MENU
MENU
Ruszaj na kobiecą wyprawę po Kaukazie!
Odkryj Gruzję z kobiecej perspektywy! Na szlaku piękne regiony Swanetii i Raczy na Wysokim Kaukazie oraz plażowanie w Batumi. Wskakuj w buty poszukiwacza przygód, leć tanimi liniami do Kutaisi i wyrusz stąd na niezapomnianą wyprawę! W najeżonej kamiennymi wieżami obronnymi Swanetii zanurz się w zaułki Mestii i Uszguli, spotkaj lokalnych mieszkańców, zobacz jeziora Koruldi i wdrap się na lodowiec Szchary, najwyższej góry Gruzji. Przepraw się przez spektakularną Pętlę Swanecką, aby w regionie Raczy odnaleźć tajemnicze jeziora, wodospady, jaskinie i zielone góry Kaukazu. Pod okiem zaprzyjaźnionej gospodyni poznaj Gruzję od kuchni na warsztatach kulinarnych i puść wodze fantazji na warsztatach malarskich. Zajrzyj do słynnej Jaskini Prometeusza, skosztuj wino z kwewri i pozwól sobie na cudowny relaks na plaży nad Morzem Czarnym!
Kameralna grupa
Noclegi w hostelach i guesthouse'ach
Opieka polskojęzycznego pilota-przewodnika Tamada Tour
Plażowanie w Batumi nad Morzem Czarnym
Składki na Turystyczny Fundusz Gwarancyjny i Turystyczny Fundusz Pomocowy
Supra – tradycyjna gruzińska biesiada z winem i tamadą
Transfery lotnisko – hotele – trasa wycieczki (klimatyzowany bus)
Transport do wybranych atrakcji autami terenowymi
Trekking i jeep tour z atrakcjami przyrodniczymi i kulturowymi
Ubezpieczenie KL, NNW, OC + bagaż
Warsztaty artystyczne
Warsztaty kulinarne
Wejścia biletowane do atrakcji
Wyżywienie (śniadania, obiadokolacje)
Gwarancja Zwrotu Pieniędzy w 14 dni ?
Uszguli uważano niegdyś za najwyżej położoną osadę w Europie. Dziś wiadomo, że istnieją wyżej położone miejscowości, ale tylko ten zespół górskich wiosek może się pochwalić tak oszałamiającym widokiem na najwyższy szczyt Gruzji: Szcharę (5193 m n.p.m.), malowniczym pejzażem Gór Swaneckich i niezwykłymi zabytkami, które wpisano na Listę światowego dziedzictwa kulturalnego i przyrodniczego UNESCO. Po potężnej lawinie z 1987 r., zniszczeniu i wyludnieniu części osady życie skupia się w czterech lokalnych wsiach: Zhibiani, Chubiani, Chajashi i Murkmeli, położonych na uśrednionej wysokości 2100 m n.p.m. i dostępnych właściwie tylko w sezonie wakacyjnym, bo na kolejne sześć miesięcy odcinają je od świata ogromne zwały śniegu. Uszgulskie zaułki kryją zabytkowe cerkwie, dom z galerią sztuki kultowego lokalnego malarza Fridona Nizharadze, ale największym skarbem są charakterystyczne dla regionu kamienne domy machubi z basztami obronnymi – najstarsze pochodzą z VIII w. i są nadal zamieszkane! Niektóre koszki, czyli baszty są udostępnione zwiedzającym: w jednej działa muzeum etnograficzne, przy innej można zobaczyć tradycyjne domostwo machubi z dawnymi sprzętami i XI-wiecznymi rzeźbionymi drzwiami. Na trasie do Uszguli, na wielkim kamieniu nad rzeką Enguri, stoi też samotna Baszta Miłości, z którą związana jest legenda o nieszczęśliwie zakochanej parze.
Gruzja jest pyszna! Sekrety gruzińskiej sztuki kulinarnej? Prostota, lokalne składniki oraz spora porcja soczystych warzyw i owoców, świeżych ziół i aromatycznych przypraw. Od kameralnych knajpek przez kultowe restauracje po zaprzyjaźnione winnice będziemy biesiadować na całego i odkrywać wszystkie smaki perły Kaukazu! Skosztujemy placki chaczapuri i kołduny chinkali – najsłynniejsze gruzińskie potrawy, które raczą podniebienia rozmaitymi nadzieniami dla miłośników kuchni wege i mięsnej. Na przystawkę sięgniemy po kolorowe pchali, doskonałe sery i chleb tonis puri z pieca szamotowego, a na większy apetyt – po sycące kababi, szaszłyki mcwadi, tołmę (gruzińskie gołąbki), szkmeruli (kurczak w sosie czosnkowym), ostri (gulasz wołowy), badridżani (bakłażany z orzechową pastą saciwi), leczo adżabsandali, zupy charczo, czichirtma, fasolową lobio. Smakowite kąski podlejemy orzeźwiającą lemoniadą i wybornym winem z kwewri, wznosząc wraz z tamadą niejeden toast. A co na deser? Koniecznie czurczchele – tradycyjne gruzińskie słodycze z orzechów włoskich w tatara, czyli karmelizowanym soku winogronowym.
Herbacianych pól, o których śpiewały Filipinki, tak naprawdę w Batumi (już) nie znajdziemy. Próżno szukać tu też spełnienia marzeń o rajskich plażach – te w najsłynniejszym gruzińskim kurorcie nad Morzem Czarnym są kamieniste i wąskie, a za sprawą ukształtowania terenu i klimatu raz pełne słońca, to znów zalewane ulewnymi deszczami. W osobliwym architektonicznie pejzażu stolica autonomicznego regionu Adżarii ma jednak swoje inne skarby. Wśród nich usiana palmami promenada, imponująca Wieża Alfabetu (przedstawia gruziński alfabet mchedruli), ruchomy posąg „Kobieta i mężczyzna” (zwany powszechnie pomnikiem Ali i Nino, kaukaskich Romea i Julii z książki Lwa Nussimbauma), kuriozalna rzeźba plażowych klapek na kurzych jajach, latarnia morska, liczne wesołe miasteczka, kasyna i fontanny (zupełnie zwyczajne, tańczące, a nawet taka, z której przed laty płynęła darmowa czacza, czyli gruzińska wódka winogronowa!), odwrócona do góry nogami restauracja, oszałamiające przepychem hotele i biurowce, w centrum eklektyczne kamienice, muzea, cerkwie i meczety, zaś pod miastem – ogród botaniczny (XIX w.), w którym na klifie tuż nad brzegiem Morza Czarnego rozkwita ponad 2 tys. gatunków tropikalnych roślin.
