MENU
MENU
Poczuj zew przygody na końskim grzbiecie w dzikiej Swanetii!
A gdyby tak rzucić wszystko i dać się porwać wierzchem po bezdrożach jednego z najpiękniejszych regionów Gruzji? Nie zastanawiaj się długo i poczuj wiatr we włosach w dziewiczych górach Swanetii! Kłusując przez soczyście zielone, ukwiecone doliny, doświadcz prawdziwie głębokiego relaksu i piękna ulotnych chwil w reliktowych lasach i nad krystalicznymi górskimi strumieniami. Odnajdź zaklęte w czasie średniowieczne wioski z zabytkowymi basztami obronnymi i poznaj intrygującą grupę etniczną Swanów. U stóp majestatycznego Kaukazu skosztuj lokalnego wina, sycących placków kubdari i słynnej gruzińskiej gościnności. Stań oko w oko ze Szcharą, imponującym lodowcem i najwyższym szczytem Gruzji. Sprawdź, jakie etnograficzne niespodzianki kryje Mestia, i poznaj legendę o malowniczej górze Tetnuldi. Odkryj zapierające dech w piersi pejzaże widoczne z przełęczy Chkhutnieri i wdrap się do tajemniczego Uszguli – (prawie) najwyżej położonej wioski Europy, gdzie czas biegnie własnym, niezmiennym od wieków rytmem.
3 posiłki dziennie (śniadania, lunche i obfite obiadokolacje z winem)
Opieka anglojęzycznego instruktora jazdy konnej
Wynajem koni dla grupy
Ciekawostki etnograficzne
Noclegi w hotelach i pensjonatach (pokoje 2-osobowe z łazienkami)
Degustacja gruzińskiego wina i czaczy
Atrakcje plenerowe, kulturowe i historyczne
Spotkania z lokalnymi mieszkańcami
Ubezpieczenie KL, NNW, OC z rozszerzeniem o sporty ekstremalne + bagaż
Transfery klimatyzowanym busem z/na lotnisko, do/z hotelu i na trasie wycieczki
Supra – tradycyjna gruzińska biesiada
Opieka polskojęzycznego pilota-przewodnika i właściciela Tamada Tour
Wejścia biletowane do atrakcji
Zwiedzanie miejsc niedostępnych dla zwykłych turystów
Zwiedzanie z lokalnym przewodnikiem
Kameralne grupy
Lokalny koloryt i kultura
Składka na Turystyczny Fundusz Gwarancyjny
Dosiądziemy dostojnych wierzchowców, by na ich grzbietach poczuć wolność i zew Kaukazu. Przekonamy się, że trekking konny w Gruzji – efekt przyjaźni konia i człowieka, liczącej na tym terytorium bez mała 5,5 tys. lat – to jeden z popularniejszych, a przy tym wyjątkowo przyjemnych sposobów odkrywania uroczych zakątków tego kaukaskiego kraju. Pokłusujemy przez zielone doliny, by odnaleźć ukryte tu i ówdzie ślady dawnych ludzkich osad, potężnych warowni i cichych cerkwi. Pójdziemy stępa śladem górskich potoków, relaksując się spokojną naturą, by z wiatrem we włosach ruszyć ku szutrowym szlakom, prowadzącym pośród seraficznych gór. Udamy się na kilkugodzinne wycieczki konne po Gruzji, które roztoczą przed nami zjawiskowe krajobrazy i pozwolą dotrzeć w zagadkowe, pełne tajemnic miejsca.
