Styk kultur z doliną Pankisi, Tuszetią i Chewsuretią 12 dni

Wyprawa kulturowa Trekking

od  6699 PLN
cena za osobę / 12 dni

Rezerwuj

Poczuj zew przygody w Wielkim Kaukazie!

Wielki Kaukaz na wschodzie Gruzji to całkiem inna rzeczywistość. W dolinie Pankisi mieszka grupa etniczna Kistów – gruzińskich Czeczenów. W Czhatanie pasterze egzystują w szałasach, w opuszczonej wsi Horadżo pomieszkują już tylko myśliwi. Duisi, skąd pochodzi główna bohaterka książki „Wszystkie wojny Lary”, rozsławiają hadżistki – członkinie kobiecego bractwa sufickiego, odprawiające ekstatyczną modlitwę zikr. W pobliskim rejonie Tuszetii, gdzie nadal słychać echa pogańskiej przeszłości, kuszą wioski Omalo i Dartlo, średniowieczne baszty obronne, sekrety kultury Tuszetów i Bacbów. Kamiennymi twierdzami najeżony jest też dziki rejon Chewsuretii, który w okolicach fortecy Mutso skrywa podobno wielki skarb. I choć na szlaku tej wyprawy zobaczysz jeszcze skalny klasztor na półpustyni, skosztujesz wyborne wino z Kachetii i odkryjesz urokliwe Tbilisi, to już na zawsze zachowasz pamięć o oszałamiających widokach i przygodach z krańców Gruzji poza światem.

W cenie

Off-road i trekking w górach Kaukazu

Off-road i trekking w górach Kaukazu

Noclegi w hotelach, pensjonatach i pod namiotami

Noclegi w hotelach, pensjonatach i pod namiotami

Zwiedzanie z degustacją w lokalnych winnicach

Zwiedzanie z degustacją w lokalnych winnicach

Opieka polskojęzycznego pilota-przewodnika Tamada Tour

Opieka polskojęzycznego pilota-przewodnika Tamada Tour

Spotkania z Kistami - gruzińskimi Czeczenami

Spotkania z Kistami - gruzińskimi Czeczenami

Gruzińskie tańce i muzyka na żywo

Gruzińskie tańce i muzyka na żywo

Wyżywienie (śniadania i obfite obiadokolacje z winem)

Wyżywienie (śniadania i obfite obiadokolacje z winem)

Loty Warszawa – Tbilisi – Warszawa

Loty Warszawa – Tbilisi – Warszawa

Transfery lotnisko – hotele – trasa wycieczki (klimatyzowany bus)

Transfery lotnisko – hotele – trasa wycieczki (klimatyzowany bus)

Supra – tradycyjna gruzińska biesiada z winem i tamadą

Supra – tradycyjna gruzińska biesiada z winem i tamadą

Warsztaty kulinarne

Warsztaty kulinarne

Wejścia biletowane do atrakcji

Wejścia biletowane do atrakcji

Zwiedzanie miejsc niedostępnych dla zwykłych turystów

Zwiedzanie miejsc niedostępnych dla zwykłych turystów

Wizyty na lokalnych bazarach

Wizyty na lokalnych bazarach

Kameralna grupa

Kameralna grupa

Ubezpieczenie KL, NNW, OC + bagaż

Ubezpieczenie KL, NNW, OC + bagaż

Lokalny koloryt i kultura

Lokalny koloryt i kultura

Składki na Turystyczny Fundusz Gwarancyjny i Turystyczny Fundusz Pomocowy

Składki na Turystyczny Fundusz Gwarancyjny i Turystyczny Fundusz Pomocowy

Gwarancja Zwrotu Pieniędzy w 14 dni ?

Wybrane atrakcje

Dolina Pankisi

Położony u stóp Kaukazu wąwóz Pankisi jest od XIX w. domem dla Kistów – grupy etnicznej nazywanej gruzińskimi Czeczenami. Istnieje piękna legenda o tym, jak zawitali oni na ziemie nad rzeką Alazani, nieopodal malowniczych rezerwatów przyrody Ilto i Batsara. Źródła historyczne podają jednak bardziej prozaiczne powody ich przybycia: Kistowie uciekli przed rosyjską ekspansją na północy Kaukazu i religijną radykalizacją własnego kraju (niektóre źródła podają, że pojawili się w Gruzji już w XVI w., by pomóc w obronie przed najazdami ludów ze wschodu). W Gruzji zasymilowali się z chrześcijanami i wniknęli w lokalną kulturę. Razem świętowali, pili wino z rogów, pracowali, dzielili codzienne smutki i radości. Wiek później otrzymali też gruzińskie obywatelstwo, imiona i nazwiska. Do dziś żyją jednak w atmosferze bezpiecznego dystansu wobec nowej ojczyzny. Nie zapomnieli także o swoich korzeniach, o czym przekonamy się na każdym kroku wędrówki przez miejscowe wioski. Kistowie zachowali własny język (dialekt kistyński, spokrewniony z językiem czeczeńskim), oryginalne tradycje, surową etykietę rodzinną i wyjątkową religię – islam sunnicki z praktykami sufizmu, z którego zasad w dużej mierze wywodzi się lokalny styl życia.

jedzenie gruzja chaczapuri chinkali

Gruzińskie jedzenie

Gruzja jest pyszna! Sekrety gruzińskiej sztuki kulinarnej? Prostota, lokalne składniki oraz spora porcja soczystych warzyw i owoców, świeżych ziół i aromatycznych przypraw. Od kameralnych knajpek przez kultowe restauracje po zaprzyjaźnione winnice będziemy biesiadować na całego i odkrywać wszystkie smaki perły Kaukazu! Skosztujemy placki chaczapuri i kołduny chinkali – najsłynniejsze gruzińskie potrawy, które raczą podniebienia rozmaitymi nadzieniami dla miłośników kuchni wege i mięsnej. Na przystawkę sięgniemy po kolorowe pchali, doskonałe sery i chleb tonis puri z pieca szamotowego, a na większy apetyt – po sycące kababi, szaszłyki mcwadi, tołmę (gruzińskie gołąbki), szkmeruli (kurczak w sosie czosnkowym), ostri (gulasz wołowy), badridżani (bakłażany z orzechową pastą saciwi), leczo adżabsandali, zupy charczo, czichirtma, fasolową lobio. Smakowite kąski podlejemy orzeźwiającą lemoniadą i wybornym winem z kwewri, wznosząc wraz z tamadą niejeden toast. A co na deser? Koniecznie czurczchele – tradycyjne gruzińskie słodycze z orzechów włoskich w tatara, czyli karmelizowanym soku winogronowym.

Tuszetia

Tuszetia to kraina historyczna w regionie Kachetii na wschodzie Gruzji i jeden z najtrudniej dostępnych, dzikich obszarów Kaukazu. Prowadzi tu tylko jedna droga – przepustka do zupełnie innego świata dla wszystkich poszukiwaczy przygód i adrenaliny! Pokonanie 72 km ryzykownej trasy do tuszeckiej wsi Omalo zajmuje aż 3,5 godz., a szlak wijący się po górskich zboczach częściowo szutrowymi serpentynami – przez przełęcz Abano (2926 m n.p.m.), łańcuch górski Pirikita (oddziela największe w regionie doliny Pirikiti i Gometsari Alazani), drewniane mosty nad rzekami i zielone wąwozy z pięknymi wodospadami – dostarcza mnóstwa emocji, niezapomnianych wrażeń i genialnych widoków! Odkrywać Tuszetię można tylko w sezonie letnim, bo przez pozostałe nawet 10 miesięcy w roku bywa ona całkowicie odcięta od świata. Tuszeci i Bacbowie, rdzenni mieszkańcy Tuszetii, wiodą życie żmudne, lecz proste, spokojne, zgodne z naturą i starożytnymi tradycjami kulturowymi. Są znakomitymi pasterzami, słyną z pięknego rękodzieła, wybornych serów i regionalnego piwa Aludi. Rozmawiając z nimi, z łatwością zrozumiemy, dlaczego tak kochają swoje zaklęte w czasie wioski warowne Dartlo i Omalo oraz przeplataną stadkami owiec, krów i koni zieloną pustkę monumentalnych szczytów – kaukaski raj na krańcu gruzińskiego uniwersum.

Gruzinska-biesiada-supra

Supra – gruzińska biesiada

Supra to tradycyjna gruzińska biesiada – i o wiele więcej niż smacznie zastawiony stół. Supra, od 2017 r. wpisana na listę niematerialnego dziedzictwa kulturowego UNESCO, to w istocie spowity bogatym rytuałem ceremoniał, który syci ciało i ducha, obfituje w pyszne jedzenie, wino z kwewri, śpiewy, żywiołowe tańce ludowe oraz poetyckie toasty tamady (mistrza ceremonii), które urastają do rangi sztuki oratorskiej i są pretekstem do głębokiej refleksji nad życiem. W zależności od okazji Gruzini organizują supry radosne (keipi) i smutne (kelechi), różniące się nastrojem, potrawami oraz kolejnością i tematyką toastów – tych Gruzini znają blisko 150, podczas większości supr wygłaszają przeciętnie 10–20, a każdy z nich może być recytowany nawet przez pół godziny i stać się dłuższą, wciągającą przypowieścią o życiu, sztuce, kulturze, religii, historii czy rodzinie, zakończoną morałem albo życzeniami. Etykieta gruzińskich toastów wymaga, by wznosić je wyłącznie winem lub czaczą, stać podczas przemowy tamady, wygłaszać własne laudacje tylko za alaverdi – słownym pozwoleniem mistrza ceremonii, a na koniec powiedzieć gaumardżos, co oznacza „zwycięstwo” i jest odpowiednikiem swojskiego: „Na zdrowie!”.

