę SIM (trzeba ją jednak zarejestrować, podpisując umowę z operatorem).
Elektryczność
Napięcie sieciowe w Gruzji i Azerbejdżanie wynosi 220 V. Typy gniazdek: C i F, czyli na wtyczki z dwoma okrągłymi bolcami (takie, jak w Polsce i większości krajów Europy).
Lokalna kuchnia
Kuchnia gruzińska i azerska jest bardzo aromatyczna, bogata w przyprawy (zwłaszcza kolendrę, czosnek, szafran), warzywa (bakłażany, pomidory, paprykę), dania mączne i mięsa (baraninę, jagnięcinę, wołowinę, rzadziej drób; w Gruzji jada się też wieprzowinę, ale w Azerbejdżanie, z powodów religijnych, nie stanowi ona składnika diety). Pomimo obfitości dań mięsnych wegetarianie również znajdą coś dla siebie (weganie mogą jednak mieć kłopot z posiłkami w restauracjach na trasie wycieczki). Do posiłków zwyczajowo podaje się lokalny chleb. Na stołach gruzińskich częstym dodatkiem jest lemoniada, a w Azerbejdżanie – mocna, słodka herbata. Dodatkowe informacje o wartych skosztowania gruzińskich potrawach i deserach są dostępne na stronie: https://www.tamadatour.pl/kuchnia-gruzinska-dania-ktore-trzeba-sprobowac-w-gruzji/. W Azerbejdżanie spotykane są bardzo podobne dania i desery, różniące się niekiedy doborem składników oraz nazewnictwem.
Kultura i obyczaje
Warto wiedzieć
Do zabrania:
Ubezpieczenie turystyczne
Ubezpieczenie jest zawarte w cenie wycieczki, dlatego nie trzeba kupować go oddzielnie. Ubezpieczenie zapewnia Signal Iduna na sumę gwarancyjną: KL (koszty leczenia) – 60 000 €, NNW (od następstw nieszczęśliwych wypadków) – 15 000 PLN, bagaż – 1000 PLN, OC – 30 000 €. Ogólne Warunki Ubezpieczenia są dostępne na stronie: https://w3.signal-iduna.pl/OWU_doc/travel/owu_bp_travel.pdf.
Wideoporadniki o Gruzji
Na trasie wycieczki – z/na lotnisko, z/do hoteli i pomiędzy zwiedzanymi miejscami – podróżujemy komfortowymi busami, wyposażonymi w klimatyzację, radio i Wi-Fi. Na wybranych odcinkach przemieszczamy się lokalnymi autami 4×4. Nad bezpieczeństwem podróży czuwają doświadczeni gruzińscy kierowcy zawodowi, doskonale znający lokalne drogi. W cenie wycieczki zawarty jest także jeden przejazd nocnym pociągiem sypialnym z Baku do Tbilisi.
Podróżujemy i zwiedzamy w kameralnych, maksymalnie 16-osobowych grupach z doświadczonymi pilotami i przewodnikami – pasjonatami i specjalistami od danego regionu, którzy mieszkają w nim na stałe, mają na jego temat obszerną wiedzę oraz doskonale znają lokalne warunki i obyczaje.
Na szlaku przygody odkrywamy cuda architektury, historii, przyrody i kultury. Przemierzamy tętniące życiem miasta, zaciszne wioski i dzikie krajobrazy natury. Odnajdujemy ukryte w zaułkach pomniki przeszłości i teraźniejszości. Poznajemy różnorodne smaki lokalnych potraw, słodkości i trunków. Odwiedzamy miejsca kultowe, jak również te, do których turyści zwykle nie zaglądają oraz te, gdzie toczy się miejscowa codzienność.
Spotykamy lokalnych mieszkańców i inspirujemy się ich wizją świata. Poznajemy ich prawdziwe życie i na chwilę stajemy się jego współuczestnikami. Zanurzamy się w kalejdoskopie fascynujących sekretów etnograficznych, legend i faktów, które pozwalają dojrzeć wielowymiarowość odległej od nas rzeczywistości. Przywozimy z sobą autentyczne doświadczenie świata w całym pięknie jego różnorodności.
Cena wycieczki obejmuje pełne ubezpieczenie zdrowotne podróżnego i bagażu. Ubezpieczenie zapewnia Signal Iduna na sumę gwarancyjną:
Ogólne Warunki Ubezpieczenia – https://w3.signal-iduna.pl/OWU_doc/travel/owu_bp_travel.pdf.