Supra to tradycyjna gruzińska biesiada – i o wiele więcej niż smacznie zastawiony stół. Supra, od 2017 r. wpisana na listę niematerialnego dziedzictwa kulturowego UNESCO, to w istocie spowity bogatym rytuałem ceremoniał, który syci ciało i ducha, obfituje w pyszne jedzenie, wino z kwewri, śpiewy, żywiołowe tańce ludowe oraz poetyckie toasty tamady (mistrza ceremonii), które urastają do rangi sztuki oratorskiej i są pretekstem do głębokiej refleksji nad życiem. W zależności od okazji Gruzini organizują supry radosne (keipi) i smutne (kelechi), różniące się nastrojem, potrawami oraz kolejnością i tematyką toastów – tych Gruzini znają blisko 150, podczas większości supr wygłaszają przeciętnie 10–20, a każdy z nich może być recytowany nawet przez pół godziny i stać się dłuższą, wciągającą przypowieścią o życiu, sztuce, kulturze, religii, historii czy rodzinie, zakończoną morałem albo życzeniami. Etykieta gruzińskich toastów wymaga, by wznosić je wyłącznie winem lub czaczą, stać podczas przemowy tamady, wygłaszać własne laudacje tylko za alaverdi – słownym pozwoleniem mistrza ceremonii, a na koniec powiedzieć gaumardżos, co oznacza „zwycięstwo” i jest odpowiednikiem swojskiego: „Na zdrowie!”.
Śladem starożytnych podróżników ruszymy do gruzińskiej Szwajcarii. Racza roztoczy przed nami pejzaż alpejskich łąk i aurę błogiego zacisza, którego codzienność płynie z nurtem źródeł mineralnych – lokalnego skarbu natury. Po brzegi zanurzymy się w bogactwie przyrody, historii i folkloru. Piechotą i jeepami udamy się nad rwące leśne potoki, wodospady i wysokogórskie jeziora, w których taflach przeglądają się ośnieżone szczyty Kaukazu. Wdrapiemy się na górę Shoda i postawimy stopę na lodowcu Buba. Poznamy leciwych mieszkańców głębokiej na kilometr jaskini i spróbujemy dojrzeć dno Bezdennego Jeziora. Zobaczymy z bliska endemiczną faunę i florę oraz architekturę kaukaskiego klejnotu: cerkwie Nikorcminda i Barakoni, twierdzę Mindaciche, synagogę i muzeum w Oni. Po marszu niejednokrotnie przekonamy się, że lokalne potrawy najlepiej smakują na łonie natury. Będziemy wypiekać tradycyjny chleb, destylować czaczę, a w Khvanchkarze poznamy tajniki wyrobu regionalnego wina. Spragnieni kolejnych wrażeń spróbujemy swoich sił z pędzlem lub dłutem w dłoni, a za radą słynących z niespieszności mieszkańców Raczy będziemy celebrować każdą chwilę aż do ostatniej kropelki.
Gruzja jest ojczyzną winiarstwa. W kraju rośnie ok. 500 odmian winogron, lokalna tradycja winiarska liczy 8 tys. lat, a unikalna w skali światowej metoda produkcji wina w kwewri została wpisana na Listę Niematerialnego Dziedzictwa UNESCO. Kwewri to gliniane amfory do przechowywania i leżakowania wina, które zakopuje się w ziemi. Ta oryginalna technika wyrobu wina została wynaleziona przez ludy zamieszkujące Gruzję już w VI tysiącleciu p.n.e., prawdopodobnie pod wpływem kultury Sumerów. Jak powstaje gruzińskie wino w kwewri? Najpierw umieszcza się sok winogronowy i pulpę (skórki i pestki) w amforze, którą przykrywa się płaskim kamieniem. Zawartość miesza się 3–4 razy dziennie tradycyjnymi narzędziami, aby pobudzić proces fermentacji. Po 2 miesiącach kwewri zostaje szczelnie zaczopowane gliną i pozostawione do sklarowania zawartości – na dnie amfory osiada pulpa (czacza), a powyżej powstaje wino. Po upływie 3–6 miesięcy następuje otwarcie kwewri, wino jest przelewane do mniejszych amfor lub butelek, a z czaczy produkuje się gruzińską wódkę winogronową. Procesu fermentacji nie można przerwać, dlatego gruzińskie wino jest wyłącznie wytrawne. Otwarcie kwewri to wielka uroczystość: drewnianą łopatą ściąga się gliniany czop, następnie chochlą nabiera wino do dzbanka, czarek lub kieliszków, skąd można wziąć pierwszy łyk kaukaskiego napoju bogów o wybornym smaku i aromacie. Choć w poszczególnych winnicach otwarcie kwewri jest mniej lub bardziej osnute tradycyjnym rytuałem kulturowym, to stanowi ono jedyne w swoim rodzaju, absolutnie niezwykłe doświadczenie gruzińskiego winiarstwa.
Jaskinia Prometeusza to jedna z najpiękniejszych krasowych grot na świecie. Znajduje się w Kumistavi, nieopodal Kutaisi, i zgodnie z nazwą jest owiana legendą o Prometeuszu, który wykradł ogień olimpijskim bogom i podarował go człowiekowi, a za karę został przykuty do skały pobliskiej góry – przypominają o tym znajdujące się w grocie łańcuchy, kajdany i młot (według innej wersji mitu tytan miał także mieszkać w tej skalnej jamie). Jaskinia została odkryta dopiero w 1984 r. a długość ogromnego kompleksu podziemnych korytarzy szacuje się na 15 555 m (trasa turystyczna ma 1420 m). Maszerując przez skalne tunele oraz sale Kolchidy, Medei, Prometeusza i Miłości, poznamy mityczne korzenie Gruzji i człowieka, zachwycając się naturalnymi dziełami sztuki: formami naciekowymi, których zjawiskowe kształty uwydatniają kolorowe, bajkowe iluminacje świetlne. Kto się wnikliwie przyjrzy i wykaże fantazją, dostrzeże w tych pięknych stalaktytach, stalagmitach i stalagnatach coś więcej niż tylko mineralne osady.