Duisi

Duisi

Środkiem szutrowo-błotnistej drogi idzie stadko gęsi. Starowinki w chustach na głowach krzątają się przy obejściach. Zza rogu trzymającej się na słowo honoru altany spoglądają ciekawskie dzieciaki. Nie licząc ich wesołych szeptów, wokół panuje niemal idealna cisza, nie słychać nawet szczekania psów – miejscowi zgodnie z religią uważają je za nieczyste. To jedna strona wioski Duisi. A jak wygląda druga? Krok za krokiem odkryjemy, że największa osada w zielonej dolinie Pankisi (łącznie wiosek jest tu 16) tętni życiem – choć życie to różni się od prowadzonego w innych zakątkach Gruzji. Bo tu mieszkają Kistowie, gruzińscy Czeczeni. Bodaj najsłynniejszą mieszkanką wioski jest właścicielka miejscowego hostelu – to o niej i jej synach pisał polski dziennikarz i reportażysta Wojciech Jagielski w głośnej książce „Wszystkie wojny Lary”. Lecz błędem byłoby patrzeć na to miejsce jedynie przez pryzmat wojennego fatum. W warsztacie filcowym Ziziego kistyńskie kobiety tworzą kolorowe ubrania i akcesoria z owczej wełny, a tuż obok kipią smakiem tradycje kulinarne, łączące wpływy czeczeńskie i gruzińskie. Chlubą Duisi jest też lokalne muzeum etnograficzne oraz najstarszy w dolinie Pankisi Stary Meczet z 1902 r., gdzie Kistowie praktykują islam sunnicki z sufizmem, religię ludową z animistycznym pierwiastkiem pogaństwa. W każdy piątek hadżistki Kadirija – członkinie unikalnego w skali światowej kobiecego bractwa sufickiego, założonego przez szejka Kunta-hadżi Kiszyjewa – odprawiają w meczecie zikr, ekstatyczną modlitwę, której towarzyszą śpiewy, klaskanie i tupanie, czasem przeradzające się we wręcz derwiszowski taniec.

Dartlo

Dartlo to najładniejsza wioska historyczna w Tuszetii. Zaciszna osada leży 2000 m n.p.m., słynie z zabytków tradycyjnego budownictwa obronnego, sakralnych i ludowych. W centrum wsi wznosi się 6-piętrowa wieża warowna, która zapewniała lokalnej ludności schronienie na wypadek srogich zim i ataków wroga – na pierwszym piętrze przetrzymywano jeńców, na drugim, trzecim, czwartym i piątym ukrywały się kobiety z dziećmi, a z szóstego mężczyźni odpierali ataki najeźdźców. Kolejna baszta, Kvavlo (XIII w.), znajduje się na wzniesieniu pod wsią, skąd rozciąga się malownicza panorama niknącego w chmurach pasma Pirikiti oraz rzek Didi Khevi i Pirikita Alazani. Do skarbów Dartlo należą także kamienne domy wernakularne (zwane karseani), krypty (XV–XVII w.), sabcheo (XVII–XVIII w.) – tradycyjne miejsce plenerowych sądów plemiennych z ustawionymi w półkolu dwunastoma kamiennymi siedziskami dla starszyny z wiejskiego wymiaru sprawiedliwości, a ponadto ruiny cerkwi (XIX w.), pogańsko-chrześcijańskie miejsce kultu ikony Yakhsari, petroglify oraz khati, czyli rytualne kamienne kopce z czasów przedchrześcijańskich.

kwewri gruzja wino

Wino z kwewri

Gruzja jest ojczyzną winiarstwa. W kraju rośnie ok. 500 odmian winogron, lokalna tradycja winiarska liczy 8 tys. lat, a unikalna w skali światowej metoda produkcji wina w kwewri została wpisana na Listę Niematerialnego Dziedzictwa UNESCO. Kwewri to gliniane amfory do przechowywania i leżakowania wina, które zakopuje się w ziemi. Ta oryginalna technika wyrobu wina została wynaleziona przez ludy zamieszkujące Gruzję już w VI tysiącleciu p.n.e., prawdopodobnie pod wpływem kultury Sumerów. Jak powstaje gruzińskie wino w kwewri? Najpierw umieszcza się sok winogronowy i pulpę (skórki i pestki) w amforze, którą przykrywa się płaskim kamieniem. Zawartość miesza się 3–4 razy dziennie tradycyjnymi narzędziami, aby pobudzić proces fermentacji. Po 2 miesiącach kwewri zostaje szczelnie zaczopowane gliną i pozostawione do sklarowania zawartości – na dnie amfory osiada pulpa (czacza), a powyżej powstaje wino. Po upływie 3–6 miesięcy następuje otwarcie kwewri, wino jest przelewane do mniejszych amfor lub butelek, a z czaczy produkuje się gruzińską wódkę winogronową. Procesu fermentacji nie można przerwać, dlatego gruzińskie wino jest wyłącznie wytrawne. Otwarcie kwewri to wielka uroczystość: drewnianą łopatą ściąga się gliniany czop, następnie chochlą nabiera wino do dzbanka, czarek lub kieliszków, skąd można wziąć pierwszy łyk kaukaskiego napoju bogów o wybornym smaku i aromacie. Choć w poszczególnych winnicach otwarcie kwewri jest mniej lub bardziej osnute tradycyjnym rytuałem kulturowym, to stanowi ono jedyne w swoim rodzaju, absolutnie niezwykłe doświadczenie gruzińskiego winiarstwa.

Signagi

Sighnaghi

Sighnaghi to najpiękniejsze miasteczko Gruzji. Leży w sercu winiarskiego regionu Kachetii, na wzgórzu (790 m n.p.m.) z malowniczą panoramą porośniętej winoroślami doliny rzeki Alazani i rysujących się w oddali gór Wysokiego Kaukazu. Sighnaghi powstało dopiero w XVIII w. (w miejscu średniowiecznej wsi Hereti, zwanej potem Kiziki), jako osada warowna, której zapożyczona z języka tureckiego nazwa oznacza „fort”. Lokalną dumą historyczną są potężne mury obronne, wybudowane w 1762 r. z rozkazu króla Herakliusza II dla obrony przed Dagestańczykami i innymi wrogimi plemionami kaukaskimi. Zachowana część imponującej twierdzy – porównywanej do francuskiego Carcassonne – liczy 2,5 km i 23 wieże warowne (niektóre odrestaurowano na cele mieszkalne). Na mury prowadzą brukowane, otulone zielenią uliczki, wzdłuż których ciągną się zabytkowe cerkwie św. Jerzego i Szczepana, liczne rzeźby, orientalne kamienice, knajpki, stragany z pamiątkami, całodobowa sala ślubów (za jej sprawą Sighnaghi jest zwane „miastem miłości”) i lokalny oddział muzeum narodowego, słynący z bogatych zbiorów etnograficznych i archeologicznych, zwłaszcza kolekcji misternych rzeźb sprzed 5000 lat i obrazów kultowego gruzińskiego prymitywisty Niko Pirosmanaszwilego. Niestety, za lukrowanymi fasadami Sighnaghi skrywa rozpad architektonicznej tkanki – jest wydmuszką na pokaz dla turystów, która zbiera tyle słów zachwytu, co utyskiwań na absurdalnie przeprowadzoną rewitalizację. Ale co by nie mówić, taką kameralną aurę, zabytki, winiarnie, sztukę i rzemiosło można odkryć tylko tutaj!

omalo gruzja

Omalo

Omalo to odizolowana przez dziką naturę historyczna wioska w Tuszetii, gdzie życie biegnie podobnym od wieków rytmem. Prowadząca tu droga przez przełęcz Abano (2926 m n.p.m.), uważana za jedną z najniebezpieczniejszych na świecie, skutecznie podnosi poziom adrenaliny. Po pokonaniu niezliczonych zakrętów oszałamiająco malowniczej wąskiej szutrówki znajdziemy w Omalo zasłużony odpoczynek z pięknym widokiem na ufortyfikowane zbocza Wielkiego Kaukazu. W Nowym Omalo (Dolnym) są hostele i domy mieszkańców: Kistów, Gruzinów i Czeczenów. W Starym Omalo (Górnym) zobaczymy z kolei kamienne wieże obronne z X–XII w. W górującej nad wioską trzypiętrowej twierdzy Keselo (1230 r.), która chroniła przed inwazją Mongołów i Dagestańczyków, odkryjemy muzeum etnograficzne z tradycyjnymi sprzętami gospodarstwa domowego, narzędziami rolniczymi, bronią i innymi eksponatami ukazującymi życie grup etnicznych Tuszetów i Bacbów.