TBILISI – GRUZIŃSKA DROGA WOJENNA (ANANURI – STEPANCMINDA – GUDAURI) – TBILISI – DAWIT GAREDŻA – UDABNO – BODBE – SIGHNAGHI – TELAWI – ALAWERDI – GREMI – NAPAREULI – KWARELI – TELAWI – LAGODECHI – SZEKI – SZEMACHA – LACHICZ – BAKU – ATESZGAH – YANAR DAG – BAKU – GOBUSTAN – BAKU – TBILISI – MCCHETA – GORI – UPLISCICHE – TBILISI
GRUZJA
DZIEŃ 1. WYLOT
Zbiórka na lotnisku Chopina (Okęcie) w Warszawie, o godz. 20.00 spotkanie z przedstawicielem biura Tamada Tour w hali odlotów (strefa D, przy stanowiskach odprawy PLL LOT). Nocny lot do Gruzji (czas lotu: 3 h 45 min).
DZIEŃ 2. TBILISI (dystans: 20 km)
Poranny przylot do Tbilisi, spotkanie z pilotem Tamada Tour, transfer z lotniska do hotelu, odpoczynek, śniadanie. Całodniowe zwiedzanie pięknej stolicy Gruzji zaczniemy od wizyty w cerkwi Cminda Sameba (Świętej Trójcy, XX w.; największa cerkiew Kaukazu na 10 tys. wiernych). Następnie wjedziemy kolejką gondolową na wzgórze Sololaki z potężną twierdzą Narikala (VI–VIII w.) i pomnikiem Kartlis Deda (Matki Gruzji, XX w.). Spacerem wzdłuż murów fortecy dotrzemy do najstarszej, 1500-letniej dzielnicy Abanotubani, gdzie odkryjemy siarkowy wodospad Leghvtakhevi, kolorowe domy na skałach i słynne łaźnie siarkowe, w tym najbardziej znaną orientalną łaźnię Orbeliani (XIX w.). Lunch. Podczas dalszej wędrówki urokliwą starówką Tbilisi zobaczymy rzeźbę tamady, cerkwie Sioni (XI–XII w.) i Anczischati (V–VI w.) oraz krzywą wieżę zegarową przy teatrze lalek Rezo Gabriadze. Dalej przejdziemy przez futurystyczny most Pokoju nad rzeką Mtkwari, po czym wrócimy do hotelu na krótki relaks. Wieczorem przejazd reprezentacyjną aleją Rustawelego z licznymi zabytkami do lokalnej restauracji na suprę – tradycyjną gruzińską biesiadę z pysznym jedzeniem, wybornym winem z kwewri, magią poetyckich toastów tamady, ludowych tańców i muzyki na żywo. Powrót do hotelu na nocleg.
DZIEŃ 3. TBILISI – GRUZIŃSKA DROGA WOJENNA (ANANURI – STEPANCMINDA – GUDAURI) – TBILISI (dystans: 306 km)
Po śniadaniu całodniowa eskapada Gruzińską Drogą Wojenną, jedną z najbardziej spektakularnych górskich tras w Gruzji. Na starożytnym szlaku zwiedzimy twierdzę Ananuri (XVI–XVII w.), zatrzymamy się w punkcie widokowym nad pięknym rezerwuarem Zhinvali i zobaczymy trawertynowe źródło pod Almasiani. Lunch na trasie. Kaukaskimi serpentynami dotrzemy następnie do Stepancmindy – tu przesiądziemy się do lokalnych aut 4×4, by krętą, stromą drogą wjechać do położonej 2170 m n.p.m. cerkwi Cminda Sameba (Świętej Trójcy Gergeti, XIV w.). Roztacza się stąd oszałamiający widok na miasto i okoliczne szczyty, w tym majestatyczny Kazbek (5054 m n.p.m.) – wygasły wulkan i trzecią co do wysokości górę Gruzji. W drodze powrotnej zatrzymamy się w Gudauri. Na skraju wzniesienia z niesamowitą panoramą doliny obejrzymy modernistyczny pomnik, przedstawiający byłe republiki radzieckie, gruzińską królową Tamar i fragment narodowego poematu Shoty Rustawelego „Rycerz w tygrysiej skórze”. Obiadokolacja na trasie. Nocleg w hotelu w Tbilisi.
