MENU
MENU
Ruszaj na kobiecą wyprawę po Kaukazie!
Odkryj magiczną Gruzję z kobiecej perspektywy! Na szlaku dzika Tuszetia, płynąca winem Kachetia, tajemnicza dolina Pankisi, urocze Tbilisi i Sighnaghi, gdzie czekają niezapomniane przygody off-roadowe, spektakularne krajobrazy Kaukazu, nuta orientalnego relaksu i inspirujące spotkania z Gruzinkami. Poczuj emocje na szutrowych wertepach i błogi spokój wśród górskich pastwisk i winnic. Skocz do modnego klubu muzycznego, słynnych łaźni siarkowych i na gwarny bazar. Stwórz rękodzielnicze cuda, naucz się tańców ludowych i przyrządź gruzińskie przysmaki na warsztatach kulinarnych u lokalnych gospodyń, winiarzy i renomowanej szefowej kuchni z Mcchety. Daj się ponieść gruzińskiej gościnności podczas supry – tradycyjnej biesiady z pysznym jedzeniem, winem z kwewri i toastami tamady. Poznaj prawdziwe życie Tuszetów, Bacbów, Kistów, Gruzinów. Odwiedź rzemieślnicze winnice, serowarnie i pracownie rękodzielnicze, prowadzone przez Sopo, Ketevan, Larę i inne kobiety, dla których niemożliwe nie istnieje!
Kameralna grupa kobieca
Noclegi (pensjonaty, hotele, hotel z basenem)
Opieka gruzińskiej pilotki – przewodniczki z j. polskim
Koncert pieśni polifonicznych
Off-road i trekking w górach Kaukazu
Degustacja wyborów rzemieślniczych (wino, sery, herbaty)
Warsztaty taneczne
Warsztaty rękodzielnicze
Pokazy kultury i tradycji
Autentyczne spotkania z lokalnymi mieszkańcami
Wyżywienie (śniadania i obfite obiadokolacje z winem)
Loty Warszawa – Tbilisi – Warszawa
Transfery lotnisko – hotele – trasa wycieczki (klimatyzowany bus)
Supra – tradycyjna gruzińska biesiada z winem i tamadą
Warsztaty kulinarne
Wejścia biletowane do atrakcji
Ubezpieczenie KL, NNW, OC + bagaż
Składki na Turystyczny Fundusz Gwarancyjny i Turystyczny Fundusz Pomocowy
Gwarancja Zwrotu Pieniędzy w 14 dni ?
Tuszetia to kraina historyczna w regionie Kachetii na wschodzie Gruzji i jeden z najtrudniej dostępnych, dzikich obszarów Kaukazu. Prowadzi tu tylko jedna droga – przepustka do zupełnie innego świata dla wszystkich poszukiwaczy przygód i adrenaliny! Pokonanie 72 km ryzykownej trasy do tuszeckiej wsi Omalo zajmuje aż 3,5 godz., a szlak wijący się po górskich zboczach częściowo szutrowymi serpentynami – przez przełęcz Abano (2926 m n.p.m.), łańcuch górski Pirikita (oddziela największe w regionie doliny Pirikiti i Gometsari Alazani), drewniane mosty nad rzekami i zielone wąwozy z pięknymi wodospadami – dostarcza mnóstwa emocji, niezapomnianych wrażeń i genialnych widoków! Odkrywać Tuszetię można tylko w sezonie letnim, bo przez pozostałe nawet 10 miesięcy w roku bywa ona całkowicie odcięta od świata. Tuszeci i Bacbowie, rdzenni mieszkańcy Tuszetii, wiodą życie żmudne, lecz proste, spokojne, zgodne z naturą i starożytnymi tradycjami kulturowymi. Są znakomitymi pasterzami, słyną z pięknego rękodzieła, wybornych serów i regionalnego piwa Aludi. Rozmawiając z nimi, z łatwością zrozumiemy, dlaczego tak kochają swoje zaklęte w czasie wioski warowne Dartlo i Omalo oraz przeplataną stadkami owiec, krów i koni zieloną pustkę monumentalnych szczytów – kaukaski raj na krańcu gruzińskiego uniwersum.
Gruzja jest pyszna! Sekrety gruzińskiej sztuki kulinarnej? Prostota, lokalne składniki oraz spora porcja soczystych warzyw i owoców, świeżych ziół i aromatycznych przypraw. Od kameralnych knajpek przez kultowe restauracje po zaprzyjaźnione winnice będziemy biesiadować na całego i odkrywać wszystkie smaki perły Kaukazu! Skosztujemy placki chaczapuri i kołduny chinkali – najsłynniejsze gruzińskie potrawy, które raczą podniebienia rozmaitymi nadzieniami dla miłośników kuchni wege i mięsnej. Na przystawkę sięgniemy po kolorowe pchali, doskonałe sery i chleb tonis puri z pieca szamotowego, a na większy apetyt – po sycące kababi, szaszłyki mcwadi, tołmę (gruzińskie gołąbki), szkmeruli (kurczak w sosie czosnkowym), ostri (gulasz wołowy), badridżani (bakłażany z orzechową pastą saciwi), leczo adżabsandali, zupy charczo, czichirtma, fasolową lobio. Smakowite kąski podlejemy orzeźwiającą lemoniadą i wybornym winem z kwewri, wznosząc wraz z tamadą niejeden toast. A co na deser? Koniecznie czurczchele – tradycyjne gruzińskie słodycze z orzechów włoskich w tatara, czyli karmelizowanym soku winogronowym.
Położony u stóp Kaukazu wąwóz Pankisi jest od XIX w. domem dla Kistów – grupy etnicznej nazywanej gruzińskimi Czeczenami. Istnieje piękna legenda o tym, jak zawitali oni na ziemie nad rzeką Alazani, nieopodal malowniczych rezerwatów przyrody Ilto i Batsara. Źródła historyczne podają jednak bardziej prozaiczne powody ich przybycia: Kistowie uciekli przed rosyjską ekspansją na północy Kaukazu i religijną radykalizacją własnego kraju (niektóre źródła podają, że pojawili się w Gruzji już w XVI w., by pomóc w obronie przed najazdami ludów ze wschodu). W Gruzji zasymilowali się z chrześcijanami i wniknęli w lokalną kulturę. Razem świętowali, pili wino z rogów, pracowali, dzielili codzienne smutki i radości. Wiek później otrzymali też gruzińskie obywatelstwo, imiona i nazwiska. Do dziś żyją jednak w atmosferze bezpiecznego dystansu wobec nowej ojczyzny. Nie zapomnieli także o swoich korzeniach, o czym przekonamy się na każdym kroku wędrówki przez miejscowe wioski. Kistowie zachowali własny język (dialekt kistyński, spokrewniony z językiem czeczeńskim), oryginalne tradycje, surową etykietę rodzinną i wyjątkową religię – islam sunnicki z praktykami sufizmu, z którego zasad w dużej mierze wywodzi się lokalny styl życia.
