MENU
MENU
Pogalopuj przez dziką Swanetię!
A gdyby tak rzucić wszystko i dać się porwać wierzchem po bezdrożach jednego z najpiękniejszych regionów Gruzji? Nie zastanawiaj się długo i ruszaj konno w góry Swanetii! Stępem, kłusem, galopem, przez reliktowe lasy, górskie strumienie i ukwiecone doliny, po relaks i niezapomniane wrażenia. Na szlaku przygody stań oko w oko ze Szcharą – najwyższym szczytem Gruzji, zasłuchaj się w legendę o malowniczej górze Tetnuldi i zobacz zapierające dech w piersi widoki z przełęczy Chkhutnieri. Po etnograficzne sekrety Swanów wdrap się do Uszguli, Adiszi, Iprari, Tsvirmi i innych zaklętych w czasie wiosek z zabytkowymi basztami obronnymi. Podczas wędrówek, supry, wizyt u miejscowych gospodarzy i winiarzy oderwij się od codzienności – bo gdzie, jak nie właśnie tu, u stóp majestatycznego Kaukazu, gdzie życie smakuje inaczej, a czas biegnie własnym, niezmiennym od wieków rytmem.
Wyżywienie (śniadania, lunche, obiadokolacje)
Opieka polskojęzycznego pilota-przewodnika Tamada Tour
Opieka anglojęzycznego instruktora jazdy konnej
Wynajem koni dla grupy
Noclegi w hotelach i pensjonatach (pokoje 2-os. z łazienkami)
Degustacja gruzińskiego wina i czaczy
Atrakcje przyrodnicze, kulturowe i historyczne
Autentyczne spotkania z lokalnymi mieszkańcami
Ubezpieczenie KL, NNW, OC z rozszerzeniem o sporty amatorskie + bagaż
Transfery lotnisko – hotele – trasa wycieczki (klimatyzowany bus)
Supra – tradycyjna gruzińska biesiada z winem i tamadą
Wejścia biletowane do atrakcji
Zwiedzanie miejsc niedostępnych dla zwykłych turystów
Kameralna grupa
Lokalny koloryt i kultura
Składki na Turystyczny Fundusz Gwarancyjny i Turystyczny Fundusz Pomocowy
Gwarancja Zwrotu Pieniędzy w 14 dni ?
Dosiądziemy dostojnych wierzchowców, by na ich grzbietach poczuć wolność i zew Kaukazu. Przekonamy się, że trekking konny w Gruzji – efekt przyjaźni konia i człowieka, liczącej na tym terytorium bez mała 5,5 tys. lat – to jeden z popularniejszych, a przy tym wyjątkowo przyjemnych sposobów odkrywania uroczych zakątków tego kaukaskiego kraju. Pokłusujemy przez zielone doliny, by odnaleźć ukryte tu i ówdzie ślady dawnych ludzkich osad, potężnych warowni i cichych cerkwi. Pójdziemy stępa śladem górskich potoków, relaksując się spokojną naturą, by z wiatrem we włosach ruszyć ku szutrowym szlakom, prowadzącym pośród seraficznych gór. Udamy się na kilkugodzinne wycieczki konne po Gruzji, które roztoczą przed nami zjawiskowe krajobrazy i pozwolą dotrzeć w zagadkowe, pełne tajemnic miejsca.
Gruzja jest pyszna! Sekrety gruzińskiej sztuki kulinarnej? Prostota, lokalne składniki oraz spora porcja soczystych warzyw i owoców, świeżych ziół i aromatycznych przypraw. Od kameralnych knajpek przez kultowe restauracje po zaprzyjaźnione winnice będziemy biesiadować na całego i odkrywać wszystkie smaki perły Kaukazu! Skosztujemy placki chaczapuri i kołduny chinkali – najsłynniejsze gruzińskie potrawy, które raczą podniebienia rozmaitymi nadzieniami dla miłośników kuchni wege i mięsnej. Na przystawkę sięgniemy po kolorowe pchali, doskonałe sery i chleb tonis puri z pieca szamotowego, a na większy apetyt – po sycące kababi, szaszłyki mcwadi, tołmę (gruzińskie gołąbki), szkmeruli (kurczak w sosie czosnkowym), ostri (gulasz wołowy), badridżani (bakłażany z orzechową pastą saciwi), leczo adżabsandali, zupy charczo, czichirtma, fasolową lobio. Smakowite kąski podlejemy orzeźwiającą lemoniadą i wybornym winem z kwewri, wznosząc wraz z tamadą niejeden toast. A co na deser? Koniecznie czurczchele – tradycyjne gruzińskie słodycze z orzechów włoskich w tatara, czyli karmelizowanym soku winogronowym.
Uszguli uważano niegdyś za najwyżej położoną osadę w Europie. Dziś wiadomo, że istnieją wyżej położone miejscowości, ale tylko ten zespół górskich wiosek może się pochwalić tak oszałamiającym widokiem na najwyższy szczyt Gruzji: Szcharę (5193 m n.p.m.), malowniczym pejzażem Gór Swaneckich i niezwykłymi zabytkami, które wpisano na Listę światowego dziedzictwa kulturalnego i przyrodniczego UNESCO. Po potężnej lawinie z 1987 r., zniszczeniu i wyludnieniu części osady życie skupia się w czterech lokalnych wsiach: Zhibiani, Chubiani, Chajashi i Murkmeli, położonych na uśrednionej wysokości 2100 m n.p.m. i dostępnych właściwie tylko w sezonie wakacyjnym, bo na kolejne sześć miesięcy odcinają je od świata ogromne zwały śniegu. Uszgulskie zaułki kryją zabytkowe cerkwie, dom z galerią sztuki kultowego lokalnego malarza Fridona Nizharadze, ale największym skarbem są charakterystyczne dla regionu kamienne domy machubi z basztami obronnymi – najstarsze pochodzą z VIII w. i są nadal zamieszkane! Niektóre koszki, czyli baszty są udostępnione zwiedzającym: w jednej działa muzeum etnograficzne, przy innej można zobaczyć tradycyjne domostwo machubi z dawnymi sprzętami i XI-wiecznymi rzeźbionymi drzwiami. Na trasie do Uszguli, na wielkim kamieniu nad rzeką Enguri, stoi też samotna Baszta Miłości, z którą związana jest legenda o nieszczęśliwie zakochanej parze.