DZIEŃ 4. TBILISI – DAWIT GAREDŻA – UDABNO – BODBE – SIGHNAGHI – TELAWI (dystans: 271 km)
Po śniadaniu rozpoczniemy eksplorację Kachetii, największego regionu winiarskiego Gruzji. Kachetia jest też największa powierzchniowo, historycznie była królestwem zawsze najbogatszym i obfitującym we wspaniałe budowle, a przy tym pozostaje niezwykle zróżnicowana przyrodniczo i kulturowo: od usianych sadami winogronowymi nizin w dolinie rzeki Alazani przez stepy po wysokie, zalesione góry, lokalnie zamieszkane przez różniące się tradycjami kaukaskie grupy etniczne. Rano pojedziemy na zjawiskową półpustynię Dawit Garedża, gdzie tuż przy granicy z Azerbejdżanem zwiedzimy imponujący, częściowo wykuty w skałach monastyr Dawit Garedża (VI–XII w.). Szutrowymi wertepami półpustyni dotrzemy do Udabno, wioski duchów, która porusza widokami i ludzkimi historiami. Po lunchu przejazd na zielone niziny Kachetii. Zwiedzimy żeński klasztor Bodbe (IX–XVII w.) – świątynia jest urokliwie położona, a przy tym niezwykle ważna dla tradycji religijnej, bowiem właśnie tu spoczywa św. Nino, za której sprawą Gruzja przyjęła chrześcijaństwo już w 337 r. (jako drugi kraj świata po Armenii). Nieopodal odkryjemy Sighnaghi, jedno z piękniejszych miasteczek Gruzji, zwane gruzińskim Carcasonne. Podczas spaceru po „mieście miłości” zobaczymy potężne mury obronne (XVIII w.) z panoramą porośniętej winoroślami doliny rzeki Alazani, orientalne domy, rzeźby i stragany z pamiątkami. Jeżeli wystarczy czasu chętni będą mogli zwiedzić lokalne muzeum z bogatymi zbiorami etnograficznymi, archeologicznymi i kolekcją malarstwa słynnego gruzińskiego prymitywisty Niko Pirosmanaszwilego (bilet wstępu ok. 20 GEL). Wieczorem supra z tamadą i winem w lokalnej winnicy. Przejazd na nocleg do hotelu w Telawi.
DZIEŃ 5. TELAWI – ALAWERDI – GREMI – NAPAREULI – KWARELI – TELAWI (dystans: 149 km)
Śniadanie. Rano pojedziemy do monastyru Alawerdi (XI w.) – jest to drugi najwyższy budynek sakralny w Gruzji (55 m) i jedna z czterech Wielkich Katedr gruzińskiego prawosławia. Mnisi prowadzą piwniczkę winną Alaverdi Marani, której historia sięga VIII–X w., a w przyklasztornym sadzie uprawiają 102 odmiany winogron. Następnie ruszymy do twierdzy Gremi (XV w.), dawnej stolicy Królestwa Kachetii i jednego z najważniejszych zabytków architektury gruzińskiej, gdzie zobaczymy muzeum i cerkiew św. Archaniołów, a w dawnej kupieckiej części – zabytkowe łaźnie i karawanseraj. Następnie we wsi Napareuli odwiedzimy winnicę Twins Wine Cellar z unikalnym w skali światowej Muzeum Wina i Kwewri. W winnicy, którą prowadzą bracia bliźniacy Gia i Gela Gamtkitsulaszwili, zobaczymy zabytkowe sprzęty i gigantyczną replikę kwewri (oryginał glinianej amfory do wyrobu wina znajduje się w muzeum w Tbilisi). Dokładnie poznamy tu też proces wyrobu wina gruzińską metodą, okraszony anegdotami o winiarskim dziedzictwie, degustacją lokalnych win i warsztatami kulinarnymi, podczas których przyrządzimy chleb puri i czurczchele, czyli tradycyjne gruzińskie słodycze. Z Napareuli pojedziemy do winiarskiego miasteczka Kwareli, gdzie zwiedzimy dwie winnice. Na obrzeżach zajrzymy do wytwórni win Khareba, która przejęła od państwa 14 km powojskowych tuneli i urządziła w nich stylowe marani, pełne wina i zabytkowych winiarskich artefaktów. W chłodnych tunelach Khareby poczujemy nastrojową aurę, która sprzyja degustacji światowej sławy organicznych trunków, serwowanych z gruzińskim chlebem, serem i oliwą. Następnie udamy się do fabryki wina Kindzmarauli Corporation. Jest to najstarsza winnica w Kachetii, zbudowana na terenie imponującej, kamiennej fortecy z XVI w. (główny budynek fabryki jest wierną rekonstrukcją dawnego zamku). W Kindzmarauli odkryjemy tajniki pełnego procesu produkcji wina: od fermentacji po butelkowanie, poznamy najpopularniejsze szczepy winogron (m.in. saperavi, kindzmarauli, mukuzani) i skosztujemy wina produkowane dwiema metodami: gruzińską (w kwewri) i europejską – różnice w smaku i zapachu trunków z pewnością okażą się wielkim zaskoczeniem! Chętni będą mogli kupić lokalne wina. Po południu warsztaty kulinarne i pyszna gruzińska obiadokolacja. Nocleg w hotelu w Telawi.