Uszguli uważano niegdyś za najwyżej położoną osadę w Europie. Dziś wiadomo, że istnieją wyżej położone miejscowości, ale tylko ten zespół górskich wiosek może się pochwalić oszałamiającymi pejzażami Gór Swaneckich i niezwykłymi zabytkami, wpisanymi na Listę światowego dziedzictwa kulturalnego i przyrodniczego UNESCO. Po potężnej lawinie, która zeszła tu w 1987 r., zwiedzać można cztery lokalne wsie: Zhibiani, Chubiani, Chajashi i Murkmeli, położone na uśrednionej wysokości 2100 m n.p.m. i dostępne właściwie tylko w sezonie wakacyjnym, bo na kolejne sześć miesięcy odcinają je od świata ogromne zwały śniegu. Zobaczymy tam 37 charakterystycznych dla regionu kamiennych baszt obronnych z XVII w., wysokich na 20 m, oraz Basztę Miłości, z którą związana jest legenda o nieszczęśliwie zakochanej parze. W uszgulskich zaułkach odkryjemy też muzeum folkloru i muzeum dewocjonaliów (w tym pierwszym można przy pewnej dozie szczęścia posłuchać poruszającego koncertu muzyki ludowej), tradycyjne domostwo machubi z dawnymi sprzętami i XI-wiecznymi rzeźbionymi drzwiami oraz galerię sztuki kultowego malarza Fridona Nizharadze. Poznamy także ludzi, potomków budowniczych swaneckich wież obronnych, którzy zamieszkują uszgulskie domy niezmiennie od pokoleń – i codziennie mają przed oczami oszałamiający widok na najwyższy szczyt w Gruzji: Szcharę (5193 m n.p.m.).
Adiszi to mała, sielska wioska w sercu majestatycznych gór Wielkiego Kaukazu. Rozrzucona po okolicznych wzniesieniach na wysokości 2040 m n.p.m., już z daleka przyciąga wzrok charakterystycznymi dla regionu Swanetii średniowiecznymi basztami obronnymi i domami z kamienia. Gdy tylko przekroczymy drewniany mostek, wyraźnie poczujemy, że czas biegnie tu własnym rytmem, wytyczanym przez kojące pejzaże i wielowiekową tradycję. Z perspektywy ukwieconych łąk zobaczymy imponujący lodowiec Adiszi – długi na 9 km, z jęzorem obniżającym się do 2298 m i otoczony stokami Tetnuldi, Gistola i Lakutsia – z którego wartko wypływa górska rzeka Adishchala. Co ciekawe, w nietkniętym stopą turystów zaciszu, gdzie mieszka zaledwie osiem rodzin, odnajdziemy aż cztery zabytkowe cerkwie: Archanioła (XII w.), św. Jerzego (dwie z XII w.) z pięknymi freskami oraz Chrystusa Wybawiciela (X–XI w.) – obecnie muzeum z ikonami z XI–XIV w. i manuskryptem Shatberdiego z 897 r., zawierającym teksty z Ewangelii Adiszi, najstarszego zachowanego rękopisu gruzińskiej wersji Ewangelii.
Tetnuldi to jeden z najpiękniejszych szczytów Kaukazu. Piramidalny, dostojny kształt wysokiej na 4858 m n.p.m. góry (wedle wielu źródeł 10. najwyższej na Kaukazie) stanowi wręcz idealną przeciwwagę dla rozwichrzonej postury przeciwległej Uszby. Swanowie opowiadają, że w wierzchołkach obu szczytów – Tetnuldi, zwanego Niewinną Białą Górą, i Uszby, czyli Nieszczęsnego, uważanego za sprawą swojej sylwetki za Matterhorn Kaukazu – kryją się niespełnieni kochankowie, którzy nie mogli zostać mężem i żoną z powodu zbyt bliskiego pokrewieństwa. Pozostało im jedynie wstydliwie spoglądać na siebie z oddali, zza chmur przesłaniających malowniczo ośnieżone granie. Łatwo sobie wyobrazić, że spływające z Tetnuldi imponujące lodowce to nic innego jak łzy niepocieszonej Białej Królowej. Choć lokalne legendy o tym nie wspominają, wspaniałe krajobrazy same pobudzają fantazję. Damy się im ponieść – jak zrobił to pierwszy zdobywca góry Douglas Freshfield w 1896 r. i jak czynią to narciarze, którzy korzystają z niedawno otwartego tu kurortu narciarskiego z najdłuższą na Kaukazie Południowym trasą zjazdową (9,5 km).