Supra to tradycyjna gruzińska biesiada – i o wiele więcej niż smacznie zastawiony stół. Supra, od 2017 r. wpisana na listę niematerialnego dziedzictwa kulturowego UNESCO, to w istocie spowity bogatym rytuałem ceremoniał, który syci ciało i ducha, obfituje w pyszne jedzenie, wino z kwewri, śpiewy, żywiołowe tańce ludowe oraz poetyckie toasty tamady (mistrza ceremonii), które urastają do rangi sztuki oratorskiej i są pretekstem do głębokiej refleksji nad życiem. W zależności od okazji Gruzini organizują supry radosne (keipi) i smutne (kelechi), różniące się nastrojem, potrawami oraz kolejnością i tematyką toastów – tych Gruzini znają blisko 150, podczas większości supr wygłaszają przeciętnie 10–20, a każdy z nich może być recytowany nawet przez pół godziny i stać się dłuższą, wciągającą przypowieścią o życiu, sztuce, kulturze, religii, historii czy rodzinie, zakończoną morałem albo życzeniami. Etykieta gruzińskich toastów wymaga, by wznosić je wyłącznie winem lub czaczą, stać podczas przemowy tamady, wygłaszać własne laudacje tylko za alaverdi – słownym pozwoleniem mistrza ceremonii, a na koniec powiedzieć gaumardżos, co oznacza „zwycięstwo” i jest odpowiednikiem swojskiego: „Na zdrowie!”.
Szchara (5193 m n.p.m.) to najwyższy szczyt Gruzji i trzeci co do wysokości na Kaukazie. Monumentalną górę, zdobytą po raz pierwszy w 1888 r., zobaczymy w Górnej Swanetii, przy granicy gruzińsko-rosyjskiej. Szchara, która jest też najwyższą częścią potężnego muru skalnego zwanego Ścianą Bezingi, to jedna z trudniejszych gór do wspinaczki – wymaga umiejętności pokonywania zdradliwych, poszarpanych, granitowo-łupkowych grani, w wyższych partiach pokrytych wiecznym śniegiem i lodem. Droga pod dach Gruzji jest za to wręcz dziecinnie łatwa i niezwykle malownicza. Na piaszczystym, równym szlaku, wiodącym przez pełną zieleni i kwiatów dolinę rzeki Inguri, znajdziemy niejedną okazję do relaksu na łonie natury i zrobienia wspaniałych zdjęć. Pokonamy drewniane mosty nad rozlewiskami krystalicznej wody i przysiądziemy na rozległych łąkach, skąd widać majaczące w oddali swańskie wieże obronne. A gdy wysoko podniesiemy wzrok, ujrzymy Szcharę – klejnot gruzińskiej przyrody, który to chowa się za chmurami, to ukazuje swe imponujące oblicze w pełnej krasie.
Tetnuldi to jeden z najpiękniejszych szczytów Kaukazu. Piramidalny, dostojny kształt wysokiej na 4858 m n.p.m. góry (wedle wielu źródeł 10. najwyższej na Kaukazie) stanowi wręcz idealną przeciwwagę dla rozwichrzonej postury przeciwległej Uszby. Swanowie opowiadają, że w wierzchołkach obu szczytów – Tetnuldi, zwanego Niewinną Białą Górą, i Uszby, czyli Nieszczęsnego, uważanego za sprawą swojej sylwetki za Matterhorn Kaukazu – kryją się niespełnieni kochankowie, którzy nie mogli zostać mężem i żoną z powodu zbyt bliskiego pokrewieństwa. Pozostało im jedynie wstydliwie spoglądać na siebie z oddali, zza chmur przesłaniających malowniczo ośnieżone granie. Łatwo sobie wyobrazić, że spływające z Tetnuldi imponujące lodowce to nic innego jak łzy niepocieszonej Białej Królowej. Choć lokalne legendy o tym nie wspominają, wspaniałe krajobrazy same pobudzają fantazję. Damy się im ponieść – jak zrobił to pierwszy zdobywca góry Douglas Freshfield w 1896 r. i jak czynią to narciarze, którzy korzystają z niedawno otwartego tu kurortu narciarskiego z najdłuższą na Kaukazie Południowym trasą zjazdową (9,5 km).
Dzika i malownicza Swanetia na każdym kroku zaskakuje zapierającymi dech w piersi krajobrazami. Jeden z piękniejszych zobaczymy z przełęczy Chkhutnieri (2722 m n.p.m.), do której szlak prowadzi przez rzeczny wąwóz i gęste, alpejskie łąki. Urokliwe pejzaże rozpościerają się już od pierwszych chwil wędrówki po łagodnych zboczach, ale najbardziej spektakularne widoki ujrzymy z samego grzbietu przełęczy Chkhutnieri. Czekają tu ogromne lodowce Adiszi i Khalde, które wydają się znajdować na wyciągnięcie ręki, wioski o identycznych nazwach (Khalde jest jedną z najstarszych osad w regionie), soczyście zielona dolina rzeki Adiszczala, niewielkie jezioro oraz majestatyczne szczyty Wysokiego Kaukazu: Tetnuldi, Katini i Gestola. Ciągnące się po horyzont góry, u podnóży usłane dywanem kolorowych kwiatów, a u wierzchołków połyskujące ośnieżonymi nieckami lodowców, robią niezapomniane wrażenie. To, co najpiękniejsze, zamkniemy w kadrze, a potem z jeszcze większym smakiem zjemy lunch pod chmurką.
Mestia to niewielkie miasteczko z wielką historią. Wpisane wraz z obszarem Górnej Swanetii na Listę światowego dziedzictwa kulturalnego i przyrodniczego UNESCO, przez wieki było ważnym ośrodkiem kultury Gruzinów i grupy etnicznej Swanów. Klimatyczne, nieco tajemnicze i zewsząd otoczone majestatycznymi szczytami Kaukazu, kryje mnóstwo wspaniałych zabytków. W krajobrazie Mestii znajdziemy typowe dla regionu średniowieczne domostwa maczubi z basztami obronnymi, które zapewniały bezpieczeństwo na wypadek lawiny, najazdu wroga lub niegdyś praktykowanej w regionie krwawej zemsty rodowej. W udostępnionych do zwiedzania wieżach poznamy intrygujące tradycje Swanów. W jednej z nich odkryjemy też dom – muzeum Mikhaila Khergianiego, słynnego gruzińskiego alpinisty, który wytyczył wiele szlaków wspinaczkowych na Kaukazie oraz w górach Azji Środkowej i Europy. Idąc tropem lokalnych smaczków, spróbujemy kubdari, czyli sycącego placka z mięsnym farszem, a głodni kolejnych wrażeń zajrzymy do arcyciekawego Muzeum Historyczno-Etnograficznego z unikatowymi średniowiecznymi ikonami, rękopisami i wyrobami ze złota. W otoczonej kamiennymi fortyfikacjami Mestii zobaczymy także perełki architektury sakralnej, przykładowo cerkiew Macchwariszi z pięknymi freskami oraz ikonami (XIII–XIV w.).