AZERBEJDŻAN
DZIEŃ 6. TELAWI – LAGODECHI – SZEKI (dystans: 192 km)
Śniadanie. Przejazd z Telawi na przejście graniczne z Azerbejdżanem (50 km), odprawa celno-paszportowa. Z granicy ruszymy do miasta Szeki, którego historia sięga 2600 lat wstecz. Zwiedzimy tu Pałac Chanów Szekijskich z 1762 r. – jeden z najwspanialszych (obok Baku i Bakczysaraju) chańskich pałaców i najcenniejszych zabytków w tej części świata, oszałamiający bizantyjskimi zdobieniami, barwnymi freskami i witrażami. Obejrzymy też wybudowany w podobnym stylu Dom Chanów Szekijskich, w którym mieszkali krewni chana i służba pałacowa. Następnie zwiedzimy Muzeum Historii i Muzeum Rzemiosła Artystycznego i zabytkowe karawanseraje, czyli zajazdy dla karawan. Na koniec dnia zawitamy do meczetu Juma (XVIII w.) i zobaczymy potężne mury XVIII-wiecznego zamczyska. Obiadokolacja w restauracji. Nocleg w hotelu.
DZIEŃ 7. SZEKI – SZEMACHA – LACHICZ – BAKU (dystans: 398 km)
Śniadanie. Przejazd do miasta Szemacha, gdzie zwiedzimy meczet Juma, pałac szacha Szyrwanu, twierdzę Gulistan, mauzoleum Yeddi Gumbaz, XVII-wieczne karawanseraje i słynący z rękodzieła bazar. Naszym kolejnym celem będzie miasteczko Lachicz – historyczno-kulturowy rezerwat, gdzie zajrzymy do muzeum kowalstwa oraz licznych sklepików z rzemiosłem artystycznym i pamiątkami. Przejazd do Baku. Obiadokolacja. Nocleg w hotelu.
DZIEŃ 8. BAKU (dystans: ok. 20 km)
Po śniadaniu całodniowe zwiedzanie Baku. Zobaczymy Highland Park (aleja Męczenników), Milli Majlis (budynek Zgromadzenia Narodowego) i Ogniste Wieże – najwyższy drapacz chmur w stolicy Azerbejdżanu. Następnie ruszymy do Miasta Wewnętrznego – historycznego centrum, otoczonego murami obronnymi. Na starówce zwiedzimy Pałac Szachów Szyrwanu oraz Basztę Dziewiczą (UNESCO). Po obejrzeniu słynnych atrakcji Baku wybierzemy się na spacer ulicą Nizami – kultowym miejscem na zakupy. Ulica Nizami powstała w 1864 r. i biegnie przez centrum miasta, z zachodu na wschód – zaczyna się przy ulicy Abdulla Shaig, a kończy przy ulicy Sabit Orujov, niedaleko pomnika szacha Ismaila Khatai w „Czarnym Mieście”. Następnie zajrzymy jeszcze na plac Fontann, zwany przez miejscowych Parapetem, gdzie znajdują się dziesiątki fontann z czasów radzieckich. Obiadokolacja w lokalnej restauracji z pokazem tańców i muzyką na żywo. Nocleg w hotelu.