Supra to tradycyjna gruzińska biesiada – i o wiele więcej niż smacznie zastawiony stół. Supra, od 2017 r. wpisana na listę niematerialnego dziedzictwa kulturowego UNESCO, to w istocie spowity bogatym rytuałem ceremoniał, który syci ciało i ducha, obfituje w pyszne jedzenie, wino z kwewri, śpiewy, żywiołowe tańce ludowe oraz poetyckie toasty tamady (mistrza ceremonii), które urastają do rangi sztuki oratorskiej i są pretekstem do głębokiej refleksji nad życiem. W zależności od okazji Gruzini organizują supry radosne (keipi) i smutne (kelechi), różniące się nastrojem, potrawami oraz kolejnością i tematyką toastów – tych Gruzini znają blisko 150, podczas większości supr wygłaszają przeciętnie 10–20, a każdy z nich może być recytowany nawet przez pół godziny i stać się dłuższą, wciągającą przypowieścią o życiu, sztuce, kulturze, religii, historii czy rodzinie, zakończoną morałem albo życzeniami. Etykieta gruzińskich toastów wymaga, by wznosić je wyłącznie winem lub czaczą, stać podczas przemowy tamady, wygłaszać własne laudacje tylko za alaverdi – słownym pozwoleniem mistrza ceremonii, a na koniec powiedzieć gaumardżos, co oznacza „zwycięstwo” i jest odpowiednikiem swojskiego: „Na zdrowie!”.
Gruzini to niesamowicie muzykalny naród. Pewien grecki historyk pisał, że śpiewali i tańczyli, nawet idąc na wojnę! Dziś najlepszą okazją do wspólnego muzykowania jest supra, tradycyjna biesiada. Biorąc udział w uczcie, posłuchamy czakrulo – polifonicznego ludowego śpiewu gruzińskiego, który uznano za Arcydzieło Ustnego i Niematerialnego Dziedzictwa Ludzkości, a w 2008 r. objęto patronatem UNESCO. Co ciekawe, w 1997 r. jedną z gruzińskich pieśni „Czakrulo” wysłano w kosmos na złotej płycie z 25 najlepszymi melodiami z całego świata. Równie ważne miejsce w gruzińskiej kulturze zajmują ludowe tańce, niezwykle żywiołowe, pełne wdzięku, emocji i opowieści ukrytych w eleganckich układach choreograficznych. W kraju, którego folklor liczy ponad 1500 lat, poznamy temperamentne, przyspieszające bicie serca tańce kazbeguri (demonstruje twardość gruzińskich górali), khevsuruli (ukazuje rywalizację mężczyzn o kobietę) i khorumi (dawniej tańczony przed bitwą), romantyczny taniec kartuli (tańczony przez młodą parę na weselu) oraz tańce acharuli i partsa, charakteryzujące się kolorowymi strojami i swobodnym, radosnym nastrojem. Bo Gruzini mają pieśni i tańce na każdą okoliczność, również na zwykłe dni, które dzięki muzyce nabierają nowych barw.
Gruzja jest ojczyzną winiarstwa. W kraju rośnie ok. 500 odmian winogron, lokalna tradycja winiarska liczy 8 tys. lat, a unikalna w skali światowej metoda produkcji wina w kwewri została wpisana na Listę Niematerialnego Dziedzictwa UNESCO. Kwewri to gliniane amfory do przechowywania i leżakowania wina, które zakopuje się w ziemi. Ta oryginalna technika wyrobu wina została wynaleziona przez ludy zamieszkujące Gruzję już w VI tysiącleciu p.n.e., prawdopodobnie pod wpływem kultury Sumerów. Jak powstaje gruzińskie wino w kwewri? Najpierw umieszcza się sok winogronowy i pulpę (skórki i pestki) w amforze, którą przykrywa się płaskim kamieniem. Zawartość miesza się 3–4 razy dziennie tradycyjnymi narzędziami, aby pobudzić proces fermentacji. Po 2 miesiącach kwewri zostaje szczelnie zaczopowane gliną i pozostawione do sklarowania zawartości – na dnie amfory osiada pulpa (czacza), a powyżej powstaje wino. Po upływie 3–6 miesięcy następuje otwarcie kwewri, wino jest przelewane do mniejszych amfor lub butelek, a z czaczy produkuje się gruzińską wódkę winogronową. Procesu fermentacji nie można przerwać, dlatego gruzińskie wino jest wyłącznie wytrawne. Otwarcie kwewri to wielka uroczystość: drewnianą łopatą ściąga się gliniany czop, następnie chochlą nabiera wino do dzbanka, czarek lub kieliszków, skąd można wziąć pierwszy łyk kaukaskiego napoju bogów o wybornym smaku i aromacie. Choć w poszczególnych winnicach otwarcie kwewri jest mniej lub bardziej osnute tradycyjnym rytuałem kulturowym, to stanowi ono jedyne w swoim rodzaju, absolutnie niezwykłe doświadczenie gruzińskiego winiarstwa.
Dartlo to najładniejsza wioska historyczna w Tuszetii. Zaciszna osada leży 2000 m n.p.m., słynie z zabytków tradycyjnego budownictwa obronnego, sakralnych i ludowych. W centrum wsi wznosi się 6-piętrowa wieża warowna, która zapewniała lokalnej ludności schronienie na wypadek srogich zim i ataków wroga – na pierwszym piętrze przetrzymywano jeńców, na drugim, trzecim, czwartym i piątym ukrywały się kobiety z dziećmi, a z szóstego mężczyźni odpierali ataki najeźdźców. Kolejna baszta, Kvavlo (XIII w.), znajduje się na wzniesieniu pod wsią, skąd rozciąga się malownicza panorama niknącego w chmurach pasma Pirikiti oraz rzek Didi Khevi i Pirikita Alazani. Do skarbów Dartlo należą także kamienne domy wernakularne (zwane karseani), krypty (XV–XVII w.), sabcheo (XVII–XVIII w.) – tradycyjne miejsce plenerowych sądów plemiennych z ustawionymi w półkolu dwunastoma kamiennymi siedziskami dla starszyny z wiejskiego wymiaru sprawiedliwości, a ponadto ruiny cerkwi (XIX w.), pogańsko-chrześcijańskie miejsce kultu ikony Yakhsari, petroglify oraz khati, czyli rytualne kamienne kopce z czasów przedchrześcijańskich.
Omalo to odizolowana przez dziką naturę historyczna wioska w Tuszetii, gdzie życie biegnie podobnym od wieków rytmem. Prowadząca tu droga przez przełęcz Abano (2926 m n.p.m.), uważana za jedną z najniebezpieczniejszych na świecie, skutecznie podnosi poziom adrenaliny. Po pokonaniu niezliczonych zakrętów oszałamiająco malowniczej wąskiej szutrówki znajdziemy w Omalo zasłużony odpoczynek z pięknym widokiem na ufortyfikowane zbocza Wielkiego Kaukazu. W Nowym Omalo (Dolnym) są hostele i domy mieszkańców: Kistów, Gruzinów i Czeczenów. W Starym Omalo (Górnym) zobaczymy z kolei kamienne wieże obronne z X–XII w. W górującej nad wioską trzypiętrowej twierdzy Keselo (1230 r.), która chroniła przed inwazją Mongołów i Dagestańczyków, odkryjemy muzeum etnograficzne z tradycyjnymi sprzętami gospodarstwa domowego, narzędziami rolniczymi, bronią i innymi eksponatami ukazującymi życie grup etnicznych Tuszetów i Bacbów.