Adiszi to mała, sielska wioska w sercu majestatycznych gór Wielkiego Kaukazu. Rozrzucona po okolicznych wzniesieniach na wysokości 2040 m n.p.m., już z daleka przyciąga wzrok charakterystycznymi dla regionu Swanetii średniowiecznymi basztami obronnymi i domami z kamienia. Gdy tylko przekroczymy drewniany mostek, wyraźnie poczujemy, że czas biegnie tu własnym rytmem, wytyczanym przez kojące pejzaże i wielowiekową tradycję. Z perspektywy ukwieconych łąk zobaczymy imponujący lodowiec Adiszi – długi na 9 km, z jęzorem obniżającym się do 2298 m i otoczony stokami Tetnuldi, Gistola i Lakutsia – z którego wartko wypływa górska rzeka Adiszczala. W tym swańskim zaciszu, zamieszkałym przez zaledwie 8 rodzin, odnajdziemy aż 4 zabytkowe cerkwie: Archanioła (XII w.), św. Jerzego (dwie z XII w.) z pięknymi freskami oraz Chrystusa Wybawiciela (X–XI w.) – obecnie muzeum z ikonami z XI–XIV w. i manuskryptem Shatberdiego z 897 r., zawierającym teksty z Ewangelii Adiszi, najstarszego zachowanego rękopisu gruzińskiej wersji Ewangelii.
Wioska Iprari leży w wąwozie rzeki Khaldechala, w Górach Swaneckich, na 1900 m n.p.m. Sielankowa osada słynie z cerkwi Świętych Archaniołów (X w.), a zwłaszcza ze świątynnych fresków. Malowidła naścienne stworzył w 1096 r. Teodor, nadworny malarz króla Dawida IV Budowniczego, który rządził w okresie zwanym złotym wiekiem Gruzji. Zabytkowe malunki obejrzymy dziś dzięki Gruzińskiemu Centrum Ochrony Zabytków, które po latach sowieckich represji odnowiło barwne, ekspresyjne sceny z życia Chrystusa, otoczonego przez czterech – zamiast, jak zazwyczaj, dwóch – archaniołów. Oprócz sugestywnej aranżacji naściennej, ukazującej indywidualizm twórczy i wyjątkowy talent Teodora, w cerkwi znajdziemy też ikonę św. Jerzego z XI w., wyrzeźbioną w złocie i srebrze. Poza murami świątyni w Iprari zobaczymy typowe dla regionu średniowieczne, kamienne domy machubi z wieżami obronnymi, malowniczo rozrzucone po okolicznych wzniesieniach.
Tsvirmi to jedna z najpiękniejszych wiosek w Górnej Swanetii. W średniowiecznej osadzie, leżącej na wysokości 1900 m n.p.m. wśród monumentalnych gór, zobaczymy zabytkowe, kamienne domy machubi z basztami obronnymi oraz urokliwy kościół Matshvari – Zbawcy. Skromne wnętrze małej, zbudowanej z kamieni i otoczonej skalistym murkiem świątyni urzeknie nas ciszą i spokojem. Wizyta w cerkwi będzie dobrym momentem, by zgłębić religijność grupy etnicznej Swanów, do których chrześcijaństwo dotarło najpóźniej, bo dopiero w VI w. (król Mirian i królowa Nana przyjęli chrześcijaństwo w imieniu narodu gruzińskiego już w IV w.), mieszając się z praktykowanym tu niegdyś kultem słońca. Dziś po dawnych wierzeniach nie znajdziemy już śladu, ale od lokalnych mieszkańców – krzepkich, wojowniczych górali, którzy przez wieki prowadzili własny, niezależny od reszty kraju styl życia – dowiemy się mnóstwo o równie fascynujących i nadal kultywowanych tradycjach regionu.
Góry Swaneckie to pasmo w środkowej części Kaukazu Wielkiego, na północnym zachodzie Gruzji. Na odcinku ok. 90 km rozdzielają one Górną i Dolną Swanetię, regiony nie bez powodu zwane gruzińską Szwajcarią. W surowych, lecz oszałamiająco pięknych górach zobaczymy najwyższy szczyt – Lailę (4008 m n.p.m.) i inne monumentalne wzniesienia, to rysujące się na horyzoncie łagodnymi falami, to wzbijające w niebo stromymi, poszarpanymi graniami. U podnóża Gór Swaneckich odnajdziemy wijącą się dolinami rzekę Enguri i alpejskie łąki, gęsto porośnięte soczyście zieloną trawą, ziołami i kwiatami, pośród których pasą się owce, konie i krowy. Na wierzchołkach imponujących masywów zobaczymy zaś połyskujące bielą wieczne śniegi i wspaniałe lodowce. Na tle Gór Swaneckich, słynących z wyjątkowo bioróżnorodnych lasów reliktowych, zobaczymy też unikalne średniowieczne domostwa machubi z basztami obronnymi (niektóre miejscowości i zabytkowe budowle są na liście UNESCO), zamieszkiwane przez intrygującą grupę etniczną Swanów.
Staniemy u wrót wysokogórskiej arkadii, przy której polskie Rysy wydadzą się zaledwie skromną górką. Łańcuchy Wysokiego i Małego Kaukazu, rozciągające się w Gruzji, Azerbejdżanie i Rosji, oszołomią nas dziką potęgą. Przejdziemy przez soczyście zielone kotliny, w które wtuliły się lazurowe, otoczone kamieniami sadzawki. Pokonamy szutrowe szlaki przepastnych wąwozów, gdzie usłyszmy szumiące, krystaliczne potoki i spadające z hukiem wody górskich wodospadów. Zagłębimy się w porośnięte bukami, jodłami i świerkami strome zbocza, które nie raz wystawią nas na próbę, ale i nagrodzą spektakularnymi widokami. Wędrując, odkryjemy nieuchwytne w ośnieżonych, wyzierających zza chmur wierzchołkach Szchary, Kazbeku i innych najwyższych szczytów Wielkiego i Małego Kaukazu. Tu poczujemy, że jesteśmy tylko małą cząstką wielkiej i nieposkromionej natury.