DZIEŃ 9. BAKU – ATESZGAH – YANAR DAG – BAKU (dystans: 60 km)
Śniadanie. Przejazd na obrzeża Baku do Ateszgah – Świątyni Ognia. Według perskich i indyjskich inskrypcji stanowiła ona dawniej miejsce kultu zoroastrian i hinduistów. „Atash” oznacza w języku perskim ogień. Pięciokątny kompleks z dziedzińcem otoczonym celami dla mnichów i ołtarzem filarowym w centrum został wzniesiony na przełomie XVII i XVIII w. Następnie przejazd na Płonącą Górę (Yanar Dag) na Półwyspie Apszerońskim, 25 km na północ od Baku. Zobaczymy tu niezwykły spektakl natury: płomienie, wijące się w ognistym tańcu na kamieniach i ziemi, które powstają wskutek działania pokładów gazu i ropy, znajdujących się tuż pod powierzchnią ziemi. Powrót do Baku. Obiadokolacja i nocleg.
DZIEŃ 10. BAKU – GOBUSTAN – BAKU – TBILISI (dystans: 128 km + 570 km nocnym pociągiem)
Śniadanie. Wyjazd do oddalonego o ok. 50 km Parku Narodowego Gobustan. Zobaczymy tu 6 tys. starożytnych petroglifów, wulkany błotne i zagramy na muzycznych kamieniach Gaval Dash. Powrót do Baku i zwiedzanie meczetu Bibi-Heybat (XIII w.) – duchowego centrum islamu i jednego z najważniejszych zabytków muzułmańskich w Azerbejdżanie. Obiadokolacja w lokalnej restauracji. Przejazd nocnym pociągiem sypialnym do Tbilisi.
GRUZJA
DZIEŃ 11. TBILISI – MCCHETA – GORI – UPLISCICHE – TBILISI (dystans: 186 km)
Po dotarciu do Tbilisi przejazd do hotelu, krótki odpoczynek i śniadanie. Wyjazd do Mcchety, pierwszej stolicy Gruzji i perły architektury sakralnej (UNESCO). Najpierw stromą szosą dotrzemy do cerkwi Dżwari (VI–VII w.), gdzie za sprawą św. Nino stanął pierwszy na ziemiach gruzińskich krzyż. Ze wzgórza ujrzymy panoramę miasta i styku głównych rzek Gruzji – Mtkwari i Aragwi. W centrum Mcchety zwiedzimy katedrę Sweticchoweli (XI w.) z grobami królów z dynastii Bagrationi i cennymi sakraliami. Czas wolny na lunch w rejonie kawiarni i stoisk z pamiątkami. Z Mcchety ruszymy do Gori, gdzie urodził się Józef Stalin (Iosif Wissarionowicz Dżugaszwili). Zainteresowani będą mogli zwiedzić muzeum radzieckiego dyktatora (bilet ok. 15 GEL). W pobliżu zdobędziemy najstarsze w Gruzji skalne miasto Uplisciche (V w. p.n.e.), niegdyś siedzibę władców i ośrodek przedchrześcijańskiego kultu. Po zwiedzaniu powrót do Tbilisi. Dla chętnych relaks w tbiliskiej łaźni siarkowej w centrum miasta. Czas wolny. Wieczorem uroczysta pożegnalna supra w lokalnej restauracji. Będą nas czekać pyszności gruzińskiego stołu, wino z kwewri, toasty tamady, muzyka, zabawa i magiczna gruzińska atmosfera. Nocleg.
DZIEŃ 12. WYLOT
Śniadanie (suchy prowiant). O godz. 2.00 w nocy transfer na lotnisko w Tbilisi i wylot do Warszawy.
© 2023 TAMADA TOUR. Program nie stanowi oferty handlowej w rozumieniu art. 66 par. 1 Kodeksu cywilnego, ma charakter ramowy i może ulec zmianie w zależności od czynników niezależnych od Organizatora oraz jest objęty ochroną prawa autorskiego (nie wyrażamy zgody na kopiowanie). Prawo do błędów w druku zastrzeżone; www.tamadatour.pl.
Zapisu na wycieczkę można dokonać:
Aby zarezerwować wycieczkę, należy podać dane osobowe, niezbędne do zawarcia umowy wycieczki oraz wykupienia ubezpieczenia i biletów lotniczych:
Na wskazany adres e-mail zostaną przesłane:
Odpłatność za wycieczkę należy uiścić zgodnie z podanym harmonogramem. Zapewniamy atrakcyjny, gwarantujący finansowe bezpieczeństwo podział płatności na 2 części:
Wpłat 1. i 2. można dokonać:
Szczegółowe informacje w Regulaminie.
Wszelkie prawa zastrzeżone © 2024 Tamada Tour
Realizacja: Codenest