Horadzo

Horadżo

Środek gęstego lasu, dzika głusza. Żadnych znaków drogowych. Zero cywilizacji. Na kolejnych kilometrach krętych szlaków oczom ukazują się coraz piękniejsze widoki zadrzewionych gór. Szelestowi liści towarzyszy szum krystalicznych strumieni. Po niebie szybują ptaki. Raj. Nagle wśród nieprzebranej gęstwiny i wysokich po pas pokrzyw majaczą kamienne ściany siedmiu domów. To opuszczona wieś Horadżo. Przez 200 lat mieszkało tu pięć pokoleń Kistów – ale niedawno ostatni tubylec, Osman, porzucił zaciszną osadę, by wraz z bliskimi szukać szczęścia i lepszego życia gdzie indziej. Dziś jego dom, niegdyś pełen zabytkowych sprzętów i wyglądający niczym żywe muzeum etnograficzne, sporadycznie zamieszkują tylko okoliczni myśliwi. Czasem zapuszczają się tu też wędrowni śmiałkowie, poszukujący śladów dawnego życia Kistów, starego muzułmańskiego cmentarza, polany z huczącym wodospadem, leśnymi jeżynami i niezapomnianą panoramą kaukaskich szczytów.

Czhatana

Za górami, za lasami, za rozległą doliną trafimy do Czhatany, maleńkiej osady pasterskiej u stóp Wielkiego Kaukazu, gdzie skromne życie toczy się zgodnie z porami roku i doby. Poznamy tu dwie kistyńskie rodziny z pobliskiego Omalo, które od maja do września pasą bydło na okolicznych łąkach. Mieszkają w starych, kamienno-drewnianych szałasach. Nie mają prądu, a wodę noszą ze źródła. Gotują i ogrzewają się przy ognisku rozpalonym wewnątrz izby mieszkalnej. Rankiem, po śniadaniu złożonym z herbaty i sera wędzonego nad paleniskiem, w towarzystwie wielkich psów pasterskich wypędzają krowy na pastwisko. Potem zabytkowymi, lecz wciąż użytkowanymi narzędziami pielą ogródki i wykonują inne prace domowo-polowe. Gdy pada deszcz, przysiadają na ganku, szydełkują, rozmawiają, rozmyślają. Czasem prozę pasterskiej codzienności przerwie ciekawy odludnych zakątków globtroter. Tuż za wioską odkryje on ścieżkę prowadzącą do krainy dzikich kóz, a wieczorem zapadnie w sen pod gwiaździstym niebem Kaukazu, w głowie wciąż mając zasłyszane czhatańskie legendy: o jaskini nad wioską, gdzie słychać podobno szum morza, i o jeziorze Sakwawizgori, gdzie utonęli spragniony baran i próbujący go ratować pasterze, znalezieni martwi rzekomo aż na Morzu Czarnym.

Dawit-Garedza

Dawit Garedża

Niewiele obiektów sakralnych wywołuje takie emocje jak Dawit Garedża. Ten skalno-kamienny kompleks monastyrów – rozciągający się na terenie Gruzji i Azerbejdżanu i stanowiący obiekt sporu obu nacji – powstał już w VI w. Pokonując szutrowe drogi, wejdziemy na półpustynne stoki góry Garedża, by poznać jego niezwykłą historię. Dowiemy się, dlaczego syryjski mnich Dawit postanowił osiąść w tak trudnym terenie i jak udało się przeistoczyć kilka grot w jeden z ważniejszych ośrodków Apostolskiego Kościoła Gruzińskiego, liczący aż sześć budowli: Lawra, Rka, Natlismcemeli, Udabno, Bertubani i Cziczchituri. Sprawdzimy, czym są Łzy Dawida i zajrzymy do naturalnych skalnych jam, by zachwycić się żywymi kolorami fresków, przedstawiających postaci zasłużone dla powstania tej zjawiskowej budowli. Odkrywając najciekawsze zakamarki zespołu klasztornego, dotrzemy na wysokie zbocza góry, skąd zobaczymy przepiękną panoramę okolicy.

Tbilisi

Tbilisi

Tbilisi to miasto magiczne. Bajecznie piękna stolica Gruzji tworzy orientalny kalejdoskop feerycznych wrażeń, których nie sposób doświadczyć nigdzie indziej i z niczym porównać. Według legendy Tbilisi założył w IV w. król Wachtang I Gorgasali, oczarowany wstęgą Kaukazu z gorącymi źródłami siarkowymi. Od nich pochodzi nazwa miasta (tbili znaczy po gruzińsku „ciepły” – Tbilisi to dosłownie „ciepłe źródła”, a jednym słowem: „Cieplice”) i to również one dały początek najstarszej, 1500-letniej Abanotubani, czyli Dzielnicy Łaźni. Dotrzeć tu warto, zaczynając od eskapady kolejką gondolową ponad dachami starówki na szczyt wzgórza Sololaki z potężną twierdzą Narikala (VI–VIII w.), pomnikiem Kartlis Deda (Matki Gruzji, XX w.) i wspaniałą panoramą miasta, którego symbolami są także futurystyczny most Pokoju nad rzeką Mtkwari i Cminda Sameba – największa cerkiew Kaukazu (XX w.). Szlak wzdłuż murów fortecy, z widokiem na cerkiew Metechi (XIII w.) na drugim brzegu rzeki, wiedzie wprost do historycznej dzielnicy Abanotubani. Kryje one słynne łaźnie siarkowe (ikoną jest XIX-wieczna łaźnia Orbeliani z mozaikowym frontonem w perskim stylu), wodospad Leghvtakhevi, kolorowe domy na skałach i urokliwe ulice, których perełkami są rzeźba tamady, cerkwie Sioni (XI–XII w.) i Anczischati (V–VI w.), krzywa wieża zegarowa przy teatrze lalek Rezo Gabriadze, liczne muzea, knajpki, wine bary. Nieopodal rozciąga się reprezentacyjna aleja Rustawelego, a na niej – Gruzińskie Muzeum Narodowe, pomnik św. Jerzego na placu Wolności, dawny ratusz, gmach parlamentu (w 2003 r. rozegrała się tu rewolucja róż), opera, dawny pałac gubernatora Kaukazu, cerkiew Kaszweti (XIX w.), teatr, filharmonia, modne butiki. Na mapie gruzińskiej stolicy kuszą też pchli targ Suchy Most, hipsterska Fabrika i inne atrakcje Tbilisi, spowitego baśniową aurą i lśniącego w górskiej dolinie niczym płynne złoto.

Cała trasa

Terminy i ceny wycieczek


Termin Ilość dni Wolne miejsca Cena Rezerwacja
11.08-22.08.2023 12 10 6699 zł Rezerwuj Book Buch книга
Termin
Liczba dni
11.08-22.08.2023
12
Wolne miejsca
Cena
10
6699 PLN
Rezerwuj

Szczegółowe informacje

Świadczenia

W cenie:

  • loty na trasie Warszawa – Tbilisi – Warszawa (PLL LOT),
  • bagaż rejestrowany do 23 kg i podręczny do 8 kg/osoba,
  • transfery lotnisko – hotel – trasa wycieczki (klimatyzowany bus),
  • noclegi w hotelach 3–4* (pokoje 2-os. z łazienkami), agroturystyce i pensjonatach klasy ekonomicznej (pokoje wieloosobowe),
  • noclegi pod namiotami (namioty i karimaty zapewnia Organizator),
  • dodatkowe noclegi w noc przylotu i wylotu,
  • transport konny części bagaży w dni trekkingu w dolinie Pankisi,
  • wyżywienie (śniadania i obfite obiadokolacje z winem; suchy prowiant w dni trekkingu),
  • supra – gruzińska biesiada z tamadą, toastami, winem i lokalnymi smakołykami,
  • warsztaty kulinarne,
  • zwiedzanie z degustacją w lokalnych winnicach,
  • pokaz folklorystyczny gruzińskich tańców i muzyki na żywo,
  • wejścia biletowane do atrakcji,
  • jeep tour’y i trekkingi z eksploracjami przyrodniczymi i kulturowymi,
  • opieka polskojęzycznego pilota-przewodnika Tamada Tour,
  • zwiedzanie w kameralnej grupie,
  • ubezpieczenie zdrowotne KL, NNW, OC + bagaż,
  • składka na Turystyczny Fundusz Gwarancyjny,
  • składka na Turystyczny Fundusz Pomocowy.

Nieujęte w cenie:

  • usługi bagażowe w hotelach i na lotniskach,
  • zakwaterowanie w pokojach 1-osobowych (dopłata za pokój 1-osobowy w hotelach i pensjonatach ok. 200 USD/os.),
  • śniadanie w 2. dniu,
  • lunche, przekąski, napoje alkoholowe i bezalkoholowe nieujęte w programie wycieczki,
  • opłata za wynajem koni i przewodnika lokalnego na rajdy w Tuszetii (konie od 80 GEL/os./1 rajd, przewodnik od 180 GEL/1 rajd – ceny orientacyjne, niezależne od Organizatora, mogą ulec zmianie),
  • biletowane atrakcje fakultatywne,
  • aktywności i transfery w czasie wolnym,
  • opcjonalne opłaty za fotografowanie i filmowanie w zwiedzanych obiektach,
  • zwyczajowe napiwki,
  • koszty pamiątek i wydatków osobistych,
  • usługi nieujęte w programie wycieczki.