Środkiem szutrowo-błotnistej drogi idzie stadko gęsi. Starowinki w chustach na głowach krzątają się przy obejściach. Zza rogu trzymającej się na słowo honoru altany spoglądają ciekawskie dzieciaki. Nie licząc ich wesołych szeptów, wokół panuje niemal idealna cisza, nie słychać nawet szczekania psów – miejscowi zgodnie z religią uważają je za nieczyste. To jedna strona wioski Duisi. A jak wygląda druga? Krok za krokiem odkryjemy, że największa osada w zielonej dolinie Pankisi (łącznie wiosek jest tu 16) tętni życiem – choć życie to różni się od prowadzonego w innych zakątkach Gruzji. Bo tu mieszkają Kistowie, gruzińscy Czeczeni. Bodaj najsłynniejszą mieszkanką wioski jest właścicielka miejscowego hostelu – to o niej i jej synach pisał polski dziennikarz i reportażysta Wojciech Jagielski w głośnej książce „Wszystkie wojny Lary”. Lecz błędem byłoby patrzeć na to miejsce jedynie przez pryzmat wojennego fatum. W warsztacie filcowym Ziziego kistyńskie kobiety tworzą kolorowe ubrania i akcesoria z owczej wełny, a tuż obok kipią smakiem tradycje kulinarne, łączące wpływy czeczeńskie i gruzińskie. Chlubą Duisi jest też lokalne muzeum etnograficzne oraz najstarszy w dolinie Pankisi Stary Meczet z 1902 r., gdzie Kistowie praktykują islam sunnicki z sufizmem, religię ludową z animistycznym pierwiastkiem pogaństwa. W każdy piątek hadżistki Kadirija – członkinie unikalnego w skali światowej kobiecego bractwa sufickiego, założonego przez szejka Kunta-hadżi Kiszyjewa – odprawiają w meczecie zikr, ekstatyczną modlitwę, której towarzyszą śpiewy, klaskanie i tupanie, czasem przeradzające się we wręcz derwiszowski taniec.
Tbilisi to miasto magiczne. Bajecznie piękna stolica Gruzji tworzy orientalny kalejdoskop feerycznych wrażeń, których nie sposób doświadczyć nigdzie indziej i z niczym porównać. Według legendy Tbilisi założył w IV w. król Wachtang I Gorgasali, oczarowany wstęgą Kaukazu z gorącymi źródłami siarkowymi. Od nich pochodzi nazwa miasta (tbili znaczy po gruzińsku „ciepły” – Tbilisi to dosłownie „ciepłe źródła”, a jednym słowem: „Cieplice”) i to również one dały początek najstarszej, 1500-letniej Abanotubani, czyli Dzielnicy Łaźni. Dotrzeć tu warto, zaczynając od eskapady kolejką gondolową ponad dachami starówki na szczyt wzgórza Sololaki z potężną twierdzą Narikala (VI–VIII w.), pomnikiem Kartlis Deda (Matki Gruzji, XX w.) i wspaniałą panoramą miasta, którego symbolami są także futurystyczny most Pokoju nad rzeką Mtkwari i Cminda Sameba – największa cerkiew Kaukazu (XX w.). Szlak wzdłuż murów fortecy, z widokiem na cerkiew Metechi (XIII w.) na drugim brzegu rzeki, wiedzie wprost do historycznej dzielnicy Abanotubani. Kryje one słynne łaźnie siarkowe (ikoną jest XIX-wieczna łaźnia Orbeliani z mozaikowym frontonem w perskim stylu), wodospad Leghvtakhevi, kolorowe domy na skałach i urokliwe ulice, których perełkami są rzeźba tamady, cerkwie Sioni (XI–XII w.) i Anczischati (V–VI w.), krzywa wieża zegarowa przy teatrze lalek Rezo Gabriadze, liczne muzea, knajpki, wine bary. Nieopodal rozciąga się reprezentacyjna aleja Rustawelego, a na niej – Gruzińskie Muzeum Narodowe, pomnik św. Jerzego na placu Wolności, dawny ratusz, gmach parlamentu (w 2003 r. rozegrała się tu rewolucja róż), opera, dawny pałac gubernatora Kaukazu, cerkiew Kaszweti (XIX w.), teatr, filharmonia, modne butiki. Na mapie gruzińskiej stolicy kuszą też pchli targ Suchy Most, hipsterska Fabrika i inne atrakcje Tbilisi, spowitego baśniową aurą i lśniącego w górskiej dolinie niczym płynne złoto.
Sighnaghi to najpiękniejsze miasteczko Gruzji. Leży w sercu winiarskiego regionu Kachetii, na wzgórzu (790 m n.p.m.) z malowniczą panoramą porośniętej winoroślami doliny rzeki Alazani i rysujących się w oddali gór Wysokiego Kaukazu. Sighnaghi powstało dopiero w XVIII w. (w miejscu średniowiecznej wsi Hereti, zwanej potem Kiziki), jako osada warowna, której zapożyczona z języka tureckiego nazwa oznacza „fort”. Lokalną dumą historyczną są potężne mury obronne, wybudowane w 1762 r. z rozkazu króla Herakliusza II dla obrony przed Dagestańczykami i innymi wrogimi plemionami kaukaskimi. Zachowana część imponującej twierdzy – porównywanej do francuskiego Carcassonne – liczy 2,5 km i 23 wieże warowne (niektóre odrestaurowano na cele mieszkalne). Na mury prowadzą brukowane, otulone zielenią uliczki, wzdłuż których ciągną się zabytkowe cerkwie św. Jerzego i Szczepana, liczne rzeźby, orientalne kamienice, knajpki, stragany z pamiątkami, całodobowa sala ślubów (za jej sprawą Sighnaghi jest zwane „miastem miłości”) i lokalny oddział muzeum narodowego, słynący z bogatych zbiorów etnograficznych i archeologicznych, zwłaszcza kolekcji misternych rzeźb sprzed 5000 lat i obrazów kultowego gruzińskiego prymitywisty Niko Pirosmanaszwilego. Niestety, za lukrowanymi fasadami Sighnaghi skrywa rozpad architektonicznej tkanki – jest wydmuszką na pokaz dla turystów, która zbiera tyle słów zachwytu, co utyskiwań na absurdalnie przeprowadzoną rewitalizację. Ale co by nie mówić, taką kameralną aurę, zabytki, winiarnie, sztukę i rzemiosło można odkryć tylko tutaj!