Dzika i malownicza Swanetia na każdym kroku zaskakuje zapierającymi dech w piersi krajobrazami. Jeden z piękniejszych zobaczymy z przełęczy Chkhutnieri (2722 m n.p.m.), do której szlak prowadzi przez rzeczny wąwóz i gęste, alpejskie łąki. Urokliwe pejzaże rozpościerają się już od pierwszych chwil wędrówki po łagodnych zboczach, ale najbardziej spektakularne widoki ujrzymy z samego grzbietu przełęczy Chkhutnieri. Czekają tu ogromne lodowce Adiszi i Khalde, które wydają się znajdować na wyciągnięcie ręki, wioski o identycznych nazwach (Khalde jest jedną z najstarszych osad w regionie), soczyście zielona dolina rzeki Adishchala, niewielkie jezioro oraz majestatyczne szczyty Wysokiego Kaukazu: Tetnuldi, Katini i Gestola. Ciągnące się po horyzont góry, u podnóży usłane dywanem kolorowych kwiatów, a u wierzchołków połyskujące ośnieżonymi nieckami lodowców, robią niezapomniane wrażenie. To, co najpiękniejsze, zamkniemy w kadrze, a potem z jeszcze większym smakiem zjemy lunch pod chmurką.
Wioska Iprari leży w zielonym wąwozie rzeki Khaldechala, w Górach Swaneckich, na 1900 m n.p.m. Sielankowa osada, zamieszkana przez zaledwie cztery rodziny, słynie z cerkwi Świętych Archaniołów (X w.), a zwłaszcza ze znajdujących się tam fresków. Malowidła naścienne stworzył w 1096 r. Teodor, nadworny malarz króla Dawida IV Budowniczego, który rządził w okresie zwanym złotym wiekiem Gruzji. Zabytkowe malunki obejrzymy dziś dzięki Gruzińskiemu Centrum Ochrony Zabytków, które po latach sowieckich represji odnowiło barwne, ekspresyjne sceny z życia Chrystusa, otoczonego przez czterech – zamiast, jak zazwyczaj, dwóch – archaniołów. Oprócz sugestywnej aranżacji naściennej, ukazującej indywidualizm twórczy i wyjątkowy talent Teodora, w cerkwi znajdziemy też ikonę św. Jerzego z XI w., wyrzeźbioną w złocie i srebrze. Poza murami świątyni w Iprari zobaczymy typowe dla regionu średniowieczne, kamienne domy machubi z wieżami obronnymi, malowniczo rozrzucone po okolicznych wzniesieniach.
Szchara (5193 m n.p.m.) to najwyższy szczyt Gruzji i trzeci co do wysokości na Kaukazie. Monumentalną górę, zdobytą po raz pierwszy w 1888 r., zobaczymy w Górnej Swanetii, przy granicy gruzińsko-rosyjskiej. Szchara, która jest też najwyższą częścią potężnego muru skalnego zwanego Ścianą Beizingi, to jedna z trudniejszych gór do wspinaczki – wymaga umiejętności pokonywania zdradliwych, poszarpanych, granitowo-łupkowych grani, w wyższych partiach pokrytych wiecznym śniegiem i lodem. Droga pod dach Gruzji jest za to wręcz dziecinnie łatwa i niezwykle malownicza. Na piaszczystym, równym szlaku, wiodącym przez pełną zieleni i kwiatów dolinę rzeki Inguri, znajdziemy niejedną okazję do relaksu na łonie natury i zrobienia wspaniałych zdjęć. Pokonamy drewniane mosty nad rozlewiskami krystalicznej wody i przysiądziemy na rozległych łąkach, skąd widać majaczące w oddali swaneckie wieże obronne. A gdy wysoko podniesiemy wzrok, ujrzymy Szcharę – klejnot gruzińskiej przyrody, który to chowa się za chmurami, to ukazuje swe imponujące oblicze w pełnej krasie.