Gwarancja Zwrotu Pieniędzy w 14 dni

  • Otrzymasz pełen zwrot pieniędzy za wycieczkę w ustawowym terminie 14 dni, w przypadku gdy impreza turystyczna nie może się odbyć z przyczyn niezależnych od Tamada Tour (m.in. w sytuacji wystąpienia pandemii, katastrof naturalnych, konfliktów zbrojnych, innych nieprzewidzianych zdarzeń oraz ich skutków).
  • W pozostałych przypadkach zwrot kosztów następuje na warunkach określonych w załączniku do umowy o imprezę turystyczną: „Ogólne Warunki Uczestnictwa W Imprezach Turystycznych Organizowanych Przez Tamada Tour Sp. z o.o.” – dokument OWU otrzymasz przy podpisaniu umowy o wycieczkę, a w każdej chwili możesz się zapoznać z jego treścią pod tym linkiem.

Hotele i wyżywienie

Noclegi obejmują następujące rodzaje zakwaterowania:

  • namioty (karimaty i namioty zapewnia Organizator),
  • komfortowe hotele 3–4 * i pensjonaty klasy ekonomicznej (pokoje 2-os. z własnymi łazienkami),
  • górskie gospodarstwo agroturystyczne (pokoje 2-lub wieloosobowe).

Wybrane obiekty noclegowe mogą oferować dostęp do baru, pralni i innych usług – opcje niewliczone w cenę pokoju są płatne dodatkowo. Podróżujących samodzielnie staramy się zawsze zakwaterować w jednym 2-osobowym pokoju, z osobą tej samej płci – pozwala to uniknąć dopłaty za pokój 1-osobowy (ok. 200 USD/os., w zależności od miejsca noclegu).

Wyżywienie w cenie wycieczki obejmuje śniadania i obfite obiadokolacje z daniami kuchni gruzińskiej i winem. Posiłki jadamy w restauracjach hotelowych, knajpkach na trasie wycieczki, u lokalnych rodzin i winiarzy. Poznajemy kraj od kuchni, każdego dnia próbując inne lokalne dania, napoje (lemoniady) i trunki (wina, czaczę) oraz wnikając w tradycje gruzińskiego stołu. Wielką atrakcją wycieczki są biesiady u Kistów, Tuszetów i Chewsurów, a także degustacje win u lokalnych winiarzy, warsztaty kulinarne oraz supry – tradycyjne gruzińskie biesiady z winnymi toastami.

Informacje praktyczne

UWAGA, WAŻNE

W dni trekkingu z noclegiem pod namiotami nie będzie możliwości umycia się ani skorzystania z toalety. Posiłki będą natomiast przyrządzane i jadane w warunkach polowych. W związku z tym na wyprawę należy zabrać:

  • przybory kosmetyczne na trekking (np. chusteczki higieniczne, chusteczki nawilżane, suche mydło, suchy szampon, środek do czyszczenia zębów, łopatkę do niwelowania wydalin), a także mały ręcznik turystyczny (najlepiej szybkoschnący) i inne akcesoria, które pozwolą zachować higienę i czuć się komfortowo;
  • turystyczne akcesoria kuchenne (m.in. wielorazową butelkę na wodę, kubek, menażkę, sztućce: nóż, widelec, łyżkę, warto mieć także małą ściereczkę i niewielkie opakowanie płynu do naczyń);
  • inne akcesoria przydatne podczas wędrówki w naturze, w górach – przypominamy o obowiązkowym nakryciu głowy, okularach przeciwsłonecznych, wygodnym obuwiu, repelentach na komary i kleszcze oraz innych rzeczach wymienionych w poszczególnych działach sekcji „Informacje praktyczne”.

Dokumenty

Polacy i obywatele innych krajów UE mogą wjechać do Gruzji na podstawie dowodu osobistego lub paszportu (uwaga: dla zwiększenia bezpieczeństwa zalecamy mieć przy sobie podczas wycieczki także ksero dowodu lub paszportu!). Wiza nie jest potrzebna – dla obywateli krajów UE ruch bezwizowy obowiązuje na wjazd i pobyt w Gruzji przez okres do 365 dni bez względu na cel podróży.

Zdrowie, szczepienia i leki

Aktualne zasady wjazdu na terytorium Gruzji dotyczące zdrowia, szczepień i dokumentacji medycznej są dostępne na rządowej stronie https://www.gov.pl/web/dyplomacja/gruzja. Należy pamiętać, że niedopełnienie stawianych wymagań może uniemożliwić przekroczenie granic Gruzji.

Przed wyjazdem do Gruzji zalecane są profilaktyczne szczepienia na COVID-19, żółtaczkę typu A i B, wściekliznę, błonicę, tężec i krztusiec. Na 4–6 tygodni przed wyjazdem warto się udać do lekarza medycyny podróży lub specjalistycznych placówek, aby skontrolować stan zdrowia, przyjąć ewentualne szczepienia przypominające lub zaopatrzyć się w niezbędne dokumenty medyczne.

Wwóz leków do Gruzji – WAŻNE!

Na wyjazd do Gruzji warto spakować:

  • leki osobiste (np. stosowane w chorobach przewlekłych) – maksymalnie 10 standardowych opakowań. W przypadku większego zapotrzebowania do leków należy dołączyć odpowiednią dokumentację medyczną, przetłumaczoną na j. angielski i poświadczoną pieczątką. Leki muszą się znajdować w oryginalnym opakowaniu;
  • podstawowe leki (np. przeciwbólowe, przeciwgorączkowe, na dolegliwości układu pokarmowego). Leki muszą się znajdować w oryginalnym opakowaniu;
  • przydatne akcesoria (np. środki dezynfekujące, opatrunki, pęsetę, repelenty na komary – rzeczy te można też kupić na miejscu).

UWAGA! Niektóre leki dostępne w Polsce i innych krajach UE bez recepty – zawierające m.in. kodeinę (np. nurofen), efedrynę (np. tussipect) lub pseudoefedrynę (np. ibuprom, gripex, sudafen) – w Gruzji mogą być kwalifikowane jako środki odurzające i substancje psychotropowe, których wwóz jest zabroniony! Uczulamy, że gruzińskie służby graniczne działają w zakresie wwozu leków bardzo restrykcyjnie.

W przypadku wwozu do Gruzji leków zawierających substancje psychoaktywne, na granicy należy okazać kopię recepty oraz kopię certyfikatu, który potwierdza uprawnienia do wykonywania zawodu przez lekarza wystawiającego receptę, wraz z tłumaczeniami na język angielski. Wwieźć można ilość leku wystarczającą na okres do 31 dni.

W przypadku leków przewożonych w bagażu podręcznym, które pasażer musi zażyć w trakcie lotu, wymagane jest zaświadczenie od lekarza w języku polskim i angielskim, poświadczone pieczątką.

Podróżni nieposiadający wymaganych zezwoleń na leki mogą być zatrzymani na granicy i narażeni na wysoką grzywnę.

Przydatne adresy:

W razie jakichkolwiek wątpliwości, czy dane substancje aktywne podlegają kontroli przy wwożeniu do Gruzji, zalecamy bezpośredni kontakt z Referatem Konsularnym Ambasady RP w Tbilisi, pod adresem e-mail: tbilisi.amb.rk@msz.gov.pl.

Ogólne zasady ostrożności zdrowotnej

Podczas pobytu w Gruzji warto zachować ogólną ostrożność i nie narażać się na niepotrzebne ryzyko. Różnica flory bakteryjnej może być w pierwszych dniach pobytu dokuczliwa dla osób o zwiększonej wrażliwości. Aby zapobiec dolegliwościom zdrowotnym podczas wycieczki, zaleca się myć warzywa i owoce przed spożyciem oraz pić wodę wiadomego pochodzenia (wskazana woda butelkowana). Nie należy głaskać ani podchodzić do bezpańskich zwierząt – szwendające się po ulicach psy są zwykle wykastrowane i odrobaczone, jednak głodne i zdenerwowane mogą zaatakować. Na górskich łąkach Kaukazu powszechnie występuje barszcz Sosnowskiego – roślina silnie uczulająca, która wyglądem przypomina koper. Jeśli wystąpią objawy w postaci oparzeń, pęcherzy i złego samopoczucia, należy pilnie skontaktować się z lekarzem. Warto mieć na uwadze, że służba zdrowia w Gruzji jest na niskim poziomie. Wizyty lekarskie są odpłatne (w określonych przypadkach turyści mogą się ubiegać o zwrot kosztów leczenia z tytułu polisy turystycznej – dodatkowe informacje w sekcji „Ubezpieczenie”).