Szchara (5193 m n.p.m.) to najwyższy szczyt Gruzji i trzeci co do wysokości na Kaukazie. Monumentalną górę, zdobytą po raz pierwszy w 1888 r., zobaczymy w Górnej Swanetii, przy granicy gruzińsko-rosyjskiej. Szchara, która jest też najwyższą częścią potężnego muru skalnego zwanego Ścianą Bezingi, to jedna z trudniejszych gór do wspinaczki – wymaga umiejętności pokonywania zdradliwych, poszarpanych, granitowo-łupkowych grani, w wyższych partiach pokrytych wiecznym śniegiem i lodem. Droga pod dach Gruzji jest za to wręcz dziecinnie łatwa i niezwykle malownicza. Na piaszczystym, równym szlaku, wiodącym przez pełną zieleni i kwiatów dolinę rzeki Inguri, znajdziemy niejedną okazję do relaksu na łonie natury i zrobienia wspaniałych zdjęć. Pokonamy drewniane mosty nad rozlewiskami krystalicznej wody i przysiądziemy na rozległych łąkach, skąd widać majaczące w oddali swańskie wieże obronne. A gdy wysoko podniesiemy wzrok, ujrzymy Szcharę – klejnot gruzińskiej przyrody, który to chowa się za chmurami, to ukazuje swe imponujące oblicze w pełnej krasie.
Rezerwuar Shaori to jeden z najpiękniejszych zbiorników wodnych w Gruzji. Jezioro rozlewa się błękitem tuż na skraju regionu Racza-Leczchumi i Dolna Swanetia, w polodowcowej kotlinie na 1132 m n.p.m. Shaori powstało z połączenia dwóch innych jezior: Kharistvali i Dzrikhistvali – obecnie liczy 7,1 km długości i 2,7 km szerokości. Rezerwuar Shaori nie jest zbyt popularny turystycznie, ale tym lepiej dla miłośników przyrodniczych atrakcji poza szlakiem, którzy o każdej porze roku mogą tu ujrzeć oszałamiające pejzaże natury. Szczególnie ładnie jest nad Shaori jesienią, gdy lasy na łagodnych grzbietach Kaukazu mienią się barwami zieleni, złota i czerwieni. Malowniczo nad jeziorem jest również zimą, gdy wodę skuwa lód, a okoliczne sosny są oprószone śniegiem. Latem Shaori to z kolei świetne miejsce na wędkowanie, biwak, piknik, kąpiel i niezapomniany relaks z dala od cywilizacji.
Mestia to niewielkie miasteczko z wielką historią. Wpisane wraz z obszarem Górnej Swanetii na Listę światowego dziedzictwa kulturalnego i przyrodniczego UNESCO, przez wieki było ważnym ośrodkiem kultury Gruzinów i grupy etnicznej Swanów. Klimatyczne, nieco tajemnicze i zewsząd otoczone majestatycznymi szczytami Kaukazu, kryje mnóstwo wspaniałych zabytków. W krajobrazie Mestii znajdziemy typowe dla regionu średniowieczne domostwa maczubi z basztami obronnymi, które zapewniały bezpieczeństwo na wypadek lawiny, najazdu wroga lub niegdyś praktykowanej w regionie krwawej zemsty rodowej. W udostępnionych do zwiedzania wieżach poznamy intrygujące tradycje Swanów. W jednej z nich odkryjemy też dom – muzeum Mikhaila Khergianiego, słynnego gruzińskiego alpinisty, który wytyczył wiele szlaków wspinaczkowych na Kaukazie oraz w górach Azji Środkowej i Europy. Idąc tropem lokalnych smaczków, spróbujemy kubdari, czyli sycącego placka z mięsnym farszem, a głodni kolejnych wrażeń zajrzymy do arcyciekawego Muzeum Historyczno-Etnograficznego z unikatowymi średniowiecznymi ikonami, rękopisami i wyrobami ze złota. W otoczonej kamiennymi fortyfikacjami Mestii zobaczymy także perełki architektury sakralnej, przykładowo cerkiew Macchwariszi z pięknymi freskami oraz ikonami (XIII–XIV w.).
Herbata w Gruzji ma wielowiekową tradycję. Sadzonki herbaty z Chin przywiózł na Kaukaz ok. 1830 r. gruziński książę Misza Eristawi. Subtropikalny klimat i górzysty teren w regionach Imeretii, Adżarii i Gurii stworzyły znakomite warunki do tarasowej uprawy ekologicznych herbat czarnych i zielonych. Produkcja herbaty w Gruzji rozwijała się znakomicie zwłaszcza za czasów radzieckich. Wraz z upadkiem ZSRR upadł gruziński przemysł herbaciany, lecz dziś jest ochoczo przywracany. Herbatę w Gruzji uprawia się obecnie w kilku miejscach na zachodzie kraju, a prawdziwym herbacianym eldorado jest miasteczko Tkibuli, leżące na skraju regionu Imeretii, w historycznej krainie Okriba. Tkibuli ma industrialną przeszłość (kopalnie węgla, zakłady włókiennicze, robotnicze blokowiska), za to zdecydowanie herbacianą przyszłość – powstają kolejne zrównoważone plantacje i nowoczesne fabryki, z których część można zwiedzić, by poznać niezwykłą historię gruzińskiej herbaty i skosztować pyszny napar z herbaty rosnącej na alpejskich łąkach Kaukazu.
Oni to jedno z największych miasteczek w regionie Racza-Leczchumi i Dolna Swanetia. Leży w głębokim wąwozie, na lewym brzegu rzeki Rioni. Oni było zamieszkane od epoki brązu, według legendy zostało założone w I w. p.n.e. przez króla Farnajoma Iberyjskiego, ale w kronikach jest po raz pierwszy wzmiankowane w XV w. Lokalne ciekawostki historyczne i kulturowe można odkryć w Muzeum Regionalnym Raczy, które prezentuje imponującą kolekcję ponad 14 tys. unikatowych artefaktów archeologii, etnografii i historii naturalnej, dokumentów historycznych, rękopisów i dzieł sztuki z regionu. W Oni znajduje się także żydowska synagoga z 1895 r. – trzecia co do wielkości w Gruzji po synagogach w Tbilisi i Kutaisi, zbudowana przez polskiego architekta i greckich Żydów z Salonik, na wzór Wielkiej Synagogi z ul. Tłomackie w Warszawie. Oni i okolice pełne są również innych zabytków, m.in. średniowiecznych fortów i cerkwi, ale niezaprzeczalnym skarbem miasteczka są szlaki wiodące do tutejszych skarbów przyrody: gorących źródeł, urokliwych wodospadów i jezior, majestatycznych lodowców i owianych legendami szczytów.
Katedra w Nikorcmindzie to jedno z największych arcydzieł gruzińskiego Złotego Wieku. Świątynia powstała w 1014 r., za panowania króla Bagrata III. Wyróżnia się ona oryginalną formą architektoniczną, a zwłaszcza unikalnymi dekoracjami ściennymi. Elewację świątyni zdobią płaskorzeźby ze scenami wniebowstąpienia, postaciami świętych i zwierząt. Wewnątrz widnieją natomiast wspaniale zachowane XVII-wieczne freski, które pokrywają ściany od podłogi aż po kopułę – kunsztem mogą one równać się jedynie z malowidłami z katedry Gelati albo klasztoru Sapara. Katedra jest niezaprzeczalnym skarbem wsi Nikorcminda, lecz nie jedynym. W okolicy świątyni można odkryć malownicze jaskinie krasowe, m.in. Sharauli ze źródłem rzeki o tej samej nazwie oraz Sakinule (gruz. „zamrażarka”), gdzie można się natknąć na prehistoryczne zęby rekina, ślady amonitów sprzed 30 mln lat i inne tajemnice przeszłości.