Zejdziemy z turystycznych szlaków, by poznać autentyczną Gruzję. Wybierzemy się niezadeptanymi ścieżkami do miejsc, w których doświadczymy prawdziwej magii jednego z najpiękniejszych krajów świata. Pokonamy niesamowicie zielone, pełne pierwotnej dzikości doliny i przełęcze wysokich szczytów, przecinane wstęgami szumiących rzek i kaskadami wodospadów. Zobaczymy drewniane chatki pasterzy i usłyszymy dzwonki pędzonych na górskie łąki owiec i bydła. Zawitamy do cichych cerkwi i wdrapiemy się na ruiny dawnych, oszałamiających potęgą twierdz obronnych. Zajrzymy do miasteczek, gdzie czas zatrzymał się sto lat temu, i do wiosek, które zimą bywają całkowicie odcięte od świata. Dowiemy się, jak ludzie żyją tu naprawdę. Przyjrzymy się ich codzienności, zajdziemy na targ po świeże owoce i warzywa, posmakujemy tego, co przyrządzają w swoich kuchniach, a przysłuchując ich opowieściom o tym, co w życiu ważne, odkryjemy siebie na nowo.
| Termin | Ilość dni | Wolne miejsca | Cena | Rezerwacja |
| 19.07-27.07.2024 | 9 | 16 | 6999 zł |
|
W cenie:
Nieujęte w cenie:
Gwarancja Zwrotu Pieniędzy w 14 dni
Noclegi obejmują zakwaterowanie w górskich pensjonatach, komfortowych hotelach 3–4* i 4* hotelu z basenem (pokoje 2-osobowe z łazienkami). Wybrane hotele mogą oferować dostęp do spa, pralni i innych usług – opcje niewliczone w cenę pokoju są płatne dodatkowo. Podróżujących samodzielnie staramy się zawsze kwaterować w jednym 2-osobowym pokoju, z osobą tej samej płci – pozwala to uniknąć dodatkowej opłaty za pokój 1-osobowy (ok. 200 USD/os., w zależności od miejsca noclegu).
Wyżywienie obejmuje 2 posiłki dziennie: śniadania i obfite obiadokolacje z daniami kuchni gruzińskiej i winem. Śniadania jadamy w hotelach, pozostałe posiłki w restauracjach, u lokalnych winiarzy lub w innych obiektach gastronomicznych na trasie wycieczki. Poznajemy kraj od kuchni, każdego dnia próbując inne dania i trunki (wina, czaczę) oraz wnikając w tradycje gruzińskiego stołu. Atrakcjami wycieczki są warsztaty kulinarne z miejscowymi gospodyniami i renomowaną szefową kuchni (3), wizyty w winnicach (w tym prowadzonych przez Gruzinki), spotkanie z wynalazczynią rzemieślniczego sera marleta, a także supry – tradycyjne gruzińskie biesiady z pysznym jedzeniem, winem z kwewri, poetyckimi toastami tamady, tańcami, muzyką (w tym koncertem pieśni polifonicznych w wykonaniu męskiego chóru) i magiczną atmosferą gruzińskiej gościnności.
Dokumenty
Polacy i obywatele innych krajów UE mogą wjechać do Gruzji na podstawie dowodu osobistego lub paszportu (uwaga: dla zwiększenia bezpieczeństwa zalecamy mieć przy sobie podczas wycieczki także ksero dowodu lub paszportu!). Wiza nie jest potrzebna – dla obywateli krajów UE ruch bezwizowy obowiązuje na wjazd i pobyt w Gruzji przez okres do 365 dni bez względu na cel podróży.
Zdrowie, szczepienia i leki
Aktualne zasady wjazdu na terytorium Gruzji dotyczące zdrowia, szczepień i dokumentacji medycznej są dostępne na rządowej stronie https://www.gov.pl/web/dyplomacja/gruzja. Należy pamiętać, że niedopełnienie stawianych wymagań może uniemożliwić przekroczenie granic Gruzji.
Przed wyjazdem do Gruzji zalecane są profilaktyczne szczepienia na COVID-19, żółtaczkę typu A i B, wściekliznę, błonicę, tężec i krztusiec. Na 4–6 tygodni przed wyjazdem warto się udać do lekarza medycyny podróży lub specjalistycznych placówek, aby skontrolować stan zdrowia, przyjąć ewentualne szczepienia przypominające lub zaopatrzyć się w niezbędne dokumenty medyczne.
Wwóz leków do Gruzji – WAŻNE!
Na wyjazd do Gruzji warto spakować:
UWAGA! Niektóre leki dostępne w Polsce i innych krajach UE bez recepty – zawierające m.in. kodeinę (np. nurofen), efedrynę (np. tussipect) lub pseudoefedrynę (np. ibuprom, gripex, sudafen) – w Gruzji mogą być kwalifikowane jako środki odurzające i substancje psychotropowe, których wwóz jest zabroniony! Uczulamy, że gruzińskie służby graniczne działają w zakresie wwozu leków bardzo restrykcyjnie.
W przypadku wwozu do Gruzji leków zawierających substancje psychoaktywne, na granicy należy okazać kopię recepty oraz kopię certyfikatu, który potwierdza uprawnienia do wykonywania zawodu przez lekarza wystawiającego receptę, wraz z tłumaczeniami na język angielski. Wwieźć można ilość leku wystarczającą na okres do 31 dni.
W przypadku leków przewożonych w bagażu podręcznym, które pasażer musi zażyć w trakcie lotu, wymagane jest zaświadczenie od lekarza w języku polskim i angielskim, poświadczone pieczątką.
Podróżni nieposiadający wymaganych zezwoleń na leki mogą być zatrzymani na granicy i narażeni na wysoką grzywnę.
Przydatne adresy:
W razie jakichkolwiek wątpliwości, czy dane substancje aktywne podlegają kontroli przy wwożeniu do Gruzji, zalecamy bezpośredni kontakt z Referatem Konsularnym Ambasady RP w Tbilisi, pod adresem e-mail: tbilisi.amb.rk@msz.gov.pl.
Ogólne zasady ostrożności zdrowotnej
Podczas pobytu w Gruzji warto zachować ogólną ostrożność i nie narażać się na niepotrzebne ryzyko. Różnica flory bakteryjnej może być w pierwszych dniach pobytu dokuczliwa dla osób o zwiększonej wrażliwości. Aby zapobiec dolegliwościom zdrowotnym podczas wycieczki, zaleca się myć warzywa i owoce przed spożyciem oraz pić wodę wiadomego pochodzenia (wskazana woda butelkowana). Nie należy głaskać ani podchodzić do bezpańskich zwierząt – szwendające się po ulicach psy są zwykle wykastrowane i odrobaczone, jednak głodne i zdenerwowane mogą zaatakować. Na górskich łąkach Kaukazu powszechnie występuje barszcz Sosnowskiego – roślina silnie uczulająca, która wyglądem przypomina koper. Jeśli wystąpią objawy w postaci oparzeń, pęcherzy i złego samopoczucia, należy pilnie skontaktować się z lekarzem. Warto mieć na uwadze, że służba zdrowia w Gruzji jest na niskim poziomie. Wizyty lekarskie są odpłatne (w określonych przypadkach turyści mogą się ubiegać o zwrot kosztów leczenia z tytułu polisy turystycznej – dodatkowe informacje w sekcji „Ubezpieczenie”).