Gruzja jest ojczyzną winiarstwa. W kraju rośnie ok. 500 odmian winogron, lokalna tradycja winiarska liczy 8 tys. lat, a unikalna w skali światowej metoda produkcji wina w kwewri została wpisana na Listę Niematerialnego Dziedzictwa UNESCO. Kwewri to gliniane amfory do przechowywania i leżakowania wina, które zakopuje się w ziemi. Ta oryginalna technika wyrobu wina została wynaleziona przez ludy zamieszkujące Gruzję już w VI tysiącleciu p.n.e., prawdopodobnie pod wpływem kultury Sumerów. Jak powstaje gruzińskie wino w kwewri? Najpierw umieszcza się sok winogronowy i pulpę (skórki i pestki) w amforze, którą przykrywa się płaskim kamieniem. Zawartość miesza się 3–4 razy dziennie tradycyjnymi narzędziami, aby pobudzić proces fermentacji. Po 2 miesiącach kwewri zostaje szczelnie zaczopowane gliną i pozostawione do sklarowania zawartości – na dnie amfory osiada pulpa (czacza), a powyżej powstaje wino. Po upływie 3–6 miesięcy następuje otwarcie kwewri, wino jest przelewane do mniejszych amfor lub butelek, a z czaczy produkuje się gruzińską wódkę winogronową. Procesu fermentacji nie można przerwać, dlatego gruzińskie wino jest wyłącznie wytrawne. Otwarcie kwewri to wielka uroczystość: drewnianą łopatą ściąga się gliniany czop, następnie chochlą nabiera wino do dzbanka, czarek lub kieliszków, skąd można wziąć pierwszy łyk kaukaskiego napoju bogów o wybornym smaku i aromacie. Choć w poszczególnych winnicach otwarcie kwewri jest mniej lub bardziej osnute tradycyjnym rytuałem kulturowym, to stanowi ono jedyne w swoim rodzaju, absolutnie niezwykłe doświadczenie gruzińskiego winiarstwa.
Jaskinia Prometeusza to jedna z najpiękniejszych krasowych grot na świecie. Znajduje się w Kumistavi, nieopodal Kutaisi, i zgodnie z nazwą jest owiana legendą o Prometeuszu, który wykradł ogień olimpijskim bogom i podarował go człowiekowi, a za karę został przykuty do skały pobliskiej góry – przypominają o tym znajdujące się w grocie łańcuchy, kajdany i młot (według innej wersji mitu tytan miał także mieszkać w tej skalnej jamie). Jaskinia została odkryta dopiero w 1984 r. a długość ogromnego kompleksu podziemnych korytarzy szacuje się na 15 555 m (trasa turystyczna ma 1420 m). Maszerując przez skalne tunele oraz sale Kolchidy, Medei, Prometeusza i Miłości, poznamy mityczne korzenie Gruzji i człowieka, zachwycając się naturalnymi dziełami sztuki: formami naciekowymi, których zjawiskowe kształty uwydatniają kolorowe, bajkowe iluminacje świetlne. Kto się wnikliwie przyjrzy i wykaże fantazją, dostrzeże w tych pięknych stalaktytach, stalagmitach i stalagnatach coś więcej niż tylko mineralne osady.
Kutaisi to trzecie co do wielkości miasto Gruzji i stolica regionu Imeretii. Choć wygląda niepozornie, Kutaisi jest jednym z najstarszych zespołów urbanistycznych świata (XVII–XV w. p.n.e.), w starożytności zwanym Ai, do którego według greckiej mitologii Jazon z Argonautami przybył po złote runo. O imponującej historii miasta przypomina słynna fontanna Kolchidy na placu Agmaszenebeli. Zdobią ją rzeźby tamady trzymającego róg z winem oraz koni, baranów, tygrysów i innych zwierząt, które wykonano na podstawie odnalezionych w okolicy artefaktów sprzed 5000 lat – przedstawienia te są ważnymi symbolami Gruzji i historycznej krainy Kolchidy, rozciągającej się przez całe wybrzeże Morza Czarnego i uchodzącej za najwcześniejszą formę państwa gruzińskiego. Do atrakcji Kutaisi należą także gmach teatru, bazar, ogród botaniczny, futurystyczny budynek parlamentu (obradowano tu w latach 2012–2018, w 2019 r. siedzibę rządu przeniesiono do Tbilisi) oraz wzgórze Ukimerioni z ruinami twierdzy i kontrowersyjnie odnowioną katedrą Bagrati.
Zejdziemy z turystycznych szlaków, by poznać autentyczną Gruzję. Wybierzemy się niezadeptanymi ścieżkami do miejsc, w których doświadczymy prawdziwej magii jednego z najpiękniejszych krajów świata. Pokonamy niesamowicie zielone, pełne pierwotnej dzikości doliny i przełęcze wysokich szczytów, przecinane wstęgami szumiących rzek i kaskadami wodospadów. Zobaczymy drewniane chatki pasterzy i usłyszymy dzwonki pędzonych na górskie łąki owiec i bydła. Zawitamy do cichych cerkwi i wdrapiemy się na ruiny dawnych, oszałamiających potęgą twierdz obronnych. Zajrzymy do miasteczek, gdzie czas zatrzymał się sto lat temu, i do wiosek, które zimą bywają całkowicie odcięte od świata. Dowiemy się, jak ludzie żyją tu naprawdę. Przyjrzymy się ich codzienności, zajdziemy na targ po świeże owoce i warzywa, posmakujemy tego, co przyrządzają w swoich kuchniach, a przysłuchując ich opowieściom o tym, co w życiu ważne, odkryjemy siebie na nowo.
W cenie:
Nieujęte w cenie:
Gwarancja Zwrotu Pieniędzy w 14 dni
Noclegi obejmują zakwaterowanie w hotelach (w miastach: komfortowe pokoje 2-osobowe z łazienkami) i rodzinnych pensjonatach klasy ekonomicznej (na trasie rajdu: pokoje 2-osobowe z łazienkami). Wybrane obiekty noclegowe mogą oferować dostęp do baru, pralni i innych usług – opcje niewliczone w cenę pokoju są płatne dodatkowo. Podróżujących samodzielnie staramy się zawsze zakwaterować w jednym 2-osobowym pokoju, z osobą tej samej płci – pozwala to uniknąć dopłaty za pokój 1-osobowy (ok. 200 USD/os., w zależności od miejsca noclegu).
Wyżywienie obejmuje 3 posiłki dziennie: śniadania, pakiety lunchowe (suchy prowiant) w dni rajdów konnych i obfite obiadokolacje z daniami kuchni gruzińskiej i winem. Posiłki jadamy w restauracjach hotelowych, lokalnych knajpkach i na łonie natury. Poznajemy kraj od kuchni, każdego dnia próbując inne lokalne dania, napoje (lemoniady) i trunki (wina, czaczę) oraz wnikając w tradycje gruzińskiego stołu. Wielką atrakcją wycieczki są degustacja wina w miejscowej winnicy oraz supry – tradycyjne gruzińskie biesiady z winnymi toastami.