Zejdziemy z turystycznych szlaków, by poznać autentyczną Gruzję. Wybierzemy się niezadeptanymi ścieżkami do miejsc, w których doświadczymy prawdziwej magii jednego z najpiękniejszych krajów świata. Pokonamy niesamowicie zielone, pełne pierwotnej dzikości doliny i przełęcze wysokich szczytów, przecinane wstęgami szumiących rzek i kaskadami wodospadów. Zobaczymy drewniane chatki pasterzy i usłyszymy dzwonki pędzonych na górskie łąki owiec i bydła. Zawitamy do cichych cerkwi i wdrapiemy się na ruiny dawnych, oszałamiających potęgą twierdz obronnych. Zajrzymy do miasteczek, gdzie czas zatrzymał się sto lat temu, i do wiosek, które zimą bywają całkowicie odcięte od świata. Dowiemy się, jak ludzie żyją tu naprawdę. Przyjrzymy się ich codzienności, zajdziemy na targ po świeże owoce i warzywa, posmakujemy tego, co przyrządzają w swoich kuchniach, a przysłuchując ich opowieściom o tym, co w życiu ważne, odkryjemy siebie na nowo.
Staniemy u wrót wysokogórskiej arkadii, przy której polskie Rysy wydadzą się zaledwie skromną górką. Łańcuchy Wysokiego i Małego Kaukazu, rozciągające się w Gruzji, Azerbejdżanie i Rosji, oszołomią nas dziką potęgą. Przejdziemy przez soczyście zielone kotliny, w które wtuliły się lazurowe, otoczone kamieniami sadzawki. Pokonamy szutrowe szlaki przepastnych wąwozów, gdzie usłyszmy szumiące, krystaliczne potoki i spadające z hukiem wody górskich wodospadów. Zagłębimy się w porośnięte bukami, jodłami i świerkami strome zbocza, które nie raz wystawią nas na próbę, ale i nagrodzą spektakularnymi widokami. Wędrując, odkryjemy nieuchwytne w ośnieżonych, wyzierających zza chmur wierzchołkach Szchary, Kazbeku i innych najwyższych szczytów Wielkiego i Małego Kaukazu. Tu poczujemy, że jesteśmy tylko małą cząstką wielkiej i nieposkromionej natury.
Swanetia to region w północno-zachodniej Gruzji, na Wielkim Kaukazie. Słynie z majestatycznych gór (znajduje się tu najwyższy szczyt Gruzji: Szchara – 5193 m n.p.m.), osady Uszguli, placków kubdari (mięsna odmiana chaczapuri), a przede wszystkim z maczubi – średniowiecznych wież mieszkalno-obronnych, w których krewcy Swanowie chronili siebie i swój dobytek przed śnieżnymi lawinami, okolicznymi najeźdźcami lub… wendettą innych rodów. Od wieków otoczone nieprzebytymi górami maczubi w Mestii, stolicy regionu, i okolicznych przysiółkach były przystanią dla lokalnych i narodowych skarbów. Dziś w niektórych kamiennych wieżach odkryjemy muzea, które z dumą pielęgnują swańską kulturę, trwającą w izolacji od reszty kraju, a dzięki temu zachowującą wiele oryginalnych cech i historyczną ciągłość.
| Termin | Ilość dni | Wolne miejsca | Cena | Rezerwacja |
| 31.07.2025-10.08.2025 | 11 | 16 | 5449 zł |
|
W cenie:
Nieujęte w cenie:
Gwarancja Zwrotu Pieniędzy w 14 dni
Noclegi obejmują zakwaterowanie w kameralnych hotelach 3* (pokoje 2-os. z łazienkami) i rodzinnych pensjonatach (pokoje 2/3-os.). Wybrane hotele mogą oferować dostęp do baru, pralni i innych usług – opcje niewliczone w cenę pokoju są płatne dodatkowo. Podróżujących samodzielnie staramy się zawsze zakwaterować w jednym 2-osobowym pokoju, z osobą tej samej płci – pozwala to uniknąć dopłaty za pokój 1-osobowy (ok. 200 USD/os., w zależności od miejsca noclegu).
Wyżywienie w cenie wycieczki obejmuje śniadania i obfite obiadokolacje z daniami kuchni gruzińskiej i winem. Posiłki jadamy w restauracjach hotelowych, knajpkach na trasie wycieczki i u lokalnych rodzin. Poznajemy kraj od kuchni, każdego dnia próbując inne lokalne dania, napoje (lemoniady) i trunki (wina, czaczę) oraz wnikając w tradycje gruzińskiego stołu. Wielką atrakcją wycieczki są warsztaty kulinarne oraz supry – tradycyjne gruzińskie biesiady z winnymi toastami.
Dokumenty
Polacy i obywatele innych krajów UE mogą wjechać do Gruzji na podstawie dowodu osobistego lub paszportu (uwaga: dla zwiększenia bezpieczeństwa zalecamy mieć przy sobie podczas wycieczki także ksero dowodu lub paszportu!). Wiza nie jest potrzebna – dla obywateli krajów UE ruch bezwizowy obowiązuje na wjazd i pobyt w Gruzji przez okres do 365 dni bez względu na cel podróży.
Zdrowie, szczepienia i leki
Aktualne zasady wjazdu na terytorium Gruzji dotyczące zdrowia, szczepień i dokumentacji medycznej są dostępne na rządowej stronie https://www.gov.pl/web/dyplomacja/gruzja. Należy pamiętać, że niedopełnienie stawianych wymagań może uniemożliwić przekroczenie granic Gruzji.
Przed wyjazdem do Gruzji zalecane są profilaktyczne szczepienia na COVID-19, żółtaczkę typu A i B, wściekliznę, błonicę, tężec i krztusiec. Na 4–6 tygodni przed wyjazdem warto się udać do lekarza medycyny podróży lub specjalistycznych placówek, aby skontrolować stan zdrowia, przyjąć ewentualne szczepienia przypominające lub zaopatrzyć się w niezbędne dokumenty medyczne.
Wwóz leków do Gruzji – WAŻNE!