Przepisy celne i prawne
Bezpieczeństwo
Gruzja jest krajem bezpiecznym, gościnnym i przychylnym turystom, jednak, jak wszędzie, należy zachować ostrożność i rozwagę. Ze względu na nie najlepsze warunki ekonomiczne w Gruzji zdarzają się pospolite kradzieże. Aby nie narażać się na ryzyko, należy zawsze pilnować swojego dobytku, doglądać torebek, plecaków i cennych rzeczy na trasie wycieczki, a także NIE ZOSTAWIAĆ pieniędzy, wartościowych przedmiotów, drogiego sprzętu elektronicznego, dokumentów etc. w pokojach hotelowych (chyba że są one wyposażone w sejfy). Trzeba również szczególnie uważać w trakcie przechodzenia przez jezdnię – lokalny ruch uliczny nie sprzyja pieszym. Kobiety powinny ponadto zachować dużą ostrożność podczas korzystania z miejscowych taksówek. Szczegółowe informacje o bezpieczeństwie w Gruzji są dostępne w poradniku: Gruzja – informacje praktyczne. Dokumenty, szczepienia, bezpieczeństwo, transport, ceny.
Obywatele Rzeczpospolitej Polskiej mogą dla zwiększenia bezpieczeństwa podróży zarejestrować się w rządowym systemie Odyseusz (https://odyseusz.msz.gov.pl/).
Telefon alarmowy ogólny: 112.
Ambasada RP w Tbilisi
Oniashvili 24
0160 Tbilisi, Gruzja
Tel.: (+ 995 322) 92 03 98
E mail: tbilisi.amb.sekretariat@msz.gov.pl
Telefon alarmowy*: (+ 995) 599 701 279
Email alarmowy*: tbilisi.wk.dyzurny@msz.gov.pl
* Telefon i e-mail alarmowy do ambasady jest przeznaczony wyłącznie do kontaktu w sytuacjach nagłych i wymagających natychmiastowej interwencji dyżurnego konsula na rzecz obywateli polskich (np. zgony, aresztowanie, wypadki drogowe, kradzież dokumentów).
Klimat
Gruzja jest krajem w większości górzystym. Panuje tu klimat podzwrotnikowy, wilgotny w zachodnich regionach i kontynentalny na wschodzie. Średnie temperatury w dzień są najwyższe w czerwcu (27°C), lipcu (31°C), sierpniu i wrześniu (26°C), natomiast najniższe w styczniu (6°C). Opady deszczu mogą występować przez cały rok, ale głównie w miesiącach zimowych i wiosennych.
Język
Językiem urzędowym Gruzji jest gruziński. W powszechnym użyciu jest także język rosyjski. W większych miastach i miejscach o dużym natężeniu turystycznym można w podstawowym zakresie porozumieć się również po angielsku. Przed podróżą warto poznać podstawowe zwroty po gruzińsku.
Religia
Gruzja to kraj chrześcijański, a dominującym wyznaniem jest prawosławie. W miejscach kultu religijnego obowiązują określone zasady ubioru i zachowania. Mężczyźni muszą założyć długie spodnie (latem przydatne będą długie spodnie z odpinanymi nogawkami), a kobiety – zakryć włosy, ramiona i nogi (warto mieć ze sobą chustę na głowę oraz długą spódnicę lub chustę, zakrywającą kolana). Przed wejściem do świątyni wypada wyciszyć telefon, a na terenie obiektu zachować spokój i ciszę. W cerkwiach i innych obiektach sakralnych obowiązuje zakaz fotografowania i filmowania.
Waluta i płatności
Walutą Gruzji jest lari (GEL). Jedno lari dzieli się na 100 tetri. 1 GEL to ok. 1,30 PLN/0,33 EUR/0,33 USD.
Na podróż do Gruzji trzeba zabrać walutę GEL, USD lub EUR. Coraz więcej kantorów w Polsce (zwłaszcza w większych miastach) oferuje wymianę PLN – GEL – PLN. W przypadku utrudnień z zakupem lari, na podróż należy zabrać dolary amerykańskie (wydane od 2006 r. włącznie, bez skreśleń i uszkodzeń) lub euro i wymienić je na GEL w Gruzji.
Warto pamiętać, że w Gruzji nie ma możliwości bezpośredniej wymiany PLN na GEL i odwrotnie. Sytuacja może się oczywiście zmieniać, ale lepiej nie ryzykować i założyć, że gruzińskie kantory nie obracają złotówkami.
Na wycieczkę do Gruzji warto także zabrać kartę płatniczą (walutową, uniwersalną, np. mBank World, lub typu Revolut). W Gruzji bankomaty są powszechnie dostępne w miastach. Pieniądze można wygodnie wypłacać w dwóch walutach – GEL, jak i USD. Kartą można płacić w większości sklepów, restauracji, hoteli, atrakcji turystycznych i innych obiektów. Trzeba uwzględnić, że na prowincji korzystanie z bankomatów i płatności kartą może być utrudnione lub niemożliwe.
Szczegółowe informacje wraz z przykładowymi cenami są dostępne w poradnikach: Ile pieniędzy zabrać na wycieczkę do Gruzji? oraz Ceny w Gruzji.
Czas
UTC +4. Różnica czasu między Polską a Gruzją wynosi +2 godziny latem i +3 godziny zimą.
Telefonia i Internet
Bezpłatne Wi-Fi jest dostępne w większości hoteli na trasie wycieczki. Do internetu można bezpłatnie podłączyć się również w niektórych restauracjach i innych obiektach – zalecamy jednak ostrożność w korzystaniu z sieci niezabezpieczonych hasłem! Mapę punktów z dostępem do publicznego internetu można znaleźć na stronie https://wifispc.com/georgia. Telefonowanie w roamingu jest dość drogie – kosztuje za minutę 8–10 PLN w przypadku wykonanego połączenia i ok. 4 PLN za odebranie połączenia. Wysłanie jednego SMS-a to z kolei koszt 2 PLN. Chętni mogą również zaopatrzyć się w lokalną kartę SIM (trzeba ją jednak zarejestrować, podpisując umowę z operatorem).
Elektryczność
Napięcie sieciowe w Gruzji wynosi 220 V. Typy gniazdek: C i F, czyli na wtyczki z dwoma okrągłymi bolcami (takie, jak w Polsce i większości krajów Europy).