Dokumenty
Polacy i obywatele innych krajów UE mogą wjechać do Gruzji na podstawie dowodu osobistego lub paszportu (uwaga: dla zwiększenia bezpieczeństwa zalecamy mieć przy sobie podczas wycieczki także ksero dowodu lub paszportu!). Wiza nie jest potrzebna – dla obywateli krajów UE ruch bezwizowy obowiązuje na wjazd i pobyt w Gruzji przez okres do 365 dni bez względu na cel podróży.
Zdrowie, szczepienia i leki
Aktualne zasady wjazdu na terytorium Gruzji dotyczące zdrowia, szczepień i dokumentacji medycznej są dostępne na rządowej stronie https://www.gov.pl/web/dyplomacja/gruzja. Należy pamiętać, że niedopełnienie stawianych wymagań może uniemożliwić przekroczenie granic Gruzji.
Przed wyjazdem do Gruzji zalecane są profilaktyczne szczepienia na COVID-19, żółtaczkę typu A i B, wściekliznę, błonicę, tężec i krztusiec. Na 4–6 tygodni przed wyjazdem warto się udać do lekarza medycyny podróży lub specjalistycznych placówek, aby skontrolować stan zdrowia, przyjąć ewentualne szczepienia przypominające lub zaopatrzyć się w niezbędne dokumenty medyczne.
Wwóz leków do Gruzji – WAŻNE!
Na wyjazd do Gruzji warto spakować:
UWAGA! Niektóre leki dostępne w Polsce i innych krajach UE bez recepty – zawierające m.in. kodeinę (np. nurofen), efedrynę (np. tussipect) lub pseudoefedrynę (np. ibuprom, gripex, sudafen) – w Gruzji mogą być kwalifikowane jako środki odurzające i substancje psychotropowe, których wwóz jest zabroniony! Uczulamy, że gruzińskie służby graniczne działają w zakresie wwozu leków bardzo restrykcyjnie.
W przypadku wwozu do Gruzji leków zawierających substancje psychoaktywne, na granicy należy okazać kopię recepty oraz kopię certyfikatu, który potwierdza uprawnienia do wykonywania zawodu przez lekarza wystawiającego receptę, wraz z tłumaczeniami na język angielski. Wwieźć można ilość leku wystarczającą na okres do 31 dni.
W przypadku leków przewożonych w bagażu podręcznym, które pasażer musi zażyć w trakcie lotu, wymagane jest zaświadczenie od lekarza w języku polskim i angielskim, poświadczone pieczątką.
Podróżni nieposiadający wymaganych zezwoleń na leki mogą być zatrzymani na granicy i narażeni na wysoką grzywnę.
Przydatne adresy:
W razie jakichkolwiek wątpliwości, czy dane substancje aktywne podlegają kontroli przy wwożeniu do Gruzji, zalecamy bezpośredni kontakt z Referatem Konsularnym Ambasady RP w Tbilisi, pod adresem e-mail: tbilisi.amb.rk@msz.gov.pl.
Ogólne zasady ostrożności zdrowotnej
Podczas pobytu w Gruzji warto zachować ogólną ostrożność i nie narażać się na niepotrzebne ryzyko. Różnica flory bakteryjnej może być w pierwszych dniach pobytu dokuczliwa dla osób o zwiększonej wrażliwości. Aby zapobiec dolegliwościom zdrowotnym podczas wycieczki, zaleca się myć warzywa i owoce przed spożyciem oraz pić wodę wiadomego pochodzenia (wskazana woda butelkowana). Nie należy głaskać ani podchodzić do bezpańskich zwierząt – szwendające się po ulicach psy są zwykle wykastrowane i odrobaczone, jednak głodne i zdenerwowane mogą zaatakować. Na górskich łąkach Kaukazu powszechnie występuje barszcz Sosnowskiego – roślina silnie uczulająca, która wyglądem przypomina koper. Jeśli wystąpią objawy w postaci oparzeń, pęcherzy i złego samopoczucia, należy pilnie skontaktować się z lekarzem. Warto mieć na uwadze, że służba zdrowia w Gruzji jest na niskim poziomie. Wizyty lekarskie są odpłatne (w określonych przypadkach turyści mogą się ubiegać o zwrot kosztów leczenia z tytułu polisy turystycznej – dodatkowe informacje w sekcji „Ubezpieczenie”).
Przepisy celne i prawne
Bezpieczeństwo
Gruzja jest krajem bezpiecznym, gościnnym i przychylnym turystom, jednak, jak wszędzie, należy zachować ostrożność i rozwagę. Ze względu na nie najlepsze warunki ekonomiczne w Gruzji zdarzają się pospolite kradzieże. Aby nie narażać się na ryzyko, należy zawsze pilnować swojego dobytku, doglądać torebek, plecaków i cennych rzeczy na trasie wycieczki, a także NIE ZOSTAWIAĆ pieniędzy, wartościowych przedmiotów, drogiego sprzętu elektronicznego, dokumentów etc. w pokojach hotelowych (chyba że są one wyposażone w sejfy). Trzeba również szczególnie uważać w trakcie przechodzenia przez jezdnię – lokalny ruch uliczny nie sprzyja pieszym. Kobiety powinny ponadto zachować dużą ostrożność podczas korzystania z miejscowych taksówek. Szczegółowe informacje o bezpieczeństwie w Gruzji są dostępne w poradniku: Gruzja – informacje praktyczne. Dokumenty, szczepienia, bezpieczeństwo, transport, ceny.
Obywatele Rzeczpospolitej Polskiej mogą dla zwiększenia bezpieczeństwa podróży zarejestrować się w rządowym systemie Odyseusz (https://odyseusz.msz.gov.pl/).
Telefon alarmowy ogólny: 112.
Ambasada RP w Tbilisi
Oniashvili 24
0160 Tbilisi, Gruzja
Tel.: (+ 995 322) 92 03 98
E mail: tbilisi.amb.sekretariat@msz.gov.pl
Telefon alarmowy*: (+ 995) 599 701 279
Email alarmowy*: tbilisi.wk.dyzurny@msz.gov.pl
* Telefon i e-mail alarmowy do ambasady jest przeznaczony wyłącznie do kontaktu w sytuacjach nagłych i wymagających natychmiastowej interwencji dyżurnego konsula na rzecz obywateli polskich (np. zgony, aresztowanie, wypadki drogowe, kradzież dokumentów).
Klimat
Gruzja jest krajem w większości górzystym. Panuje tu klimat podzwrotnikowy, wilgotny w zachodnich regionach i kontynentalny na wschodzie. Średnie temperatury w dzień są najwyższe w czerwcu (27°C), lipcu (31°C), sierpniu i wrześniu (26°C), natomiast najniższe w styczniu (6°C). Opady deszczu mogą występować przez cały rok, ale głównie w miesiącach zimowych i wiosennych.