Na wyjazd do Gruzji warto spakować:
UWAGA! Niektóre leki dostępne w Polsce i innych krajach UE bez recepty – zawierające m.in. kodeinę (np. nurofen), efedrynę (np. tussipect) lub pseudoefedrynę (np. ibuprom, gripex, sudafen) – w Gruzji mogą być kwalifikowane jako środki odurzające i substancje psychotropowe, których wwóz jest zabroniony! Uczulamy, że gruzińskie służby graniczne działają w zakresie wwozu leków bardzo restrykcyjnie.
W przypadku wwozu do Gruzji leków zawierających substancje psychoaktywne, na granicy należy okazać kopię recepty oraz kopię certyfikatu, który potwierdza uprawnienia do wykonywania zawodu przez lekarza wystawiającego receptę, wraz z tłumaczeniami na język angielski. Wwieźć można ilość leku wystarczającą na okres do 31 dni.
W przypadku leków przewożonych w bagażu podręcznym, które pasażer musi zażyć w trakcie lotu, wymagane jest zaświadczenie od lekarza w języku polskim i angielskim, poświadczone pieczątką.
Podróżni nieposiadający wymaganych zezwoleń na leki mogą być zatrzymani na granicy i narażeni na wysoką grzywnę.
Przydatne adresy:
W razie jakichkolwiek wątpliwości, czy dane substancje aktywne podlegają kontroli przy wwożeniu do Gruzji, zalecamy bezpośredni kontakt z Referatem Konsularnym Ambasady RP w Tbilisi, pod adresem e-mail: tbilisi.amb.rk@msz.gov.pl.
Ogólne zasady ostrożności zdrowotnej
Podczas pobytu w Gruzji warto zachować ogólną ostrożność i nie narażać się na niepotrzebne ryzyko. Różnica flory bakteryjnej może być w pierwszych dniach pobytu dokuczliwa dla osób o zwiększonej wrażliwości. Aby zapobiec dolegliwościom zdrowotnym podczas wycieczki, zaleca się myć warzywa i owoce przed spożyciem oraz pić wodę wiadomego pochodzenia (wskazana woda butelkowana). Nie należy głaskać ani podchodzić do bezpańskich zwierząt – szwendające się po ulicach psy są zwykle wykastrowane i odrobaczone, jednak głodne i zdenerwowane mogą zaatakować. Na górskich łąkach Kaukazu powszechnie występuje barszcz Sosnowskiego – roślina silnie uczulająca, która wyglądem przypomina koper. Jeśli wystąpią objawy w postaci oparzeń, pęcherzy i złego samopoczucia, należy pilnie skontaktować się z lekarzem. Warto mieć na uwadze, że służba zdrowia w Gruzji jest na niskim poziomie. Wizyty lekarskie są odpłatne (w określonych przypadkach turyści mogą się ubiegać o zwrot kosztów leczenia z tytułu polisy turystycznej – dodatkowe informacje w sekcji „Ubezpieczenie”).
Przepisy celne i prawne
Bezpieczeństwo
Gruzja jest krajem bezpiecznym, gościnnym i przychylnym turystom, jednak, jak wszędzie, należy zachować ostrożność i rozwagę. Ze względu na nie najlepsze warunki ekonomiczne w Gruzji zdarzają się pospolite kradzieże. Aby nie narażać się na ryzyko, należy zawsze pilnować swojego dobytku, doglądać torebek, plecaków i cennych rzeczy na trasie wycieczki, a także NIE ZOSTAWIAĆ pieniędzy, wartościowych przedmiotów, drogiego sprzętu elektronicznego, dokumentów etc. w pokojach hotelowych (chyba że są one wyposażone w sejfy). Trzeba również szczególnie uważać w trakcie przechodzenia przez jezdnię – lokalny ruch uliczny nie sprzyja pieszym. Kobiety powinny ponadto zachować dużą ostrożność podczas korzystania z miejscowych taksówek. Szczegółowe informacje o bezpieczeństwie w Gruzji są dostępne w poradniku: Gruzja – informacje praktyczne. Dokumenty, szczepienia, bezpieczeństwo, transport, ceny.
Obywatele Rzeczpospolitej Polskiej mogą dla zwiększenia bezpieczeństwa podróży zarejestrować się w rządowym systemie Odyseusz (https://odyseusz.msz.gov.pl/).
Telefon alarmowy ogólny: 112.
Ambasada RP w Tbilisi
Oniashvili 24
0160 Tbilisi, Gruzja
Tel.: (+ 995 322) 92 03 98
E mail: tbilisi.amb.sekretariat@msz.gov.pl
Telefon alarmowy*: (+ 995) 599 701 279
Email alarmowy*: tbilisi.wk.dyzurny@msz.gov.pl
* Telefon i e-mail alarmowy do ambasady jest przeznaczony wyłącznie do kontaktu w sytuacjach nagłych i wymagających natychmiastowej interwencji dyżurnego konsula na rzecz obywateli polskich (np. zgony, aresztowanie, wypadki drogowe, kradzież dokumentów).
Klimat
Gruzja jest krajem w większości górzystym. Panuje tu klimat podzwrotnikowy, wilgotny w zachodnich regionach i kontynentalny na wschodzie. Średnie temperatury w dzień są najwyższe w czerwcu (27°C), lipcu (31°C), sierpniu i wrześniu (26°C), natomiast najniższe w styczniu (6°C). Opady deszczu mogą występować przez cały rok, ale głównie w miesiącach zimowych i wiosennych.
Język
Językiem urzędowym Gruzji jest gruziński. W powszechnym użyciu jest także język rosyjski. W większych miastach i miejscach o dużym natężeniu turystycznym można w podstawowym zakresie porozumieć się również po angielsku. Przed podróżą warto poznać podstawowe zwroty po gruzińsku.
Religia
Gruzja to kraj chrześcijański, a dominującym wyznaniem jest prawosławie. W miejscach kultu religijnego obowiązują określone zasady ubioru i zachowania. Mężczyźni muszą założyć długie spodnie (latem przydatne będą długie spodnie z odpinanymi nogawkami), a kobiety – zakryć włosy, ramiona i nogi (warto mieć ze sobą chustę na głowę oraz długą spódnicę lub chustę, zakrywającą kolana). Przed wejściem do świątyni wypada wyciszyć telefon, a na terenie obiektu zachować spokój i ciszę. W cerkwiach i innych obiektach sakralnych obowiązuje zakaz fotografowania i filmowania.
Waluta i płatności
Walutą Gruzji jest lari (GEL). Jedno lari dzieli się na 100 tetri. 1 GEL to ok. 1,30 PLN/0,33 EUR/0,33 USD.