Lokalna kuchnia
Kuchnia gruzińska jest bardzo aromatyczna, bogata w przyprawy (zwłaszcza kolendrę, czosnek, szafran), warzywa (bakłażany, pomidory, paprykę), wspaniałe sery (np. sulguni), dania mączne i mięsa (baraninę, jagnięcinę, wołowinę, wieprzowinę, rzadziej drób). Wśród licznych propozycji coś dla siebie znajdą także wegetarianie, jednak weganie i osoby na innych specjalnych dietach muszą się liczyć z ewentualnymi komplikacjami przy komponowaniu posiłków w lokalnych restauracjach. Do najpopularniejszych potraw gruzińskich należą m.in. chinkali (pierożki wypełnione bulionem i mięsnym farszem), chaczapuri (placki z cienkiego ciasta nadziane gruzińskim słonym serem albo innym farszem), kubdari (placki z nadzieniem mięsnym), ostri (pikantny gulasz mięsny), lobiani (zupa/leczo z fasoli), rozmaite szaszłyki oraz sałatki i przystawki warzywne, np. pchali. Do posiłków zwyczajowo podaje się puri – chleb wypiekany w piecu szamotowym. Wśród napojów na gruzińskich stołach królują lemoniady oraz wino – skarb narodowy i ważny element lokalnej kultury, zawsze obecny podczas supry, czyli tradycyjnej biesiady (szczegóły w artykule: Supra – tradycja gruzińskiej biesiady). Więcej informacji o wartych skosztowania gruzińskich potrawach i deserach w artykule: Kuchnia gruzińska – dania, które trzeba spróbować w Gruzji oraz na blogu właściciela Tamada Tour www.PolakoGruzin.pl, w sekcji Kuchnia gruzińska i przepisy.
Kultura i obyczaje
Warunki w hotelach
Co zabrać na wycieczkę?
Na wycieczkę do Gruzji należy zabrać odzież dostosowaną do panującej na miejscu pogody oraz przydatne akcesoria i rzeczy osobiste, m.in.:
Ubezpieczenie turystyczne
Ubezpieczenie jest zawarte w cenie wycieczki, dlatego nie trzeba kupować go oddzielnie. Ubezpieczenie zapewnia Signal Iduna na sumę gwarancyjną: KL (koszty leczenia) – 60 000 €, NNW (od następstw nieszczęśliwych wypadków) – 15 000 PLN, OC – 30 000 €, bagaż – 1000 PLN. Ogólne Warunki Ubezpieczenia są dostępne na stronie: https://w3.signal-iduna.pl/OWU_doc/travel/owu_bp_travel.pdf.
Poradniki i reportaże o Gruzji
W Tamada Tour przygotowaliśmy szereg poradników, reportaży i innych interesujących materiałów o Gruzji. Artykuły można przeczytać na blogu www.PolakoGruzin.pl, należącym do właściciela Tamada Tour, Krzysztofa Nodara Ciemnołońskiego. Filmy są dostępne na kanale YouTube pod adresem: https://www.youtube.com/c/TamadaTour/videos, a podcasty – https://www.spreaker.com/show/polakogruzin.
Na trasie wycieczki – z/na lotnisko, z/do hoteli i pomiędzy zwiedzanymi miejscami – podróżujemy komfortowymi busami, wyposażonymi w klimatyzację, radio i Wi-Fi. Na wybranych odcinkach podróżujemy samochodami terenowymi 4×4 (przy większej liczbie uczestników dzielimy się na załogi). Nad bezpieczeństwem podróży czuwają doświadczeni gruzińscy kierowcy zawodowi, doskonale znający lokalne drogi.
Podróżujemy i zwiedzamy w kameralnych, maksymalnie 20-osobowych grupach. Wycieczkę Kobieca Gruzja – Tuszetia, Pankisi, Kachetia 9 dni prowadzi gruzińska pilotka-przewodniczka, mówiąca po polsku – rodowita Gruzinka, mająca na temat Gruzji obszerną wiedzę teoretyczną i empiryczną, doskonale znająca lokalne warunki, obyczaje, ludzi, miejsca słynne i te poza szlakiem.
Podczas wycieczki odkrywamy cuda architektury, historii, przyrody i kultury. Przemierzamy tętniące życiem miasta, zaciszne wioski i dzikie krajobrazy natury. Odnajdujemy ukryte w zaułkach pomniki przeszłości i teraźniejszości. Poznajemy różnorodne smaki lokalnych potraw, słodkości i trunków. Odwiedzamy miejsca kultowe, jak również te, do których turyści zwykle nie zaglądają oraz te, gdzie toczy się miejscowa codzienność.
Spotykamy lokalnych mieszkańców i inspirujemy się ich wizją świata. Poznajemy ich prawdziwe życie i na chwilę stajemy się jego współuczestnikami. Zanurzamy się w kalejdoskopie fascynujących sekretów etnograficznych, legend i faktów, które pozwalają dojrzeć wielowymiarowość odległej od nas rzeczywistości. Przywozimy z sobą autentyczne doświadczenie świata w całym pięknie jego różnorodności.
Cena wycieczki obejmuje pełne ubezpieczenie zdrowotne podróżnego i bagażu. Ubezpieczenie zapewnia Signal Iduna na sumę gwarancyjną:
Ogólne Warunki Ubezpieczenia – https://w3.signal-iduna.pl/OWU_doc/travel/owu_bp_travel.pdf.
WARSZAWA – TBILISI – KVEMO ALVANI – TUSZETIA: OMALO – DARTLO – OMALO – KVEMO ALVANI – DOLINA PANKISI: DUISI – KACHETIA: ARTANA – ALAWERDI – KWARELI – ACHMETA – ARTANA – TELAWI – ARTANA – TELAWI – TSINANDALI – SIGHNAGHI – MELAANI – SAGAREDŻO – TBILISI – MCCHETA – TBILISI – WARSZAWA
DZIEŃ 1. WYLOT – TBILISI
Dystans: lot • Posiłki w cenie: –
Zbiórka na lotnisku Chopina (Okęcie) w Warszawie o godz. 20.00 spotkanie z przedstawicielem biura Tamada Tour w hali odlotów (strefa D, przy stanowiskach odprawy PLL LOT). Nocny lot do Gruzji (czas lotu: ±3.45 h).
DZIEŃ 2. TBILISI – KVEMO ALVANI – OMALO
Dystans: 177 km (w tym 75 km górski off-road) + spacer pieszy (opcj.) • Posiłki w cenie: obiadokolacja
Poranny przylot do Tbilisi, spotkanie z pilotką Tamada Tour. Transfer do miejscowości Kvemo Alvani, gdzie w lokalnym sklepie spożywczym każda uczestniczka na własną rękę zaopatruje się w śniadanie (np. wypieki, kawę z automatu) i rzeczy potrzebne na pobyt w Tuszetii (nie ma tam sklepów, dlatego trzeba zawczasu zaopatrzyć się w napoje, przekąski, środki higieniczne i inne „przydasie”). Tak przygotowane, rozpoczynamy eskapadę terenówkami do dzikiej Tuszetii, trudno dostępnej krainy historycznej na wschodzie Gruzji, gdzie docierają tylko żądni wrażeń śmiałkowie i prawdziwi odkrywcy! Pokonanie wysokogórskiej trasy 72 km do wsi Omalo zajmie ok. 3,5 godz. Przeprawimy się przez przełęcz Abano (2926 m n.p.m.), łańcuch górski Pirikita, wąskie serpentyny żwirowych dróg na zboczach gór i rzeczne mosty. Czekają nas genialne widoki i spora dawka adrenaliny! Po przyjeździe do Omalo zasłużony odpoczynek w pensjonacie. Dla chętnych lekki trekking po okolicy. W promieniach zachodzącego słońca przyjrzymy się wsi, w której pejzażu rysują się charakterystyczne kamienne domy, wieże obronne (X–XII w.) oraz twierdza Keselo (1230 r.) z muzeum etnograficznym Tuszetów i Bacbów (wstęp płatny indywidualnie). Wieczorem powitalna obiadokolacja w gruzińskim stylu. Nocleg.