Język
Językiem urzędowym Gruzji jest gruziński. W powszechnym użyciu jest także język rosyjski. W większych miastach i miejscach o dużym natężeniu turystycznym można w podstawowym zakresie porozumieć się również po angielsku. Przed podróżą warto poznać podstawowe zwroty po gruzińsku.
Religia
Gruzja to kraj chrześcijański, a dominującym wyznaniem jest prawosławie. W miejscach kultu religijnego obowiązują określone zasady ubioru i zachowania. Mężczyźni muszą założyć długie spodnie (latem przydatne będą długie spodnie z odpinanymi nogawkami), a kobiety – zakryć włosy, ramiona i nogi (warto mieć ze sobą chustę na głowę oraz długą spódnicę lub chustę, zakrywającą kolana). Przed wejściem do świątyni wypada wyciszyć telefon, a na terenie obiektu zachować spokój i ciszę. W cerkwiach i innych obiektach sakralnych obowiązuje zakaz fotografowania i filmowania.
Waluta i płatności
Walutą Gruzji jest lari (GEL). Jedno lari dzieli się na 100 tetri. 1 GEL to ok. 1,30 PLN/0,33 EUR/0,33 USD.
Na podróż do Gruzji trzeba zabrać walutę GEL, USD lub EUR. Coraz więcej kantorów w Polsce (zwłaszcza w większych miastach) oferuje wymianę PLN – GEL – PLN. W przypadku utrudnień z zakupem lari, na podróż należy zabrać dolary amerykańskie (wydane od 2006 r. włącznie, bez skreśleń i uszkodzeń) lub euro i wymienić je na GEL w Gruzji.
Warto pamiętać, że w Gruzji nie ma możliwości bezpośredniej wymiany PLN na GEL i odwrotnie. Sytuacja może się oczywiście zmieniać, ale lepiej nie ryzykować i założyć, że gruzińskie kantory nie obracają złotówkami.
Na wycieczkę do Gruzji warto także zabrać kartę płatniczą (walutową, uniwersalną, np. mBank World, lub typu Revolut). W Gruzji bankomaty są powszechnie dostępne w miastach. Pieniądze można wygodnie wypłacać w dwóch walutach – GEL, jak i USD. Kartą można płacić w większości sklepów, restauracji, hoteli, atrakcji turystycznych i innych obiektów. Trzeba uwzględnić, że na prowincji korzystanie z bankomatów i płatności kartą może być utrudnione lub niemożliwe.
Szczegółowe informacje wraz z przykładowymi cenami są dostępne w poradnikach: Ile pieniędzy zabrać na wycieczkę do Gruzji? oraz Ceny w Gruzji.
Czas
UTC +4. Różnica czasu między Polską a Gruzją wynosi +2 godziny latem i +3 godziny zimą.
Telefonia i Internet
Bezpłatne Wi-Fi jest dostępne w większości hoteli na trasie wycieczki. Do internetu można bezpłatnie podłączyć się również w niektórych restauracjach i innych obiektach – zalecamy jednak ostrożność w korzystaniu z sieci niezabezpieczonych hasłem! Mapę punktów z dostępem do publicznego internetu można znaleźć na stronie https://wifispc.com/georgia. Telefonowanie w roamingu jest dość drogie – kosztuje za minutę 8–10 PLN w przypadku wykonanego połączenia i ok. 4 PLN za odebranie połączenia. Wysłanie jednego SMS-a to z kolei koszt 2 PLN. Chętni mogą również zaopatrzyć się w lokalną kartę SIM (trzeba ją jednak zarejestrować, podpisując umowę z operatorem).
Elektryczność
Napięcie sieciowe w Gruzji wynosi 220 V. Typy gniazdek: C i F, czyli na wtyczki z dwoma okrągłymi bolcami (takie, jak w Polsce i większości krajów Europy).
Lokalna kuchnia
Kuchnia gruzińska jest bardzo aromatyczna, bogata w przyprawy (zwłaszcza kolendrę, czosnek, szafran), warzywa (bakłażany, pomidory, paprykę), wspaniałe sery (np. sulguni), dania mączne i mięsa (baraninę, jagnięcinę, wołowinę, wieprzowinę, rzadziej drób). Wśród licznych propozycji coś dla siebie znajdą także wegetarianie, jednak weganie i osoby na innych specjalnych dietach muszą się liczyć z ewentualnymi komplikacjami przy komponowaniu posiłków w lokalnych restauracjach. Do najpopularniejszych potraw gruzińskich należą m.in. chinkali (pierożki wypełnione bulionem i mięsnym farszem), chaczapuri (placki z cienkiego ciasta nadziane gruzińskim słonym serem albo innym farszem), kubdari (placki z nadzieniem mięsnym), ostri (pikantny gulasz mięsny), lobiani (zupa/leczo z fasoli), rozmaite szaszłyki oraz sałatki i przystawki warzywne, np. pchali. Do posiłków zwyczajowo podaje się puri – chleb wypiekany w piecu szamotowym. Wśród napojów na gruzińskich stołach królują lemoniady oraz wino – skarb narodowy i ważny element lokalnej kultury, zawsze obecny podczas supry, czyli tradycyjnej biesiady (szczegóły w artykule: Supra – tradycja gruzińskiej biesiady). Więcej informacji o wartych skosztowania gruzińskich potrawach i deserach w artykule: Kuchnia gruzińska – dania, które trzeba spróbować w Gruzji oraz na blogu właściciela Tamada Tour www.PolakoGruzin.pl, w sekcji Kuchnia gruzińska i przepisy.
Kultura i obyczaje
Warunki w hotelach
Dla kogo?
Poziom trudności trasy jest średni, a na grzbiecie kaukaskiego konia staje się dużo łatwiejszy. Rajdy konne w Gruzji to doskonały pomysł na wakacje nawet dla tych, którzy nie mają wielkiego doświadczenia jeździeckiego (chociaż podstawowe obycie z koniem i dobra kondycja ciała na pewno ułatwią pokonywanie wielokilometrowych tras). Tutejsze konie są spokojne, ułożone i cierpliwe wobec mniej wprawnych dżygitów – można im w pełni zaufać, zanurzyć dłonie w grzywie i oddać się przyjemności jazdy. Tempo pokonywania trasy dostosowujemy oczywiście do umiejętności uczestników i panujących warunków. Całość trasy pokonujemy głównie stępem, a w miejscach pozwalających na kłus i galop, w razie potrzeby dzielimy się na grupy pod względem zaawansowania i chęci do szaleństw.
Co zabrać na wycieczkę?