Na podróż do Gruzji trzeba zabrać walutę GEL, USD lub EUR. Coraz więcej kantorów w Polsce (zwłaszcza w większych miastach) oferuje wymianę PLN – GEL – PLN. W przypadku utrudnień z zakupem lari, na podróż należy zabrać dolary amerykańskie (wydane od 2006 r. włącznie, bez skreśleń i uszkodzeń) lub euro i wymienić je na GEL w Gruzji.
Warto pamiętać, że w Gruzji nie ma możliwości bezpośredniej wymiany PLN na GEL i odwrotnie. Sytuacja może się oczywiście zmieniać, ale lepiej nie ryzykować i założyć, że gruzińskie kantory nie obracają złotówkami.
Na wycieczkę do Gruzji warto także zabrać kartę płatniczą (walutową, uniwersalną, np. mBank World, lub typu Revolut). W Gruzji bankomaty są powszechnie dostępne w miastach. Pieniądze można wygodnie wypłacać w dwóch walutach – GEL, jak i USD. Kartą można płacić w większości sklepów, restauracji, hoteli, atrakcji turystycznych i innych obiektów. Trzeba uwzględnić, że na prowincji korzystanie z bankomatów i płatności kartą może być utrudnione lub niemożliwe.
Szczegółowe informacje wraz z przykładowymi cenami są dostępne w poradnikach: Ile pieniędzy zabrać na wycieczkę do Gruzji? oraz Ceny w Gruzji.
Czas
UTC +4. Różnica czasu między Polską a Gruzją wynosi +2 godziny latem i +3 godziny zimą.
Telefonia i Internet
Bezpłatne Wi-Fi jest dostępne w większości hoteli na trasie wycieczki. Do internetu można bezpłatnie podłączyć się również w niektórych restauracjach i innych obiektach – zalecamy jednak ostrożność w korzystaniu z sieci niezabezpieczonych hasłem! Mapę punktów z dostępem do publicznego internetu można znaleźć na stronie https://wifispc.com/georgia. Telefonowanie w roamingu jest dość drogie – kosztuje za minutę 8–10 PLN w przypadku wykonanego połączenia i ok. 4 PLN za odebranie połączenia. Wysłanie jednego SMS-a to z kolei koszt 2 PLN. Chętni mogą również zaopatrzyć się w lokalną kartę SIM (trzeba ją jednak zarejestrować, podpisując umowę z operatorem).
Elektryczność
Napięcie sieciowe w Gruzji wynosi 220 V. Typy gniazdek: C i F, czyli na wtyczki z dwoma okrągłymi bolcami (takie, jak w Polsce i większości krajów Europy).
Lokalna kuchnia
Kuchnia gruzińska jest bardzo aromatyczna, bogata w przyprawy (zwłaszcza kolendrę, czosnek, szafran), warzywa (bakłażany, pomidory, paprykę), wspaniałe sery (np. sulguni), dania mączne i mięsa (baraninę, jagnięcinę, wołowinę, wieprzowinę, rzadziej drób). Wśród licznych propozycji coś dla siebie znajdą także wegetarianie, jednak weganie i osoby na innych specjalnych dietach muszą się liczyć z ewentualnymi komplikacjami przy komponowaniu posiłków w lokalnych restauracjach. Do najpopularniejszych potraw gruzińskich należą m.in. chinkali (pierożki wypełnione bulionem i mięsnym farszem), chaczapuri (placki z cienkiego ciasta nadziane gruzińskim słonym serem albo innym farszem), kubdari (placki z nadzieniem mięsnym), ostri (pikantny gulasz mięsny), lobiani (zupa/leczo z fasoli), rozmaite szaszłyki oraz sałatki i przystawki warzywne, np. pchali. Do posiłków zwyczajowo podaje się puri – chleb wypiekany w piecu szamotowym. Wśród napojów na gruzińskich stołach królują lemoniady oraz wino – skarb narodowy i ważny element lokalnej kultury, zawsze obecny podczas supry, czyli tradycyjnej biesiady (szczegóły w artykule: Supra – tradycja gruzińskiej biesiady). Więcej informacji o wartych skosztowania gruzińskich potrawach i deserach w artykule: Kuchnia gruzińska – dania, które trzeba spróbować w Gruzji oraz na blogu właściciela Tamada Tour www.PolakoGruzin.pl, w sekcji Kuchnia gruzińska i przepisy.
Kultura i obyczaje
Warunki w hotelach
Co zabrać na wycieczkę?
Na wycieczkę do Gruzji należy zabrać odzież dostosowaną do panującej na miejscu pogody oraz przydatne akcesoria i rzeczy osobiste, m.in.:
Ubezpieczenie turystyczne
Ubezpieczenie jest zawarte w cenie wycieczki, dlatego nie trzeba kupować go oddzielnie. Ubezpieczenie zapewnia Signal Iduna na sumę gwarancyjną: KL (koszty leczenia) – 60 000 €, NNW (od następstw nieszczęśliwych wypadków) – 15 000 PLN, OC – 30 000 €, bagaż – 1000 PLN. Ogólne Warunki Ubezpieczenia są dostępne na stronie: https://w3.signal-iduna.pl/OWU_doc/travel/owu_bp_travel.pdf.
Poradniki i reportaże o Gruzji
W Tamada Tour przygotowaliśmy szereg poradników, reportaży i innych interesujących materiałów o Gruzji. Artykuły można przeczytać na blogu www.PolakoGruzin.pl, należącym do właściciela Tamada Tour, Krzysztofa Nodara Ciemnołońskiego. Filmy są dostępne na kanale YouTube pod adresem: https://www.youtube.com/c/TamadaTour/videos, a podcasty – https://www.spreaker.com/show/polakogruzin.
Na trasie wyprawy – z/na lotnisko, z/do hoteli i pomiędzy zwiedzanymi miejscami – podróżujemy komfortowymi busami, wyposażonymi w klimatyzację, radio i Wi-Fi. Na wybranych odcinkach podróżujemy samochodami terenowymi 4×4 (przy większej liczbie uczestników dzielimy się na załogi). Nad bezpieczeństwem podróży czuwają doświadczeni gruzińscy kierowcy zawodowi, doskonale znający lokalne drogi.
Podróżujemy i zwiedzamy w kameralnych, maksymalnie 20-osobowych grupach. Wycieczkę Kobieca Gruzja – Swanetia, Racza, Batumi 11 dni prowadzi gruzińska pilotka-przewodniczka, mówiąca po polsku – rodowita Gruzinka, mająca na temat Gruzji obszerną wiedzę teoretyczną i empiryczną, doskonale znająca lokalne warunki, obyczaje, ludzi, miejsca słynne i te poza szlakiem.