Przepisy celne i prawne

  • Kwotę do 14.000 euro można wwieźć bez deklaracji celnej.
  • Gruzińskie przepisy ograniczają ilość wwożonej ilości alkoholu do 4 litrów.
  • Wywieźć z Gruzji na obszar celny UE można 1 litr alkoholu powyżej 22% albo 2 litry alkoholu o mocy do 22%, a dodatkowo 4 litry wina, 16 litrów piwa oraz do 200 sztuk papierosów.
  • Przemyt narkotyków i broni oraz ich posiadanie są karane pozbawieniem wolności.
  • Fotografowanie i filmowanie niektórych oznaczonych obiektów oraz terenów przygranicznych jest zabronione.

Bezpieczeństwo

Gruzja jest krajem bezpiecznym, gościnnym i przychylnym turystom, jednak, jak wszędzie, należy zachować ostrożność i rozwagę. Ze względu na nie najlepsze warunki ekonomiczne w Gruzji zdarzają się pospolite kradzieże. Aby nie narażać się na ryzyko, należy zawsze pilnować swojego dobytku, doglądać torebek, plecaków i cennych rzeczy na trasie wycieczki, a także NIE ZOSTAWIAĆ pieniędzy, wartościowych przedmiotów, drogiego sprzętu elektronicznego, dokumentów etc. w pokojach hotelowych (chyba że są one wyposażone w sejfy). Trzeba również szczególnie uważać w trakcie przechodzenia przez jezdnię – lokalny ruch uliczny nie sprzyja pieszym. Kobiety powinny ponadto zachować dużą ostrożność podczas korzystania z miejscowych taksówek. Szczegółowe informacje o bezpieczeństwie w Gruzji są dostępne w poradniku: Gruzja – informacje praktyczne. Dokumenty, szczepienia, bezpieczeństwo, transport, ceny.

Obywatele Rzeczpospolitej Polskiej mogą dla zwiększenia bezpieczeństwa podróży zarejestrować się w rządowym systemie Odyseusz (https://odyseusz.msz.gov.pl/).

Telefon alarmowy ogólny: 112.

Ambasada RP w Tbilisi

Oniashvili 24

0160 Tbilisi, Gruzja

Tel.: (+ 995 322) 92 03 98

E mail: tbilisi.amb.sekretariat@msz.gov.pl

Telefon alarmowy*: (+ 995) 599 701 279

Email alarmowy*: tbilisi.wk.dyzurny@msz.gov.pl

* Telefon i e-mail alarmowy do ambasady jest przeznaczony wyłącznie do kontaktu w sytuacjach nagłych i wymagających natychmiastowej interwencji dyżurnego konsula na rzecz obywateli polskich (np. zgony, aresztowanie, wypadki drogowe, kradzież dokumentów).

Klimat

Gruzja jest krajem w większości górzystym. Panuje tu klimat podzwrotnikowy, wilgotny w zachodnich regionach i kontynentalny na wschodzie. Średnie temperatury w dzień są najwyższe w czerwcu (27°C), lipcu (31°C), sierpniu i wrześniu (26°C), natomiast najniższe w styczniu (6°C). Opady deszczu mogą występować przez cały rok, ale głównie w miesiącach zimowych i wiosennych.

Język

Językiem urzędowym Gruzji jest gruziński. W powszechnym użyciu jest także język rosyjski. W większych miastach i miejscach o dużym natężeniu turystycznym można w podstawowym zakresie porozumieć się również po angielsku. Przed podróżą warto poznać podstawowe zwroty po gruzińsku.

Religia

Gruzja to kraj chrześcijański, a dominującym wyznaniem jest prawosławie. W miejscach kultu religijnego obowiązują określone zasady ubioru i zachowania. Mężczyźni muszą założyć długie spodnie (latem przydatne będą długie spodnie z odpinanymi nogawkami), a kobiety – zakryć włosy, ramiona i nogi (warto mieć ze sobą chustę na głowę oraz długą spódnicę lub chustę, zakrywającą kolana). Przed wejściem do świątyni wypada wyciszyć telefon, a na terenie obiektu zachować spokój i ciszę. W cerkwiach i innych obiektach sakralnych obowiązuje zakaz fotografowania i filmowania.

Waluta i płatności

Walutą Gruzji jest lari (GEL). Jedno lari dzieli się na 100 tetri. 1 GEL to ok. 1,30 PLN/0,33 EUR/0,33 USD.

Na podróż do Gruzji trzeba zabrać walutę GEL, USD lub EUR. Coraz więcej kantorów w Polsce (zwłaszcza w większych miastach) oferuje wymianę PLN – GEL – PLN. W przypadku utrudnień z zakupem lari, na podróż należy zabrać dolary amerykańskie (wydane od 2006 r. włącznie, bez skreśleń i uszkodzeń) lub euro i wymienić je na GEL w Gruzji.

Warto pamiętać, że w Gruzji nie ma możliwości bezpośredniej wymiany PLN na GEL i odwrotnie. Sytuacja może się oczywiście zmieniać, ale lepiej nie ryzykować i założyć, że gruzińskie kantory nie obracają złotówkami.

Na wycieczkę do Gruzji warto także zabrać kartę płatniczą (walutową, uniwersalną, np. mBank World, lub typu Revolut). W Gruzji bankomaty są powszechnie dostępne w miastach. Pieniądze można wygodnie wypłacać w dwóch walutach – GEL, jak i USD. Kartą można płacić w większości sklepów, restauracji, hoteli, atrakcji turystycznych i innych obiektów. Trzeba uwzględnić, że na prowincji korzystanie z bankomatów i płatności kartą może być utrudnione lub niemożliwe.

Szczegółowe informacje wraz z przykładowymi cenami są dostępne w poradnikach: Ile pieniędzy zabrać na wycieczkę do Gruzji? oraz Ceny w Gruzji.

Czas

UTC +4. Różnica czasu między Polską a Gruzją wynosi +2 godziny latem i +3 godziny zimą.

Telefonia i Internet

Bezpłatne Wi-Fi jest dostępne w większości hoteli na trasie wycieczki. Do internetu można bezpłatnie podłączyć się również w niektórych restauracjach i innych obiektach – zalecamy jednak ostrożność w korzystaniu z sieci niezabezpieczonych hasłem! Mapę punktów z dostępem do publicznego internetu można znaleźć na stronie https://wifispc.com/georgia. Telefonowanie w roamingu jest dość drogie – kosztuje za minutę 8–10 PLN w przypadku wykonanego połączenia i ok. 4 PLN za odebranie połączenia. Wysłanie jednego SMS-a to z kolei koszt 2 PLN. Chętni mogą również zaopatrzyć się w lokalną kartę SIM (trzeba ją jednak zarejestrować, podpisując umowę z operatorem).

Elektryczność

Napięcie sieciowe w Gruzji wynosi 220 V. Typy gniazdek: C i F, czyli na wtyczki z dwoma okrągłymi bolcami (takie, jak w Polsce i większości krajów Europy).

Lokalna kuchnia

Kuchnia gruzińska jest bardzo aromatyczna, bogata w przyprawy (zwłaszcza kolendrę, czosnek, szafran), warzywa (bakłażany, pomidory, paprykę), wspaniałe sery (np. sulguni), dania mączne i mięsa (baraninę, jagnięcinę, wołowinę, wieprzowinę, rzadziej drób). Wśród licznych propozycji coś dla siebie znajdą także wegetarianie, jednak weganie i osoby na innych specjalnych dietach muszą się liczyć z ewentualnymi komplikacjami przy komponowaniu posiłków w lokalnych restauracjach. Do najpopularniejszych potraw gruzińskich należą m.in. chinkali (pierożki wypełnione bulionem i mięsnym farszem), chaczapuri (placki z cienkiego ciasta nadziane gruzińskim słonym serem albo innym farszem), kubdari (placki z nadzieniem mięsnym), ostri (pikantny gulasz mięsny), lobiani (zupa/leczo z fasoli), rozmaite szaszłyki oraz sałatki i przystawki warzywne, np. pchali. Do posiłków zwyczajowo podaje się puri – chleb wypiekany w piecu szamotowym. Wśród napojów na gruzińskich stołach królują lemoniady oraz wino – skarb narodowy i ważny element lokalnej kultury, zawsze obecny podczas supry, czyli tradycyjnej biesiady (szczegóły w artykule: Supra – tradycja gruzińskiej biesiady). Więcej informacji o wartych skosztowania gruzińskich potrawach i deserach w artykule: Kuchnia gruzińska – dania, które trzeba spróbować w Gruzji oraz na blogu właściciela Tamada Tour www.PolakoGruzin.pl, w sekcji Kuchnia gruzińska i przepisy.