Na rajd konny do Gruzji należy zabrać takie ubrania i akcesoria, jak m.in.:
Ubezpieczenie turystyczne
Ubezpieczenie jest zawarte w cenie wycieczki, dlatego nie trzeba kupować go oddzielnie. Ubezpieczenie zapewnia Signal Iduna na sumę gwarancyjną: KL (koszty leczenia) – 60 000 €, NNW (od następstw nieszczęśliwych wypadków) – 15 000 PLN, OC – 30 000 €, bagaż – 1000 PLN. Ogólne Warunki Ubezpieczenia są dostępne na stronie: https://w3.signal-iduna.pl/OWU_doc/travel/owu_bp_travel.pdf.
Poradniki i reportaże o Gruzji
W Tamada Tour przygotowaliśmy szereg poradników, reportaży i innych interesujących materiałów o Gruzji. Artykuły można przeczytać na blogu www.PolakoGruzin.pl, należącym do właściciela Tamada Tour, Krzysztofa Nodara Ciemnołońskiego. Filmy są dostępne na kanale YouTube pod adresem: https://www.youtube.com/c/TamadaTour/videos, a podcasty – https://www.spreaker.com/show/polakogruzin.
Na trasie wyprawy – z/na lotnisko, z/do hoteli i pomiędzy miejscowościami, w których zaczyna się i kończy rajd konny – podróżujemy komfortowymi busami, wyposażonymi w klimatyzację, radio i Wi-Fi. Na wybranych odcinkach podróżujemy samochodami terenowymi 4×4 (przy większej liczbie uczestników dzielimy się na załogi). Nad bezpieczeństwem podróży czuwają doświadczeni gruzińscy kierowcy zawodowi, doskonale znający lokalne drogi.
Podróżujemy i zwiedzamy w kameralnych, maksymalnie 20-osobowych grupach z doświadczonymi pilotami i przewodnikami – pasjonatami i specjalistami od danego regionu, którzy mieszkają w nim na stałe, mają na jego temat obszerną wiedzę oraz doskonale znają lokalne warunki i obyczaje.
Na szlaku przygody odkrywamy cuda architektury, historii, przyrody i kultury. Przemierzamy tętniące życiem miasta, zaciszne wioski i dzikie krajobrazy natury. Odnajdujemy ukryte w zaułkach pomniki przeszłości i teraźniejszości. Poznajemy różnorodne smaki lokalnych potraw, słodkości i trunków. Odwiedzamy miejsca kultowe, jak również te, do których turyści zwykle nie zaglądają oraz te, gdzie toczy się miejscowa codzienność.
Spotykamy lokalnych mieszkańców i inspirujemy się ich wizją świata. Poznajemy ich prawdziwe życie i na chwilę stajemy się jego współuczestnikami. Zanurzamy się w kalejdoskopie fascynujących sekretów etnograficznych, legend i faktów, które pozwalają dojrzeć wielowymiarowość odległej od nas rzeczywistości. Przywozimy z sobą autentyczne doświadczenie świata w całym pięknie jego różnorodności.
Cena wycieczki obejmuje pełne ubezpieczenie zdrowotne podróżnego i bagażu. Ubezpieczenie zapewnia Signal Iduna na sumę gwarancyjną:
Ogólne Warunki Ubezpieczenia – https://w3.signal-iduna.pl/OWU_doc/travel/owu_bp_travel.pdf.
KUTAISI – MESTIA – ADISZI – IPRARI – USZGULI – TSVIRMI – MESTIA – CHKHORIA – KUMISTAVI – KUTAISI
DZIEŃ 1. Wylot
Przylot liniami Wizz Air na lotnisko w Kutaisi. Spotkanie z pilotem Tamada Tour. Transfer do hotelu. Czas wolny (w zależności od godziny przylotu wszystkich uczestników możliwy wspólny spacer po mieście). Kolacja. Nocleg.
DZIEŃ 2. Kutaisi – Mestia
Po śniadaniu przejazd do regionu Swanetii na Wielkim Kaukazie. Podążymy z nurtem rzeki Enguri (Inguri), wzdłuż której znajdziemy wiele kapitalnych punktów widokowych – zatrzymamy się przy imponującej zaporze Enguri i w innych miejscach z pięknym pejzażem rzeki, wodospadów tryskających z niemal pionowych ścian, krętych dróg i pnących się coraz wyżej gór ze śnieżnymi czapami. Po dotarciu do Mestii, stolicy regionu, zjemy lunch i zwiedzimy miasteczko. Chętni będą mogli zobaczyć Muzeum Historyczno-Etnograficznym Swanetii (bilet wstępu 3–15 GEL). Powitalna gruzińska obiadokolacja i nocleg w pensjonacie w Mestii.
DZIEŃ 3. Mestia – Adiszi
Śniadanie. Wyprawa konna z Mestii przez Mulakhi do wioski Adiszi (czas: 6–7 godz.; dystans: 22 km). Po drodze zobaczymy owianą legendami górę Tetnuldi o charakterystycznym, piramidalnym kształcie oraz malowniczą wioskę Lakhiri. Przerwa na lunch. Po dotarciu do Adiszi (2040 m n.p.m.) zakwaterowanie w pensjonacie i odpoczynek. Zwiedzanie cerkwi św. Jerzego z pięknymi freskami (XII w.). Chętni mogą zajrzeć również do cerkwi Chrystusa Wybawiciela (X–XI w.), gdzie znajduje się muzeum z ikonami z XI–XIV w. i manuskryptem Shatberdiego z 897 r., zawierającym teksty z Ewangelii Adiszi, najstarszego zachowanego rękopisu gruzińskiej wersji Ewangelii. Powrót do pensjonatu, obiadokolacja i nocleg.
DZIEŃ 4. Adiszi – Iprari
Śniadanie, kontynuacja wyprawy konnej z Adiszi do wioski Iprari (czas: 6 godz.; dystans: 17 km). Przerwa na lunch na przełęczy Chkhutnieri (2722 m n.p.m.). Po drodze zobaczymy typowe dla regionu Swanetii kamienne domy machubi z wieżami obronnymi, lodowce Adiszi i Khalde, wioskę Khalde (to jedna z najstarszych osad w regionie, w której pobliżu odkryjemy urokliwy wodospad), malowniczą dolinę rzeki Adishchala, niewielkie górskie jezioro oraz imponujące szczyty Wysokiego Kaukazu: Tetnuldi, Katini i Gestola. Po dotarciu do wioski Iprari (1900 m n.p.m.) zakwaterowanie w pensjonacie i odpoczynek. Następnie piesza wycieczka do cerkwi Świętych Archaniołów (X w.). Zobaczymy tu wyrzeźbioną w złocie i srebrze ikonę św. Jerzego z XI w. oraz freski z 1096 r. autorstwa Teodora, nadwornego malarza króla Dawida IV Budowniczego. Powrót do pensjonatu, obiadokolacja i nocleg.