Podczas wycieczki odkrywamy cuda architektury, historii, przyrody i kultury. Przemierzamy tętniące życiem miasta, zaciszne wioski i dzikie krajobrazy natury. Odnajdujemy ukryte w zaułkach pomniki przeszłości i teraźniejszości. Poznajemy różnorodne smaki lokalnych potraw, słodkości i trunków. Odwiedzamy miejsca kultowe, jak również te, do których turyści zwykle nie zaglądają oraz te, gdzie toczy się miejscowa codzienność.
Spotykamy lokalnych mieszkańców i inspirujemy się ich wizją świata. Poznajemy ich prawdziwe życie i na chwilę stajemy się jego współuczestnikami. Zanurzamy się w kalejdoskopie fascynujących sekretów etnograficznych, legend i faktów, które pozwalają dojrzeć wielowymiarowość odległej od nas rzeczywistości. Przywozimy z sobą autentyczne doświadczenie świata w całym pięknie jego różnorodności.
Cena wycieczki obejmuje pełne ubezpieczenie zdrowotne podróżnego i bagażu. Ubezpieczenie zapewnia Signal Iduna na sumę gwarancyjną:
Ogólne Warunki Ubezpieczenia – https://w3.signal-iduna.pl/OWU_doc/travel/owu_bp_travel.pdf.
KUTAISI – MESTIA – USZGULI – JEEP TOUR I TREKKING W SWANETII – PĘTLA SWANECKA – ONI – JEEP TOUR I TREKKING W RACZY – ONI – MINDACICHE – BARAKONI – AMBROLAURI – NIKORCMINDA – SHAORI – TKIBULI – KUTAISI – JASKINIA PROMETEUSZA – BATUMI – KUTAISI
DZIEŃ 1. WYLOT – KUTAISI
Przylot liniami Wizz Air na lotnisko w Kutaisi. Spotkanie z pilotem Tamada Tour. Transfer do hotelu. Czas wolny (zależnie od godziny przylotu wszystkich uczestniczek możliwe krótkie zwiedzanie miasta). Obiadokolacja. Nocleg.
DZIEŃ 2. KUTAISI – MESTIA
Po śniadaniu przejazd do regionu Swanetii na Wielkim Kaukazie. Podążymy z nurtem rzeki Enguri (Inguri), wzdłuż której znajdziemy wiele kapitalnych punktów widokowych – zatrzymamy się przy imponującej zaporze Enguri i w innych miejscach z pięknym pejzażem rzeki, wodospadów tryskających z niemal pionowych ścian, krętych dróg i pnących się coraz wyżej gór ze śnieżnymi czapami. Po dotarciu do Mestii, stolicy regionu, zjemy lunch i zwiedzimy Muzeum Historyczno-Etnograficznym Swanetii. Następnie ruszymy na wyprawę 4×4 nad jeziora Koruldi lub w okolice wyciągu narciarskiego Chacwali, skąd doskonale widać pasmo Swaneckie ze szczytami Laila (4006 m n.p.m.) i Uszba (4700 m n.p.m.) – Uszba to jedna z najniebezpieczniejszych gór, zwana ze względu na charakterystyczny kształt „Matterhornem Kaukazu”. Przejazd do pensjonatu w Mestii. Wieczorem powitalna supra – tradycyjna gruzińska biesiada z pysznym jedzeniem, winem z kwewri i poetyckimi toastami tamady. W regionie Swanetii będzie okazja skosztować nie tylko słynne pierożki chinkali, kolorowe pchali, wyborne sery, szaszłyki i chleb puri, lecz także kubdari, czyli lokalną wersję placka chaczapuri z mięsem – sycąca przekąska od wieków towarzyszy miejscowym pasterzom podczas wypasu owiec i bydła. Po magicznym wieczorze czas na nocleg.
DZIEŃ 3. MESTIA – USZGULI – LODOWIEC SZCHARY – PRZEŁĘCZ ZAGARO – USZGULI
Po śniadaniu wyjazd do osady Uszguli (UNESCO), słynącej ze średniowiecznych machubi i koshki – kamiennych domów i wież obronnych. Uszguli leży u podnóża majestatycznej Szchary (5193 m n.p.m.), najwyższego szczytu Gruzji, na uśrednionej wysokości 2100 m n.p.m. i uchodziła dawniej za najwyżej położoną wioskę w Europie. Po drodze, za przełęczą Ughviri i serpentyną kaukaskich zakrętów, zatrzymamy się przy Baszcie Miłości, owianej legendą o nieszczęśliwie zakochanej parze. Po lunchu wyprawa 4×4 i trekking (6 km) pod lodowiec Szchary. Podążymy polnymi drogami wśród ukwieconych łąk, górskich strumieni i obłędnych, mistycznych widoków Wielkiego Kaukazu. Będziemy wędrować, podziwiać krajobrazy, odpoczywać. Dla chętnych dodatkowa wyprawa spod lodowca na pobliską przełęcz Zagaro (2623 m n.p.m.). Powrót do Uszguli. Po krótkim odpoczynku zwiedzimy cerkiew Lamaria i pospacerujemy po osadzie, przyglądając się wiekowym swańskim wieżom i codziennemu życiu Uszguli. Wieczorem pyszna biesiada z winem. Nocleg w pensjonacie u zaprzyjaźnionej rodziny w Uszguli.
DZIEŃ 4. USZGULI
Śniadanie. Dzień wolny w Uszguli. Od rana będzie czas na wypoczynek i spokojne zwiedzanie osady. Chętni mogą się udać na trekking do twierdzy królowej Tamar, zobaczyć lokalne muzeum etnograficzne w zabytkowej baszcie (bilet wstępu ok. 40 GEL) albo, jeżeli będzie okazja, zajrzeć do domowej galerii kultowego malarza Fridona Niżaradze (1944–2020; jego obrazy można zobaczyć wyłącznie w Uszguli, od niedawna wybrane płótna są również w Muzeum Narodowym Gruzji w Tbilisi). Na lunch można wstąpić np. do Cafe Koshki – klimatycznej knajpki z kamienną podłogą, drewnianymi ścianami, takimiż stołami, krzesłami i kontuarem oraz ręcznie rzeźbionym swańskim krzesłem, na którym zasiadał machwszi – głowa rodziny. W uszgulskim labiryncie wąskich uliczek z domami machubi warto oddać się obserwacji lokalnego życia, chodzących swobodnie krów i kur, pracujących mieszkańców – hardych Swanów, o których waleczności pisali już starożytni podróżnicy. Po pełnym wrażeń dniu smakowita swańska obiadokolacja i nocleg w rodzinnym pensjonacie w Uszguli.