Kultura i obyczaje

  • Podczas supry, czyli tradycyjnej gruzińskiej biesiady, warto pamiętać o etykiecie wznoszenia toastów – szczegółowe informacje są dostępne w artykule Supra – tradycja gruzińskiej biesiady, na blogu należącym do Krzysztofa Nodara Ciemnołońskiego, właściciela Tamada Tour.
  • Osoby, które z powodów zdrowotnych lub ideologicznych nie chcą spożywać wina i/lub czaczy (gruzińskiej wódki), oczywiście nie muszą tego robić. Gdyby odmowa spożycia alkoholu wiązała z koniecznością wyjaśnienia powodów rezygnacji – bo niechęć do wychylenia lampki trunku może się wydawać Gruzinom zdumiewająca – najlepiej subtelnie zasłonić się przyjmowanymi lekami, względnie, w przypadku kobiet, ciążą.
  • W rozmowach z Gruzinami zaleca się unikać tematów politycznych (również historycznych o podłożu politycznym).
  • Na co dzień zalecane są ubrania skromne i niewyzywające, które nie będą odsłaniać zbyt wiele ciała, a także umożliwią wizyty w lokalnych świątyniach. Na wycieczkę obejmującą plażowanie kobiety powinny zabrać strój kąpielowy, który nie jest zbyt skąpy (najlepiej zdecydować się na strój jednoczęściowy lub bardziej zabudowane bikini).
  • Nadmierna ekstrawagancja w zachowaniu i wyglądzie jest postrzegana raczej negatywnie.

Warunki w hotelach

  • Hotele i hostele nie zawsze są wyposażone w windy – lepiej nie zabierać ciężkich walizek i dużej liczby bagaży.
  • Grzałki do wody i żelazka są zazwyczaj dostępne w recepcjach hoteli, na życzenie.
  • Suszarki do włosów, o ile nie znajdują się w pokoju hotelowym, są zwykle dostępne na życzenie w recepcji.
  • Ręczniki są dostępne w hotelach.
  • W pokojach hotelowych mogą się znajdować minibary. Dostępne w nich napoje i słodycze są dodatkowo płatne.
  • W pokojach hotelowych na gości czekają zwykle mydło i szampon (małe opakowania, dlatego warto zabrać własne lub kupić na miejscu), niekiedy do dyspozycji są także jednorazowe klapki. W wybranych hotelach mogą być też dostępne (bezpłatnie lub za dodatkową opłatą) szczoteczki i pasty do zębów, gąbki kąpielowe i inne akcesoria.

Co zabrać na wycieczkę?

Na wycieczkę do Gruzji należy zabrać odzież dostosowaną do panującej na miejscu pogody oraz przydatne akcesoria i rzeczy osobiste, m.in.:

  • ubrania lekkie, przewiewne, skromne (w przypadku kobiet niezbyt obcisłe);
  • ciepłe okrycie (sweter, bluza);
  • odzież na wejście do świątyń: mężczyźni – długie spodnie, kobiety – ubrania lub chusty zakrywające nogi, głowę i ramiona;
  • jeżeli dotyczy, zależnie od terminu i trasy wycieczki: strój kąpielowy, nakrycie głowy, okulary przeciwsłoneczne, odzież przeciwdeszczowa, odzież zimowa – szczegółowa lista rzeczy do zabrania w artykule Gruzja – jakie ubrania zabrać na wycieczkę?;
  • wygodne obuwie, np. sportowe, trekkingowe;
  • sandały lub inne lekkie obuwie;
  • klapki pod prysznic;
  • podręczny plecak;
  • krem z wysokim filtrem UV;
  • leki i inne środki szczegółowo opisane w punkcie „Zdrowie, szczepienia, leki”.

WAŻNE!

W dni trekkingu z noclegiem pod namiotami nie będzie możliwości umycia się ani skorzystania z toalety. Posiłki będą natomiast jadane w warunkach polowych. W związku z tym na wyprawę należy zabrać:

  • przybory kosmetyczne na trekking (np. chusteczki higieniczne, chusteczki nawilżane, suche mydło, suchy szampon, środek do czyszczenia zębów, łopatkę do niwelowania wydalin), a także mały ręcznik turystyczny (najlepiej szybkoschnący) i inne akcesoria, które pozwolą zachować higienę i czuć się komfortowo;
  • turystyczne akcesoria kuchenne (m.in. wielorazową butelkę na wodę, kubek, menażkę, sztućce: nóż, widelec, łyżkę, warto mieć także małą ściereczkę i niewielkie opakowanie płynu do naczyń);
  • inne akcesoria przydatne podczas wędrówki w naturze, w górach – przypominamy o obowiązkowym nakryciu głowy, okularach przeciwsłonecznych, wygodnym obuwiu, repelentach na komary i kleszcze oraz innych rzeczach wymienionych w sekcji „Informacje praktyczne”.

Ubezpieczenie turystyczne

Ubezpieczenie jest zawarte w cenie wycieczki, dlatego nie trzeba kupować go oddzielnie. Ubezpieczenie zapewnia Signal Iduna na sumę gwarancyjną: KL (koszty leczenia) – 60 000 €, NNW (od następstw nieszczęśliwych wypadków) – 15 000 PLN, OC – 30 000 €, bagaż – 1000 PLN. Ogólne Warunki Ubezpieczenia są dostępne na stronie: https://w3.signal-iduna.pl/OWU_doc/travel/owu_bp_travel.pdf.

Poradniki i reportaże o Gruzji

W Tamada Tour przygotowaliśmy szereg poradników, reportaży i innych interesujących materiałów o Gruzji. Artykuły można przeczytać na blogu www.PolakoGruzin.pl, należącym do właściciela Tamada Tour, Krzysztofa Nodara Ciemnołońskiego. Filmy są dostępne na kanale YouTube pod adresem: https://www.youtube.com/c/TamadaTour/videos, a podcasty – https://www.spreaker.com/show/polakogruzin.

Zdjęcia i filmy

Transfery

Na trasie wyprawy – z/na lotnisko, z/do hoteli i pomiędzy zwiedzanymi miejscami – podróżujemy komfortowymi busami, wyposażonymi w klimatyzację, radio i Wi-Fi. Na wybranych odcinkach podróżujemy samochodami terenowymi 4×4 (przy większej liczbie uczestników dzielimy się na załogi). Nad bezpieczeństwem podróży czuwają doświadczeni gruzińscy kierowcy zawodowi, doskonale znający lokalne drogi.

Zwiedzanie

Podróżujemy i zwiedzamy w kameralnych, maksymalnie 20-osobowych grupach z doświadczonymi pilotami i przewodnikami – pasjonatami i specjalistami od danego regionu, którzy mieszkają w nim na stałe, mają na jego temat obszerną wiedzę oraz doskonale znają lokalne warunki i obyczaje.

Na szlaku przygody odkrywamy cuda architektury, historii, przyrody i kultury. Przemierzamy tętniące życiem miasta, zaciszne wioski i dzikie krajobrazy natury. Odnajdujemy ukryte w zaułkach pomniki przeszłości i teraźniejszości. Poznajemy różnorodne smaki lokalnych potraw, słodkości i trunków. Odwiedzamy miejsca kultowe, jak również te, do których turyści zwykle nie zaglądają oraz te, gdzie toczy się miejscowa codzienność.

Spotykamy lokalnych mieszkańców i inspirujemy się ich wizją świata. Poznajemy ich prawdziwe życie i na chwilę stajemy się jego współuczestnikami. Zanurzamy się w kalejdoskopie fascynujących sekretów etnograficznych, legend i faktów, które pozwalają dojrzeć wielowymiarowość odległej od nas rzeczywistości. Przywozimy z sobą autentyczne doświadczenie świata w całym pięknie jego różnorodności.

Ubezpieczenie

Cena wycieczki obejmuje pełne ubezpieczenie zdrowotne podróżnego i bagażu. Ubezpieczenie zapewnia Signal Iduna na sumę gwarancyjną:

  • KL (koszty leczenia) – 70 000 €, w tym koszty ratownictwa 10 000 €,
  • NNW (od następstw nieszczęśliwych wypadków) – 20 000 PLN,
  • OC – 35 000 €,
  • Bagaż (zawartość walizki) – 1500 PLN,
  • Rozszerzenie o zaostrzenie chorób przewlekłych.

Ogólne Warunki Ubezpieczenia – https://w3.signal-iduna.pl/OWU_doc/travel/owu_bp_travel.pdf.

Trasa i program wycieczki 12-dniowej

WARSZAWA – TBILISI – DOLINA PANKISI: JOKOLO – DUISI – JOKOLO – BIRKIANI – OMALO – WĄWÓZ PANKISI – HORADŻO – CZHATANA – TORNAŻDAR – OMALO – JOKOLO – KVEMO ALVANI – TUSZETIA: OMALO – DARTLO – OMALO – NIZINY KACHETII: KVEMO ALVANI – ALAWERDI – NAPAREULI – GREMI – SIGHNAGHI – BODBE – TELAWI – DAWIT GAREDŻA – UDABNO – SAGARDŻO – TBILISI – CHEWSURETIA: MUTSO – SZATILI – TBILISI – WARSZAWA

DZIEŃ 1. WYLOT – TBILISI

Dystans: lot • Posiłki w cenie: –

Zbiórka na lotnisku Chopina (Okęcie) w Warszawie o godz. 20.00 spotkanie z przedstawicielem biura Tamada Tour w hali odlotów (strefa D, przy stanowiskach odprawy PLL LOT). Nocny lot do Gruzji (czas lotu: ±3.45 h).