DZIEŃ 5. Iprari – Uszguli
Śniadanie. Kontynuacja wyprawy konnej z Iprari do osady Uszguli (czas: 7 godz., dystans: 10 km), zespołu górskich wiosek wpisanego na listę UNESCO i położonego u podnóża Szchary. W Uszguli zobaczymy średniowieczne domy machubi z wieżami obronnymi (ciekawostką jednego z domów są zabytkowe sprzęty i XI-wieczne rzeźbione drzwi) i cerkiew Lamaria. Dla chętnych wizyta w lokalnym muzeum etnograficznym (bilet wstępu ok. 40 GEL). Jeżeli będzie okazja, zajrzymy do domowej galerii kultowego malarza Fridona Nizharadze (1944–2020; jego obrazy można zobaczyć wyłącznie w Uszguli, od niedawna wybrane płótna są również w Muzeum Narodowym Gruzji w Tbilisi). Po eksploracji zabytków i pejzaży codzienności w Uszguli ruszymy w dalszą drogę (dystans: 8 km), pod lodowiec Szchary, najwyższego szczytu Gruzji (5193 m n.p.m.). Na szlaku zobaczymy Basztę Miłości, owianą legendą o nieszczęśliwie zakochanej parze. Po dotarciu pod lodowiec Szchary piknik na alpejskiej łące, nad krystaliczną rzeką Inguri. Powrót do Uszguli (dystans: 8 km). Odpoczynek, obiadokolacja i nocleg w pensjonacie.
DZIEŃ 6. Uszguli – Tsvirmi
Śniadanie, kontynuacja wycieczki konnej z Uszguli do wioski Tsvirmi, jednej z najpiękniejszych w Górnej Swanetii (czas: 6 godz.; dystans: 28 km). Po drodze w dolinie rzeki Inguri będziemy podziwiać lodowiec Tetnuldi i monumentalne Góry Swaneckie z najwyższym szczytem – Lailą (4008 m n.p.m.). Piknik przy zabytkowej wieży nad rzeką. Po dotarciu do Tsvirmi (1900 m n.p.m.) zakwaterowanie w pensjonacie i odpoczynek. Następnie spacer do skromnej, kamiennej cerkwi Matshvari (Zbawcy). Powrót do pensjonatu, obiadokolacja i nocleg.
DZIEŃ 7. Tsvirmi – Mestia
Śniadanie, kontynuacja wyprawy konnej z Tsvirmi do Mestii (czas: 6 godz., dystans: 21 km). Będziemy podróżować malowniczą drogą przez wioski Ieli i Kheshkildi, z widokiem na Góry Swaneckie i szczyt Laila. Podczas przerwy na lunch w wiosce Kheshkildi ujrzymy imponującą górę Uszba (popularną wśród alpinistów). Po dotarciu do Mestii odpoczynek i obiadokolacja (na życzenie wieczór folklorystyczny z muzyką ludową).
DZIEŃ 8. Mestia – Chkhoria – Kutaisi
Po śniadaniu pożegnamy się ze Swanetią i obierzemy kurs na Kutaisi. Po drodze zatrzymamy się w wiosce etnograficznej „Sisa Tura” w Czchorii, gdzie poznamy tradycje kulturowe grupy etnicznej Megrelów, wyróżniającej się własnym językiem, odrębnym stylem budownictwa, unikalną sztuką kulinarną, ubiorem i obyczajowością. Przerwa na lunch. Dalszy przejazd do Kutaisi. Obiadokolacja w restauracji. Nocleg w hotelu w Kutaisi.
DZIEŃ 9. Kutaisi – Kumistavi – Kutaisi
Śniadanie. Wyjazd na zwiedzanie Jaskini Prometeusza w Kumistavi. To jedna z najpiękniejszych krasowych grot na świecie, zgodnie z nazwą owiana legendą o ogniu skradzionym przez Prometeusza olimpijskim bogom. Wędrówka barwnie podświetlonymi skalnymi korytarzami i jamami z pięknymi formami naciekowymi dostarczy niezapomnianych wrażeń. Po eksploracji groty przerwa na lunch. Następnie odwiedzimy lokalną winnicę, gdzie będziemy degustować gruzińskie wino i poznamy unikalną w skali światowej tradycję jego wyrobu w amforach kwewri (UNESCO). Powrót do Kutaisi. Obiadokolacja w restauracji. Nocleg w hotelu.
DZIEŃ 10. Kutaisi
Śniadanie. City tour po Kutaisi, jednym z najstarszych miast świata (XVII–XV w. p.n.e.), do którego według mitologii Jazon z Argonautami przybył po złote runo. Zobaczymy słynną fontannę Kolchidy, teatr, futurystyczny budynek parlamentu i bazar, gdzie lokalni rolnicy, rzemieślnicy i winiarze oferują domowej roboty gruzińskie wina, sery, czurczchele (tradycyjne gruzińskie słodycze), warzywa, straganowe „mydło i powidło”. Przerwa na lunch. Czas wolny na zwiedzanie we własnym zakresie i ostatnie zakupy pamiątek. Wieczorem uroczysta pożegnalna supra z pysznościami gruzińskiego stołu, winnymi toastami tamady, muzyką i ujmującą atmosferą gruzińskiej gościnności. Nocleg w hotelu.
DZIEŃ 11. Wylot
Śniadanie. Plan dnia zależny od godziny wylotu (dla chętnych możliwe atrakcje fakultatywne, np. wędrówka kanionem Okatse, spływ rzeką w kanionie Martwili). Transfer na lotnisko w Kutaisi i wylot do Polski.
© 2023 TAMADA TOUR. Program nie stanowi oferty handlowej w rozumieniu art. 66 par. 1 Kodeksu cywilnego, ma charakter ramowy i może ulec zmianie w zależności od czynników niezależnych od Organizatora oraz jest objęty ochroną prawa autorskiego (nie wyrażamy zgody na kopiowanie). Prawo do błędów w druku zastrzeżone; www.tamadatour.pl.
Zapisu na wycieczkę można dokonać:
Aby zarezerwować wycieczkę, należy podać dane osobowe, niezbędne do zawarcia umowy wycieczki oraz wykupienia ubezpieczenia i biletów lotniczych:
Na wskazany adres e-mail zostaną przesłane:
Odpłatność za wycieczkę należy uiścić zgodnie z podanym harmonogramem. Zapewniamy atrakcyjny, gwarantujący finansowe bezpieczeństwo podział płatności na 3 części:
Wpłat 1. i 2. można dokonać:
Szczegółowe informacje w Regulaminie.
Wszelkie prawa zastrzeżone © 2023 Tamada Tour
Realizacja: Codenest