Tsvirmi to jedna z najpiękniejszych wiosek w Górnej Swanetii. W średniowiecznej osadzie, leżącej na wysokości 1900 m n.p.m. wśród monumentalnych gór, zobaczymy zabytkowe, kamienne domy machubi z basztami obronnymi oraz urokliwy kościół Matshvari – Zbawcy. Skromne wnętrze małej, zbudowanej z kamieni i otoczonej skalistym murkiem świątyni urzeknie nas ciszą i spokojem. Wizyta w cerkwi będzie dobrym momentem, by zgłębić religijność grupy etnicznej Swanów, do których chrześcijaństwo dotarło najpóźniej, bo dopiero w VI w. (król Mirian i królowa Nana przyjęli chrześcijaństwo w imieniu narodu gruzińskiego już w IV w.), mieszając się z praktykowanym tu niegdyś kultem słońca. Dziś po dawnych wierzeniach nie znajdziemy już śladu, ale od lokalnych mieszkańców – krzepkich, wojowniczych górali, którzy przez wieki prowadzili własny, niezależny od reszty kraju styl życia – dowiemy się mnóstwo o równie fascynujących i nadal kultywowanych tradycjach regionu.
Góry Swaneckie to pasmo w środkowej części Kaukazu Wielkiego, na północnym zachodzie Gruzji. Na odcinku ok. 90 km rozdzielają one Górną i Dolną Swanetię, regiony nie bez powodu zwane gruzińską Szwajcarią. W surowych, lecz oszałamiająco pięknych górach zobaczymy najwyższy szczyt – Lailę (4008 m n.p.m.) i inne monumentalne wzniesienia, to rysujące się na horyzoncie łagodnymi falami, to wzbijające w niebo stromymi, poszarpanymi graniami. U podnóża Gór Swaneckich odnajdziemy wijącą się dolinami rzekę Enguri i alpejskie łąki, gęsto porośnięte soczyście zieloną trawą, ziołami i kwiatami, pośród których pasą się owce, konie i krowy. Na wierzchołkach imponujących masywów zobaczymy zaś połyskujące bielą wieczne śniegi i wspaniałe lodowce. Na tle Gór Swaneckich, słynących z wyjątkowo bioróżnorodnych lasów reliktowych, zobaczymy też unikalne średniowieczne domostwa machubi z basztami obronnymi (niektóre miejscowości i zabytkowe budowle są na liście UNESCO), zamieszkiwane przez intrygującą grupę etniczną Swanów.
Mestia to niewielkie miasteczko z wielką historią. Wpisane wraz z obszarem Górnej Swanetii na Listę światowego dziedzictwa kulturalnego i przyrodniczego UNESCO, przez wieki było ważnym ośrodkiem kultury Gruzinów i grupy etnicznej Swanów. Klimatyczne, nieco tajemnicze i zewsząd otoczone majestatycznymi szczytami Kaukazu, kryje mnóstwo wspaniałych zabytków. W krajobrazie Mestii znajdziemy typowe dla regionu średniowieczne domostwa machubi z basztami obronnymi, które zapewniały bezpieczeństwo na wypadek najazdu wroga lub praktykowanej tu niegdyś krwawej zemsty rodowej. W udostępnionych do zwiedzania wieżach poznamy intrygujące tradycje Swanów. W jednej z nich odkryjemy też dom – muzeum Mikhaila Khergianiego, słynnego gruzińskiego alpinisty, który wytyczył wiele malowniczych szlaków na Kaukazie oraz w górach Azji Środkowej i Europy. Idąc tropem lokalnych smaczków, spróbujemy kubdari, czyli sycącego placka z mięsnym farszem, a głodni kolejnych wrażeń zajrzymy do arcyciekawego Muzeum Historyczno-Etnograficznego z unikatowymi średniowiecznymi ikonami, rękopisami i wyrobami ze złota. W otoczonej kamiennymi fortyfikacjami Mestii zobaczymy także perełki architektury sakralnej, przykładowo cerkiew Macchwariszi z pięknymi freskami oraz ikonami (XIII–XIV w.).