DZIEŃ 2. TBILISI – DOLINA PANKISI: JOKOLO – DUISI – JOKOLO

Dystans: 122 km + spacer pieszy • Posiłki w cenie: obiadokolacja

Poranny przylot do Tbilisi, spotkanie z pilotem Tamada Tour, transfer z lotniska do Jokolo w dolinie Pankisi. Zakwaterowanie w pensjonacie, odpoczynek po podróży. Lunch. Wczesnym popołudniem zaczniemy eksplorować wioski Kistów, grupy etnicznej gruzińskich Czeczenów, którzy przybyli na te tereny w XIX w., zasymilowali się z Gruzinami, lecz zachowali własny język, tradycje i religię – islam sunnicki z praktykami sufizmu, wyznaczający znaczną część lokalnego stylu życia. Najpierw pojedziemy do wioski Duisi. Podczas spaceru kulturowego zwiedzimy Muzeum Etnograficzne Pankisi i warsztat filcowy Ziziego, gdzie kistyńskie kobiety wyrabiają tradycyjnymi metodami barwne ubrania i akcesoria z wełny. Zobaczymy też miejscowe meczety, w tym najstarszy w dolinie Stary Meczet z 1902 r., gdzie w każdy piątek hadżistki, członkinie kobiecego bractwa sufickiego, odprawiają ekstatyczną modlitwę zikr. Na łąkach pomiędzy Duisi i Jokolo odkryjemy amfiteatr z 1985 r. (pomnik 9. Maja i miejsce organizacji lokalnych wydarzeń) oraz kamienną wieżę obserwacyjno-sygnałową. W Jokolo zobaczymy cerkiew św. Jerzego (1888), ruiny cerkwi z XII–XIII w. w starym gaju, zabytkowy młyn wodny oraz, jeżeli się nam poszczęści, wieżę mieszkalno-obronną w stylu Wajnachów (na prywatnej posesji). Powrót do pensjonatu. Czas wolny. Wieczorem kistyńska biesiada, łącząca kulinarne tradycje Gruzji i Czeczenii. Nocleg.

DZIEŃ 3. JOKOLO – BIRKIANI – OMALO – WĄWÓZ PANKISI – HORADŻO – CZHATANA

Trekking: 8 km / 7 h / trasy umiarkowanie trudne, miejscowe stromizny, przeprawa przez rzekę w bród • Posiłki w cenie: śniadanie, obiadokolacja

Po śniadaniu trekking do górskich wiosek Kistów w wąwozie Pankisi (dystans: ±6 km; czas marszu: ±5 godz.; trasa umiarkowanie trudna, miejscowe stromizny, przeprawa przez rzekę w bród). Wędrówkę zaczniemy od mostu na rzece Alazani, dokąd podjedziemy busem. Po drodze obejrzymy meczet w Birkiani. Zatrzymamy się też w wiosce Omalo, by zobaczyć przykłady charakterystycznej architektury kistyńskiej, meczety: żeński i męski (w tym drugim, wybudowanym w 2001 r., modlą się i muzułmanie, i chrześcijanie), cerkiew Cminda Georgi ze wspaniałą dzwonnicą, cmentarze muzułmański i chrześcijański oraz rzemieślniczy browar Kisturi. Następnie dotrzemy do mostu i ruszymy przez gęsty las w górę rzeki. Na szlaku odkryjemy ruiny kistyńskich osad i cmentarzy. Po ok. 3 godz. marszu dotrzemy do opuszczonej wioski Horadżo – jeszcze do niedawna zamieszkiwała ją jedna kistyńska rodzina, której dom krył tradycyjne wyposażenie, obecnie pomieszkują tu tylko okoliczni myśliwi. W pobliskim gąszczu traw i krzewów odszukamy kistyński cmentarz z intrygującymi nagrobkami. Po eksploracji okolicy, odpoczynku i pikniku powędrujemy dalej do osady Czhatana (±1,5–2 godz.). W sezonie letnim w Czhatanie przebywa zaledwie dwóch pasterzy z pobliskiego Omalo, mieszkających w kamiennych szałasach. Spotkawszy ich, będziemy mieli okazję dowiedzieć się więcej o codzienności w dolinie Pankisi. Wieczorem biwak przy strumieniu. Obiadokolacja i nocleg w namiotach pod gwiazdami Kaukazu.

DZIEŃ 4. CZHATANA – TORNAŻDAR – OMALO – JOKOLO

Trekking: 12 km (+6 km pieszo lub busem) / ±12 h / trasy umiarkowane i bardzo trudne, strome podejścia • Posiłki w cenie: śniadanie, obiadokolacja

Śniadanie w obozowisku. Po spakowaniu namiotów przekroczymy strumień i zaczniemy trekking na grań Nakerala (dystans: ±6 km; czas marszu: ±5–7 godz., zależnie od kondycji uczestników i warunków pogodowych; trasa bardzo trudna, strome podejście, przewyższenie terenu do 2100 m n.p.m.). Nagrodą za wymagający marsz ścieżkami wydeptanymi przez pasterzy i ich owce, będzie wspaniały widok z grani Nakerala na dolinę Pankisi. Stąd, przez górskie pastwiska, zejdziemy do obozu pasterskiego Tornażdar, a następnie z powrotem do wioski Omalo nad rzeką Alazani (dystans: ±6 km; czas marszu: ±5 godz., trasa umiarkowana, w dół). Zależnie od kondycji i ochoty grupy z Omalo do Jokolo można iść pieszo lub podjechać busem (6 km). Powrót do pensjonatu. Obiadokolacja i nocleg.

DZIEŃ 5. JOKOLO – KVEMO ALVANI – TUSZETIA: OMALO

Dystans: 109 km (w tym 75 km górski off-road) • Posiłki w cenie: śniadanie, obiadokolacja

Po śniadaniu pożegnamy się z Kistami i zjedziemy na niziny Kachetii do miejscowości Kvemo Alvani, gdzie w lokalnym sklepie spożywczym każdy uczestnik na własną rękę zaopatruje się w rzeczy potrzebne na dalszą drogę i pobyt w Tuszetii (nie ma tam sklepów, dlatego trzeba zawczasu kupić napoje, przekąski, środki higieniczne i „przydasie”). Tak przygotowani, ruszymy na podbój dzikiej Tuszetii na Wysokim Kaukazie. Do tej trudno dostępnej, wysokogórskiej krainy historycznej we wschodniej Gruzji docierają tylko żądni wrażeń śmiałkowie i prawdziwi odkrywcy. Pokonanie trasy zaledwie 72 km do tuszeckiej wsi Omalo zajmie nam ok. 3,5 godz. Przeprawimy się przez przełęcz Abano (2926 m n.p.m.), łańcuch górski Pirikita, wąskie serpentyny żwirowych dróg na zboczach gór, drewniane mosty nad rzekami i kamieniste wąwozy z pięknymi wodospadami. Czekają nas genialne widoki i spora dawka adrenaliny! Po przyjeździe do Omalo zasłużony odpoczynek w guesthousie. Po południu, jeśli grupa będzie miała siłę i ochotę, lekkie zwiedzanie wsi Omalo, w której pejzażu rysują się charakterystyczne kamienne domy, wieże obronne (X–XII w.) oraz twierdza Keselo (1230 r.) z muzeum etnograficznym Tuszetów i Bacbów (wstęp płatny indywidualnie). Obiadokolacja. Nocleg.

DZIEŃ 6. OMALO – DARTLO – OMALO

Dystans: 30 km + spacer pieszy, opcj. trekking / rajd konny • Posiłki w cenie: śniadanie, obiadokolacja

Po śniadaniu off-roadowa wyprawa do Dartlo, najładniejszej wioski historycznej w Tuszetii. Do skarbów osady należą twierdza Kvavlo (XIII w.), zabytkowe baszty obronne, wernakularne domy karseani, krypty (XV–XVII w.), sabcheo (XVII–XVIII w.) – tradycyjne miejsce plenerowych sądów plemiennych z ustawionymi w półkolu dwunastoma kamiennymi siedziskami dla starszyny z wiejskiego wymiaru sprawiedliwości, a także ruiny cerkwi (XIX w.), pogańsko-chrześcijańskie miejsce kultu ikony Yakhsari, petroglify i khati, czyli rytualne kamienne kopce z czasów przedchrześcijańskich. W tempie spacerowym zwiedzimy wioskę, poznając bliżej sekrety miejscowej kultury, która różni się od typowo gruzińskiej nie tylko w sferze architektury mieszkalno-obronnej, lecz także niektórych tradycji, dawnych wierzeń, kulinariów i codziennych obyczajów, wśród których szczególne miejsce zajmuje piwo aludi – święty napój Tuszetów, Chewsurów i innych lokalnych grup etnicznych. Po tych impresjach wrócimy szutrówką do Omalo. Jeżeli grupa będzie chętna, po drodze możemy zajechać do Bochormy, najwyżej położonej osady w Gruzji (2345 m n.p.m.), którą zamieszkuje tylko jeden człowiek! Lunch. Po południu czas wolny w Omalo, a dla chętnych trekking lub rajd konny przez malownicze góry Tuszetii (wynajem koni i przewodnika za dodatkową opłatą). Obiadokolacja i nocleg w Omalo.