DZIEŃ 5. PĘTLA SWANECKA – ONI
Śniadanie. Rano wybierzemy się na krótki spacer w okolicy Uszguli, aby żegnając się ze Swanetią, zapamiętać najpiękniejsze krajobrazy tej wysokogórskiej krainy. Następnie ruszymy do równie malowniczego regionu Raczy przez Pętlę Swanecką, jedną z najbardziej spektakularnych górskich dróg w Gruzji – liczy ona 250 km i umownie rozpoczyna się w Zugdidi (121 m n.p.m.), a dalej wiedzie wzdłuż rzeki Enguri przez Mestię (1400 m), przełęcz Ugiri (1923 m), Uszguli (~2100 m) i przełęcz Zagaro (2623 m), która jest najwyższym punktem na trasie, leżącym na granicy między Górną i Dolną Swanetią. Za przełęczą, na skraju regionu Raczy, zatrzymamy się na odpoczynek i krótkie zwiedzanie okolicy. Następnie pojedziemy wzdłuż rzeki Rioni do pensjonatu zaprzyjaźnionych gospodarzy w miasteczku Oni. Obiadokolacja i nocleg.
DZIEŃ 6. ONI – JEEP TOUR I TREKKING – ONI – WARSZTATY KULINARNE I ARTYSTYCZNE
Śniadanie. Rano ruszymy na jeep tour i trekking, aby zanurzyć się w zjawiskową naturę Raczy. Zobaczymy piękne wodospady i jaskinie krasowe, gdzie można się natknąć na zęby prehistorycznych rekinów i ślady amonitów, morskich zwierząt sprzed 30 mln lat. Piknik i relaks na łonie przyrody. Powrót do pensjonatu w Oni. Po południu nasza gruzińska gospodyni wprowadzi nas w kulturę Raczy. Na warsztatach kulinarnych przyrządzimy lokalne potrawy i upieczemy tradycyjny chleb puri w piecu szamotowym. Chętni będą mogli puścić wodze fantazji podczas warsztatów malarskich lub rzeźbiarskich. Inspirującym zajęciom będą towarzyszyć rozmowy o gruzińskiej codzienności i stylu życia wśród wysokich gór Kaukazu. Wieczorem supra z pysznie zastawionym stołem, lokalnym winem, toastami tamady i ujmującą atmosferą gruzińskiej gościnności. Nocleg.
DZIEŃ 7. ONI – MINDACICHE – BARAKONI – AMBROLAURI – NIKORCMINDA – SHAORI – TKIBULI – KUTAISI
Po śniadaniu pożegnamy naszych przyjaznych gospodarzy i ruszymy z Oni do Kutaisi. Po drodze będziemy odkrywać kolejne atrakcje Raczy. Na szlaku zobaczymy ruiny twierdzy Mindaciche (według legendy dzieciństwo spędziła tu gruzińska królowa Tamar, ale naukowcy nie potwierdzają tych pogłosek) i cerkiew Barakoni (XVIII w.). W uzdrowisku Ambrolauri zajrzymy do słynnej wytwórni win Khvanchkara, które produkuje się wyłącznie w tym regionie. Następnie zwiedzimy cerkiew Nikorcminda (XI w.), perełkę gruzińskiego Złotego Wieku z pięknymi freskami. Jeżeli grupa będzie chętna, pójdziemy na krótki spacer do pobliskiej jaskini Sakinule. Na skraju regionu Raczy zatrzymamy się na krótki relaks nad malowniczym rezerwuarem Shaori. Naszym kolejnym celem będzie Tkibuli – herbaciane eldorado Gruzji, gdzie rzucimy okiem na plantacje ekologicznych herbat czarnych i zielonych. Jeżeli czas pozwoli, odwiedzimy lokalną fabrykę herbaty. Obiadokolacja. Nocleg w Kutaisi.
DZIEŃ 8. KUTAISI – JASKINIA PROMETEUSZA – BATUMI
Śniadanie. Rano eskapada do Jaskini Prometeusza w Kumistavi. To jedna z najpiękniejszych krasowych grot na świecie, zgodnie z nazwą owiana legendą o ogniu skradzionym przez Prometeusza olimpijskim bogom. W skalnych korytarzach jaskini zobaczymy barwnie podświetlone formy naciekowe o fantazyjnych kształtach. Po eksploracji groty i lunchu przejazd do Batumi, stolicy regionu Adżarii. Na obrzeżach miasta zanurzymy się w egzotyczną zieleń Ogrodu Botanicznego (XIX w.). Ukwieconymi alejkami można dojść na klif, z którego pięknie widać Morze Czarne. Po spacerze przejazd do centrum Batumi. Podczas obiadokolacji będzie okazja skosztować słynne adżarskie chaczapuri – placek w kształcie łódki z serem i jajkiem. Wieczorem obejrzymy koncert przy tańczących fontannach. Nocleg.
DZIEŃ 9–10. BATUMI
Po śniadaniu dzień wolny w Batumi. Lunch i aktywności w ciągu dnia we własnym zakresie – można plażować nad Morzem Czarnym (plaża kamienista), spacerować promenadą szlakiem rzeźb i instalacji artystycznych, zwiedzać muzea i atrakcje w centrum miasta. Wieczorem wspólna obiadokolacja. Dla chętnych wyjście do klubu muzycznego w dyskretnej asyście opiekuna. Nocleg.
DZIEŃ 11. BATUMI – KUTAISI – WYLOT
Śniadanie. Przejazd do Kutaisi. Plan dnia zależny od godziny wylotu – dla chętnych możliwe atrakcje fakultatywne: city tour po Kutaisi, wędrówka kanionem Okatse lub spływ rzeką w kanionie Martwili. Transfer na lotnisko w Kutaisi i wylot do Polski.
© 2023 TAMADA TOUR. Program nie stanowi oferty handlowej w rozumieniu art. 66 par. 1 Kodeksu cywilnego, ma charakter ramowy i może ulec zmianie w zależności od czynników niezależnych od Organizatora oraz jest objęty ochroną prawa autorskiego (nie wyrażamy zgody na kopiowanie). Prawo do błędów w druku zastrzeżone; www.tamadatour.pl.
Zapisu na wycieczkę można dokonać:
Aby zarezerwować wycieczkę, należy podać dane osobowe, niezbędne do zawarcia umowy wycieczki oraz wykupienia ubezpieczenia i biletów lotniczych:
Na wskazany adres e-mail zostaną przesłane:
Odpłatność za wycieczkę należy uiścić zgodnie z podanym harmonogramem. Zapewniamy atrakcyjny, gwarantujący finansowe bezpieczeństwo podział płatności na 2 części:
Wpłat 1. i 2. można dokonać:
Szczegółowe informacje w Regulaminie.
Wszelkie prawa zastrzeżone © 2024 Tamada Tour
Realizacja: Codenest