Staniemy u wrót wysokogórskiej arkadii, przy której polskie Rysy wydadzą się zaledwie skromną górką. Łańcuchy Wysokiego i Małego Kaukazu, rozciągające się w Gruzji, Azerbejdżanie i Rosji, oszołomią nas dziką potęgą. Przejdziemy przez soczyście zielone kotliny, w które wtuliły się lazurowe, otoczone kamieniami sadzawki. Pokonamy szutrowe szlaki przepastnych wąwozów, gdzie usłyszmy szumiące, krystaliczne potoki i spadające z hukiem wody górskich wodospadów. Zagłębimy się w porośnięte bukami, jodłami i świerkami strome zbocza, które nie raz wystawią nas na próbę, ale i nagrodzą spektakularnymi widokami. Wędrując, odkryjemy nieuchwytne w ośnieżonych, wyzierających zza chmur wierzchołkach Szchary, Kazbeku i innych najwyższych szczytów Wielkiego i Małego Kaukazu. Tu poczujemy, że jesteśmy tylko małą cząstką wielkiej i nieposkromionej natury.
Zejdziemy z turystycznych szlaków, by poznać autentyczną Gruzję. Wybierzemy się nieznanymi wycieczkowiczom ścieżkami do miejsc, w których doświadczymy prawdziwej magii jednego z najpiękniejszych krajów świata. Pokonamy niesamowicie zielone, pełne pierwotnej dzikości doliny i przełęcze wysokich szczytów, przecinane wstęgami szumiących rzek i kaskadami wodospadów. Zobaczymy drewniane chatki pasterzy i usłyszymy dzwonki pędzonych na górskie łąki owiec i bydła. Zawitamy do cichych cerkwi i wdrapiemy się na ruiny dawnych, oszałamiających potęgą twierdz obronnych. Zajrzymy do miasteczek, gdzie czas zatrzymał się sto lat temu, i do wiosek, które zimą bywają całkowicie odcięte od świata. Dowiemy się, jak ludzie żyją tu naprawdę. Przyjrzymy się ich codzienności, zajdziemy na targ po świeże owoce i warzywa, posmakujemy tego, co przyrządzają w swoich kuchniach, a przysłuchując ich opowieściom o tym, co w życiu ważne, odkryjemy siebie na nowo.
|
|
|
|
|
|
| Na życzenie | 9 | 6 | 3145 zł* |
|
* Cena obejmuje część wpłaty w USD lub EUR i może się nieznacznie różnić od podanej w tabeli. Do podanej kalkulacji użyto uśrednionego kursu 3,70 zł za 1 USD lub 4,20 za 1 EUR.
W cenie:
Cena nie obejmuje:
Noclegi obejmują zakwaterowanie w hotelach (w miastach; wygodne, 2-osobowe pokoje z łazienkami) i rodzinnych pensjonatach klasy ekonomicznej (na trasie rajdu; pokoje 2-osobowe z łazienkami). Podróżujących samodzielnie staramy się zawsze zakwaterować w jednym 2-osobowym pokoju, z osobą tej samej płci – pozwala to uniknąć dodatkowej opłaty za pokój 1-osobowy (do 200 USD/os., w zależności od miejsca noclegu).
Wyżywienie obejmuje 3 posiłki dziennie: śniadania, pakiety lunchowe w formie suchego prowiantu i obfite obiadokolacje z daniami kuchni gruzińskiej i winem. Wielką atrakcją jest udział w tradycyjnej gruzińskiej biesiadzie: suprze, z udziałem mistrza toastów – Tamady. Poznajemy kraj od kuchni, każdego dnia próbując innych regionalnych dań i trunków. Codziennie degustujemy najlepsze gruzińskie wina i czaczę (grappę).
Dla kogo?
Poziom trudności trasy jest średni, a na grzbiecie kaukaskiego konia staje się dużo łatwiejszy. Rajdy konne w Gruzji to doskonały pomysł na wakacje nawet dla tych, którzy nie mają wielkiego doświadczenia jeździeckiego (chociaż podstawowe obycie z koniem i dobra kondycja ciała na pewno ułatwią pokonywanie wielokilometrowych tras). Tutejsze konie są spokojne, ułożone i cierpliwe wobec mniej wprawnych dżygitów – można im w pełni zaufać, zanurzyć dłonie w grzywie i oddać się przyjemności jazdy. Tempo pokonywania trasy dostosowujemy oczywiście do umiejętności uczestników i panujących warunków. Całość trasy pokonujemy głównie stępem, a w miejscach pozwalających na kłus i galop, w razie potrzeby dzielimy się na grupy pod względem zaawansowania i chęci do szaleństw.