DZIEŃ 3. OMALO – DARTLO – OMALO
Dystans: 30 km + spacer pieszy • Posiłki w cenie: śniadanie, obiadokolacja
Po śniadaniu off-roadowa wyprawa do Dartlo, najładniejszej wioski historycznej w Tuszetii. Do skarbów osady należą twierdza Kvavlo (XIII w.), zabytkowe baszty obronne, wernakularne domy karseani, krypty (XV–XVII w.), sabcheo (XVII–XVIII w.) – tradycyjne miejsce plenerowych sądów plemiennych z ustawionymi w półkolu dwunastoma kamiennymi siedziskami dla starszyny z wiejskiego wymiaru sprawiedliwości, a także ruiny cerkwi (XIX w.), pogańsko-chrześcijańskie miejsce kultu ikony Yakhsari, petroglify i khati, czyli rytualne kamienne kopce z czasów przedchrześcijańskich. W tempie spacerowym zwiedzimy wioskę, poznając bliżej sekrety miejscowej kultury, która różni się od typowo gruzińskiej nie tylko w sferze architektury mieszkalno-obronnej, lecz także niektórych tradycji, dawnych wierzeń, kulinariów i obyczajów, wśród których szczególne miejsce zajmuje piwo aludi – święty napój Tuszetów, Chewsurów i innych lokalnych grup etnicznych. Po tych impresjach wrócimy szutrówką do Omalo. Idylliczne popołudnie spędzimy z lokalnymi kobietami – czekają nas warsztaty kulinarne z wypiekiem gruzińskiego chleba puri, warsztaty haftowania i fascynujące opowieści o codziennym życiu w rejonie Kaukazu, który bywa odcięty od świata przez nawet 10 miesięcy w roku! Tuszeci i Bacbowie, rdzenni mieszkańcy Tuszetii, wiodą życie żmudne, lecz proste, spokojne, zgodne z naturą i starożytnymi tradycjami kulturowymi. Są znakomitymi pasterzami, słyną z wybornych serów i pięknego rękodzieła, m.in. kolorowych wełnianych swetrów, skarpetek i dodatków, których tajniki wyrobu zgłębimy pod okiem naszych gospodyń. Po pełnym wrażeń dniu obiadokolacja i nocleg w guesthousie w Omalo.
DZIEŃ 4. OMALO – KVEMO ALVANI – DUISI – ARTANA
Dystans: 152 km (w tym 75 km górski off-road) + spacer pieszy • Posiłki w cenie: śniadanie, obiadokolacja
Po śniadaniu pożegnanie z Tuszetią i powrót przez przełęcz Abano do Kvemo Alvani. Odpoczniemy po emocjonującej przeprawie i ruszymy do doliny Pankisi zwiedzić wioski Kistów, grupy etnicznej gruzińskich Czeczenów, którzy przybyli na te tereny w XIX w., zasymilowali się z Gruzinami, lecz zachowali własny język, tradycje i religię – islam sunnicki z praktykami sufizmu, wyznaczający znaczną część lokalnego stylu życia. Podczas spaceru kulturowego po wiosce Duisi zobaczymy Muzeum Etnograficzne Pankisi i warsztat filcowy Ziziego, gdzie kistyńskie kobiety wyrabiają tradycyjnymi metodami barwne ubrania i akcesoria z wełny. Wstąpimy też do najstarszego w dolinie Starego Meczetu z 1902 r., w którym co piątek hadżistki, członkinie kobiecego bractwa sufickiego, odprawiają ekstatyczną modlitwę zikr. Doświadczenia te pozwolą nam lepiej zrozumieć skomplikowaną historię i codzienność gruzińskich Kistów, zwłaszcza miejscowych kobiet, o których opowiada głośny reportaż Wojciecha Jagielskiego „Wszystkie wojny Lary”. Wieczorem kistyńska biesiada, łącząca kulinarne tradycje Gruzji i Czeczenii. Przejazd na nocleg do stylowego hotelu z basenem w zacisznej, otoczonej górami wsi Artana.
DZIEŃ 5. ARTANA – ALAWERDI – KWARELI – ACHMETA – ARTANA
Dystans: 167 km • Posiłki w cenie: śniadanie, obiadokolacja
Po śniadaniu rozpoczniemy eksplorację Kachetii, największego regionu winiarskiego Gruzji. W miasteczku Kwareli zwiedzimy zlokalizowaną w powojskowych tunelach winiarnię Khareba i skosztujemy światowej sławy organiczne wina z gruzińskim chlebem, serem i oliwą. Po drodze zobaczymy monastyr Alawerdi (XI w.) – jest to drugi najwyższy budynek kościelny w Gruzji (55 m) i jedna z czterech Wielkich Katedr gruzińskiego prawosławia. Mnisi prowadzą piwniczkę winną Alaverdi Marani, której historia sięga VIII–X w., w przyklasztornym sadzie uprawiają 102 odmiany winogron, a nieopodal mają pasiekę. Dalsza część dnia upłynie nam pod znakiem niezapomnianej uczty dla zmysłów. Wraz z naszą gospodynią zakasamy rękawy i przyrządzimy słynne gruzińskie potrawy. Po warsztatach kulinarnych, ze smakowicie zastawionym stołem, zasiądziemy do wieczornej supry w winnicy – tradycyjnej gruzińskiej biesiady z pysznym jedzeniem, winem z kwewri, poetyckimi toastami tamady i koncertem pieśni polifonicznych w wykonaniu męskiego chóru. Zanurzymy się w tradycje uhonorowane patronatem UNESCO i przekonamy się, co to znaczy ucztować po gruzińsku! Po sensualnych doznaniach powrót na nocleg do hotelu w Artana.