Niezbędniki
N wyprawę należy zabrać: długie, wygodne spodnie, najlepiej bez grubych szwów, wysokie buty na płaskiej podeszwie, śpiwór, karimatę, lampkę czołową, kurtkę przeciwdeszczową, środek przeciw komarom, ciepłe, najlepiej termoaktywne ubrania.
Na trasie wyprawy – z/na lotnisko, z/do hoteli i pomiędzy miejscowościami, w których zaczyna się i kończy rajd konny – podróżujemy komfortowymi, minibusami Mercedes Sprinter. Wszystkie pojazdy są wyposażone w klimatyzację, radio i Wi-Fi. Pełne bezpieczeństwo podróży zapewniają doświadczeni, zawodowi kierowcy.
Podróżujemy i zwiedzamy w kameralnych 16-osobowych grupach z licencjonowanymi, doświadczonymi pilotami i przewodnikami – pasjonatami i specjalistami od danego regionu, którzy mieszkają w nim na stałe i doskonale znają jego kulturę, obyczaje, historię i geografię.
Odwiedzamy wyjątkowe atrakcje architektoniczne, przyrodnicze, historyczne i kulturowe. Przemierzamy tętniące życiem miasta, zaciszne wioski i dzikie krajobrazy natury. Odkrywamy ukryte w zaułkach pomniki przeszłości i teraźniejszości, kolorowe bazary, zagadkowe muzea, egzotyczną faunę i florę, spektakularne góry, krystaliczne rzeki, reliktowe lasy oraz liczne inne zakątki, do których turyści zwykle nie docierają.
Spotykamy lokalnych mieszkańców i inspirujemy się ich wizją świata. Poznajemy ich prawdziwe, codzienne życie i na chwilę stajemy się jego współuczestnikami. Zanurzamy się w kalejdoskopie fascynujących sekretów etnograficznych, legend i faktów, które pozwalają dojrzeć wielowymiarowość odległej od nas rzeczywistości. Przywozimy z sobą autentyczne doświadczenie świata w całym pięknie jego różnorodności.
Cena wycieczki obejmuje pełne ubezpieczenie zdrowotne podróżnego i bagażu. Ubezpieczenie zapewnia Signal Iduna na sumę gwarancyjną:
Ogólne warunki Ubezpieczenia – https://w3.signal-iduna.pl/OWU_doc/travel/owu_bp_travel.pdf
KUTAISI–GÓRNA SWANETIA–MESTIA–ADISZI–IPRARI–USZGULI–TSVIRMI–MESTIA–KUTAISI
1 dzień– przylot do Kutaisi z Katowic, Wrocławia, Gdańska, Warszawy, Krakowa, Berlina, Londynu. Powitanie przez pilota-rezydenta, transfer do hotelu. Czas wolny. Nocleg w hotelu w Kutaisi.
2 dzień: Kutaisi–Górna Swanetia–Mestia – przejazd z portu lotniczego Tbilisi do Górnej Swanetii, city tour w Mestii. Obiadokolacja. Nocleg w guesthouse’ie. Mestia leży na wysokości 1400 m n.p.m. i liczy 4500 mieszkańców. W miasteczku dostępne są wszystkie niezbędne usługi komunikacyjne i publiczne (pogotowie, szpital, policja oraz służby ratownicze).
3 dzień: Mestia–Adiszi – śniadanie, rozpoczęcie wycieczki konnej z Mestii przez społeczność Mulakhi (czas: 6–7 godzin) w kierunku wioski Adiszi. Adiszi jest położone na wysokości 2000 m n.p.m. Jej ludność stanowi 8 rodzin. Dystans, jaki pokonamy, wynosi 22 km. Po drodze podziwiać będziemy górę Tetnuldi i malowniczą wioskę Lakhiri. Następnie zrobimy sobie przerwę i zjemy lunch. Gdy dotrzemy do pensjonatu w Adiszi, wybierzemy się do pełnej pięknych fresków cerkwi świętego Jerzego. Później będziemy mieli czas na odpoczynek i obiadokolację.