DZIEŃ 6. ARTANA – TELAWI – ARTANA
Dystans: 53 km • Posiłki w cenie: śniadanie, obiadokolacja
Śniadanie. Czas wolny na relaks w hotelu – można wypocząć w basenie, skorzystać z zabiegów SPA (dodatkowo płatne), poleniuchować z pięknym widokiem na zielone góry Kaukazu. Po niespiesznym przedpołudniu damy się ponieść żywiołowym gruzińskim tańcom ludowym. Warsztaty taneczne będą doskonałą okazją, by podejrzeć mistrzów i nauczyć się od nich podstawowych kroków i układów choreograficznych. Następnie wybierzemy się na degustację win do winnic prowadzonych przez Gruzinki. Z pierwszej ręki poznamy historie kobiet, które rzuciły wszystko, oparły się stereotypom i spełniły marzenie o własnej winnicy, a dziś z dumą pielęgnują starożytne gruzińskie tradycje, zdobywają prestiżowe nagrody winiarskie, są doceniane przez krajowe stowarzyszenia sommelierów i koneserów win z całego świata. Tym tropem trafimy pod Telawi do kolejnej kobiety, której świat kręci się wokół gruzińskiego dziedzictwa kulinarnego – tym razem o smaku rzemieślniczego sera marleta. Artystka z Tbilisi porzuciła wielkomiejskie życie dla kachetyjskiej wsi i krowy imieniem Marleta, dzięki której rozpoczęła w Gruzji nową serową tradycję – bo przecież dla chcącego niemożliwe nie istnieje! Inspirujący dzień zakończymy pyszną suprą, po której wrócimy na nocleg do hotelu w Artana.
DZIEŃ 7. ARTANA – TELAWI – TSINANDALI – SIGHNAGHI – MELAANI – SAGAREDŻO – TBILISI
Dystans: 216 km + spacer pieszy • Posiłki w cenie: śniadanie, obiadokolacja
Śniadanie, wymeldowanie z hotelu. Rankiem zajrzymy w Telawi na gruziński bazar z winem domowej roboty, lokalnymi serami, warzywami, owocami, przyprawami, straganowym „mydłem i powidłem”. Po odpoczynku w cieniu 900-letniego platana ruszymy w dalszą drogę. Naszym kolejnym celem będzie orientalny pałac Aleksandra Czawczawadze w Tsinandali. Otoczona ogrodami posiadłość XIX-wiecznego arystokratycznego poety, zwanego „ojcem gruzińskiego romantyzmu”, kryje muzeum i pałacową winiarnię, w której skosztujemy lokalne wino wyrabiane dwiema metodami: europejską i gruzińską, co pozwoli wychwycić znaczące różnice w nutach smakowych i zapachowych obu trunków. Następnie odkryjemy Sighnaghi, jedno z najpiękniejszych miasteczek Gruzji, zwane gruzińskim Carcasonne. Podczas spaceru po „mieście miłości” zobaczymy potężne mury obronne (XVIII w.) z panoramą porośniętej winoroślami doliny rzeki Alazani, orientalne domy, rzeźby, bazary i stragany z pamiątkowym rękodziełem. Jeżeli czas będzie nam sprzyjał, dla chętnych wizyta w lokalnym oddziale muzeum narodowego z bogatymi zbiorami etnograficznymi, archeologicznymi i kolekcją obrazów kultowego gruzińskiego prymitywisty Niko Pirosmanaszwilego (bilet wstępu ok. 20 GEL). Po południu degustacja herbat i ziół w Melaani. Odwiedzimy zaprzyjaźnioną Gruzinkę, która z botaniczną pasją ręcznie zbiera i tworzy pyszne herbaciane kompozycje z endemicznych gruzińskich roślin i tych powszechniej znanych: melisy, dzikiej róży, kwiatów oregano. Następnie skoczymy do Sagaredżo na pyszną suprę w winnicy. Po obiadokolacji ruszymy w dalszą drogę, by poznać nocne oblicze Tbilisi, bajecznie pięknej stolicy Gruzji. Skoczymy do klubu muzycznego i zrelaksujemy się w orientalnej łaźni siarkowej Orbeliani z mozaikowym frontonem w perskim stylu (XIX w.). Nocleg w hotelu.
DZIEŃ 8. TBILISI – MCCHETA – TBILISI
Dystans: 50 km + spacer pieszy • Posiłki w cenie: śniadanie, obiadokolacja
Po śniadaniu zwiedzanie Tbilisi. Wjedziemy kolejką gondolową ponad dachami starego miasta na szczyt grzbietu górskiego Sololaki, by zobaczyć twierdzę Narikala (VI–VIII w.), pomnik Kartlis Deda (Matki Gruzji, XX w.) i wspaniałą panoramę miasta. Spacerem wzdłuż murów fortecy dotrzemy do najstarszej, 1500-letniej dzielnicy Abanotubani, z którą wiążą się legendarne początki stolicy Gruzji. Zobaczymy tu wodospad Leghvtakhevi, kolorowe domy na skałach i słynne łaźnie siarkowe. Czas wolny na lunch. Podczas dalszej wędrówki urokliwymi zaułkami Tbilisi zobaczymy rzeźbę tamady, cerkwie Sioni (XI–XII w.) i Anczischati (V–VI w.), krzywą wieżę zegarową przy teatrze lalek Rezo Gabriadze oraz przejdziemy przez futurystyczny most Pokoju nad rzeką Mtkwari. Po południu pojedziemy do Mcchety, pierwszej stolicy Gruzji z bezcennymi zabytkami sakralnymi pod patronatem UNESCO. Czeka nas tu najsmakowitsza część dnia, czyli warsztaty kulinarne u renomowanej szefowej kuchni, która gotuje dla kilku lokalnych restauracji i czołowych gruzińskich polityków. Poznamy sekrety gruzińskiej sztuki kulinarnej i nauczymy się przyrządzać popularne potrawy. Podczas uroczystej supry na stole pojawią się m.in. chinkali, chaczapuri, czkmeruli, odżachuri, bakłażany, gruzińskie sery, sałatki albo inne rarytasy w towarzystwie wybornego wina z kwewri, win musujących i toastów tamady. Po kulinarnej przygodzie, spowitej magiczną atmosferą gruzińskiej gościnności, zrelaksujemy się nad basenem i rzeką Mtkwari, a następnie wrócimy na nocleg do Tbilisi.
DZIEŃ 9. TBILISI – WYLOT
Dystans: 15 km • Posiłki w cenie: śniadanie (prowiant)
Śniadanie (suchy prowiant). O godz. 2.00 w nocy transfer na lotnisko w Tbilisi i lot powrotny do Polski.
© 2024 TAMADA TOUR. Program nie stanowi oferty handlowej w rozumieniu art. 66 par. 1 Kodeksu cywilnego, ma charakter ramowy i może ulec zmianie w zależności od czynników niezależnych od Organizatora. Kopiowanie zabronione. Prawo do błędów w druku zastrzeżone.
Zapisu na wycieczkę można dokonać:
Aby zarezerwować wycieczkę, należy podać dane osobowe, niezbędne do zawarcia umowy wycieczki oraz wykupienia ubezpieczenia i biletów lotniczych:
Na wskazany adres e-mail zostaną przesłane:
Odpłatność za wycieczkę należy uiścić zgodnie z podanym harmonogramem. Zapewniamy atrakcyjny, gwarantujący finansowe bezpieczeństwo podział płatności na 2 części:
Wpłat 1. i 2. można dokonać:
Szczegółowe informacje w Regulaminie.
Wszelkie prawa zastrzeżone © 2024 Tamada Tour
Realizacja: Codenest