4 dzień: Adiszi–Iprari – śniadanie, kontynuacja wycieczki konnej z Adiszi w kierunku wioski Iprari przez przełęcz Chkhutnieri na wysokości 2722 m (czas: 6 godzin). Iprari znajduje się na wysokości 1900 m n.p.m. i mieszkają tam 4 rodziny. Dystans, jaki pokonamy, to 17 km. Po drodze podziwiać będziemy góry Tetnuldi, Katini, Gestola, a także lodowce Adiszi i Khalde. W przełęczy Chkhutnieri zrobimy sobie przerwę i zjemy lunch. Po trasie zobaczymy także piękny wodospad położony niedaleko jednej z najstarszych wiosek – Khalde. Po przybyciu do pensjonatu w Iprari zwiedzimy Cerkiew Świętych Archaniołów. Czas na odpoczynek i obiadokolację.
5 dzień: Iprari–Uszguli – śniadanie, kontynuacja wycieczki konnej z Iprari w kierunku wioski Uszguli (czas: 7 godzin). Uszguli jest uważana za najwyżej położoną stale zasiedloną wioskę w Europie (2200 m n.p.m.). Jej ludność stanowi 60 rodzin. Uszguli została wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO ze względu na swoją wyjątkową architekturę. Będziemy tam podziwiać cerkiew Lamaria, po czym udamy się w dalszą drogę, w kierunku lodowca Szchara. Jest to najwyższy szczyt w Gruzji (5068 m n.p.m.). Przy lodowcu zjemy lunch. Droga powrotna z lodowca wyniesie 8 km. Po dotarciu do pensjonatu w Uszguli będzie czas na odpoczynek oraz obiadokolację.
6 dzień: Uszguli–Tsvirmi – śniadanie, kontynuacja wycieczki konnej z Uszguli w kierunku wioski Tsvirmi (czas: 6 godzin). Tsvirmi to jedna z najpiękniejszych wiosek w Górnej Swanetii, położona na wysokości 1900 m n.p.m. Dystans, jaki pokonamy, wynosi 28 km. W wiosce mieszka 30 rodzin. Po drodze będziemy podziwiać malownicze góry Tetnuldi, Góry Swaneckie i szczyt Laila. Droga prowadzi w dół wzdłuż rzeki Inguri. Zobaczymy też starą wieżę, umiejscowioną na wielkim kamieniu na brzegu rzeki (istnieje nawet pewna interesująca legenda na temat tego miejsca). Tutaj zrobimy sobie przerwę i zjemy lunch. Gdy dotrzemy na miejsce, do Tsvirmi, będziemy mieli okazję podziwiać kościół Matshvari (po gruzińsku „Zbawca”), następnie będą czas na odpoczynek i obiadokolacja w pensjonacie.
7 dzień: Tsvirmi–Mestia – śniadanie, kontynuacja wycieczki konnej z Tsvirmi w kierunku Mestii (czas: 6 godzin). Z Tsvirmi do Mestii podróżować będziemy przez wioski Ieli i Kheshkildi, a po drodze zobaczymy malownicze Góry Swaneckie i szczyt Laila. Gdy dotrzemy do Kheshkildi, będziemy mieli okazję podziwiać również górę Uszba (jest to popularny szczyt wśród alpinistów). Zrobimy przerwę i zjemy lunch. Nocleg będzie w Mestii, tam również udamy się na obiadokolację i odpoczniemy (wedle Państwa uznania możliwy będzie wieczór umilony muzyką ludową).
8 dzień: Mestia–Kutaisi – śniadanie, przejazd z Mestii do Kutaisi. Obiadokolacja. Nocleg w hotelu w Kutaisi.
9 dzień– Śniadanie, w zależności od godziny wylotu transfer na lotnisko lub czas wolny w Kutaisi. Zakończenie programu.
Zapisu na wycieczkę można dokonać:
Aby zarezerwować wycieczkę, należy podać dane osobowe, niezbędne do zawarcia umowy wycieczki oraz wykupienia ubezpieczenia i biletów lotniczych:
Na wskazany adres e-mail zostaną przesłane:
Odpłatność za wycieczkę należy uiścić zgodnie z podanym harmonogramem.