DZIEŃ 7. OMALO – NIZINY KACHETII: KVEMO ALVANI – ALAWERDI – NAPAREULI – GREMI – SIGHNAGHI – BODBE – TELAWI

Dystans: 265 km (w tym 75 km górski off-road) + spacery piesze • Posiłki w cenie: śniadanie, obiadokolacja

Śniadanie. Pożegnanie z Tuszetią i eskapada przez przełęcz Abano na niziny Kachetii, największego regionu winiarskiego Gruzji. Kachetia jest też największa powierzchniowo, historycznie była królestwem zawsze najbogatszym i obfitującym we wspaniałe budowle, a przy tym pozostaje niezwykle zróżnicowana przyrodniczo i kulturowo: od stepów na południu przez wysokie góry Tuszetii i Chewsuretii aż po usiane winnicami niziny w dolinie rzeki Alazani, których bogactwo będziemy teraz odkrywać. Po lunchu zobaczymy monastyr Alawerdi (XI w.) – jest to drugi najwyższy budynek kościelny w Gruzji (55 m) i jedna z czterech Wielkich Katedr gruzińskiego prawosławia. Mnisi prowadzą piwniczkę winną Alaverdi Marani, której historia sięga VIII–X w., w przyklasztornym sadzie uprawiają 102 odmiany winogron, a nieopodal mają pasiekę. Następnie zwiedzimy w Napareuli winnicę Twins Wine Cellar z unikalnym w skali światowej Muzeum Wina i Kwewri. W winnicy, którą prowadzą bracia bliźniacy Gia i Gela Gamtkitsulaszwili, zobaczymy zabytkowe sprzęty i gigantyczną replikę kwewri (oryginał glinianej amfory do wyrobu wina znajduje się w muzeum w Tbilisi). Dokładnie poznamy tu też proces wyrobu wina gruzińską metodą, okraszony anegdotami o winiarskim dziedzictwie i degustacją lokalnych win. Potem obierzemy kurs na twierdzę Gremi (XV w.), dawną stolicę Królestwa Kachetii i jeden z najważniejszych zabytków architektury gruzińskiej. Pod słynnymi błękitnymi kopułami zwiedzimy muzeum i cerkiew św. Archaniołów, a w dawnej kupieckiej części miasta zobaczymy zabytkowe łaźnie i karawanseraj. Naszym kolejnym celem będzie Sighnaghi, jedno z najpiękniejszych miasteczek Gruzji, zwane gruzińskim Carcasonne. Podczas spaceru po „mieście miłości” zobaczymy potężne mury obronne (XVIII w.) z panoramą porośniętej winoroślami doliny rzeki Alazani, orientalne domy, rzeźby, bazary i stragany z pamiątkowym rękodziełem. Jeżeli czas będzie nam sprzyjał, chętni mogą skoczyć do lokalnego oddziału muzeum narodowego z bogatymi zbiorami etnograficznymi, archeologicznymi, a przede wszystkim kolekcją obrazów kultowego gruzińskiego prymitywisty Niko Pirosmanaszwilego (bilet wstępu ok. 20 GEL). Nieopodal odkryjemy żeński klasztor w Bodbe (IX–XVII w.). Urokliwie położona, otoczona cyprysami i wspaniałymi ogrodami świątynia jest niezwykle ważna dla lokalnej tradycji religijnej, bowiem właśnie tu spoczywa św. Nino, za której sprawą Gruzja przyjęła chrześcijaństwo już w 337 r. (jako drugi kraj świata po Armenii). Wieczorem supra w klimatycznej winnicy. Przejazd na nocleg do Telawi.

DZIEŃ 8. TELAWI – DAWIT GAREDŻA – UDABNO – SAGARDŻO – TBILISI

Dystans: 231 km + spacer pieszy • Posiłki w cenie: śniadanie, obiadokolacja

Śniadanie. Wykwaterowanie z hotelu. Rano wyprawa na zjawiskową półpustynię Dawit Garedża, leżącą tuż przy granicy z Azerbejdżanem. Zwiedzimy imponujący, częściowo wykuty w skałach monastyr Dawit Garedża (VI–XII w.) z freskami z XI w., a dzikie krajobrazy dostarczą nam wielu wrażeń i okazji do fotografowania. Na skraju półpustyni zatrzymamy się na lunch w Udabno, wiosce duchów, która porusza widokami i historiami Swanów przesiedlonych na to odludzie z północnego zachodu Gruzji. Następnie udamy się do Sagaredżo na warsztaty kulinarne i uroczystą suprę w lokalnej winnicy. Będą nas czekać pyszności gruzińskiego stołu, wino z kwewri, toasty tamady, muzyka, zabawa i wspaniała gruzińska atmosfera. Po atrakcjach wieczoru przejazd do Tbilisi na nocleg.

DZIEŃ 9. TBILISI – CHEWSURETIA: MUTSO – SZATILI

Dystans: 174 km + spacer pieszy • Posiłki w cenie: śniadanie, obiadokolacja

Po śniadaniu wyprawa do Chewsuretii na Wielkim Kaukazie – magicznej krainy, która wielu osobom najbardziej kojarzy się z Kaukazem i została fenomenalnie przedstawiona na łamach powieści „Biały kołnierzyk” Micheila Dżawachiszwilego. Chewsuretia jest obłędnie piękna krajobrazowo, najeżona średniowiecznymi twierdzami, dzika, niemal odludna. Znajduje się tu tylko kilkanaście wsi typu obronnego, usianych kamiennymi basztami i domami sprzed wieków, nad którymi w eterycznych oparach mgły unoszą się pradawne legendy. Zwiedzimy twierdzę w Mutso, na którą składają się 4 wieże strażnicze, 30 średniowiecznych domów warownych i kilkanaście innych obiektów. Kompleks stoi na skraju urwiska, na wysokości 1880 m n.p.m. Pokonanie stromego podejścia do Mutso zajmuje ok. 20 min., wynagradzając wysiłek panoramą zielonych gór i wąwozu rzeki Andakistskali. Wieść niesie, że w górach wokół Mutso ukryto skarb złożony z kosztowności składanych jako wotum świętej ikonie z Broliskalo. Skarbu – strzeżonego niegdyś przez wojowników i myśliwych z chewsurskiego rodu Sztekauri, o którym krążą pochwalne pieśni i wiesze – najpewniej nie odkryjemy. Podczas dalszej przejażdżki nie raz zapatrzymy się za to na oszałamiającą przyrodę tej części Kaukazu. Z nurtem rzeki dotrzemy do wsi warownej Szatili, największej lokalnej osady z malowniczym widokiem kamiennych domów na wzgórzu. Na obiadokolację i nocleg zatrzymamy się w miejscowej agroturystyce – będzie to wyjątkowa okazja, by poznać Chewsurów, ich kulturę i codzienność, która wciąż jeszcze pozostaje niezadeptana wielkim światem.

DZIEŃ 10. SZATILI – TBILISI

Dystans: 150 km • Posiłki w cenie: śniadanie, obiadokolacja

Śniadanie w agroturystyce. Przejazd do Tbilisi przez malowniczą przełęcz Datwis Jvari (2676 m n.p.m.). Zakwaterowanie w hotelu w centrum miasta. Czas wolny. Dla chętnych możliwość wizyty w słynnych tbiliskich łaźniach siarkowych. Obiadokolacja w restauracji z muzyką i pokazem tańców na żywo. Nocleg w hotelu w Tbilisi.

DZIEŃ 11. TBILISI

Dystans: 20 km + spacer pieszy • Posiłki w cenie: śniadanie, obiadokolacja

Po śniadaniu całodniowe zwiedzanie stolicy Gruzji. Zaczniemy od cerkwi Cminda Sameba (Świętej Trójcy, XX w.; największa cerkiew Kaukazu na 10 tys. wiernych). Następnie wjedziemy kolejką gondolową na wzgórze Sololaki z potężną twierdzą Narikala (VI–VIII w.), pomnikiem Kartlis Deda (Matki Gruzji, XX w.) i piękną panoramą miasta. Spacerem wzdłuż murów fortecy dotrzemy do najstarszej, 1500-letniej dzielnicy Abanotubani, gdzie odkryjemy siarkowy wodospad Leghvtakhevi, kolorowe domy na skałach i słynne łaźnie siarkowe, w tym najbardziej znaną orientalną łaźnię Orbeliani (XIX w.). Lunch. Podczas dalszej wędrówki urokliwą starówką Tbilisi zobaczymy rzeźbę tamady, cerkwie Sioni (XI–XII w.) i Anczischati (V–VI w.) oraz krzywą wieżę zegarową przy teatrze lalek Rezo Gabriadze. Dalej przejdziemy przez futurystyczny most Pokoju nad rzeką Mtkwari, po czym wrócimy do hotelu na krótki relaks. Wieczorem przejazd reprezentacyjną aleją Rustawelego z licznymi zabytkami do lokalnej restauracji na suprę – tradycyjną gruzińską biesiadę z pysznym jedzeniem, wybornym winem z kwewri, magią poetyckich toastów tamady, ludowych tańców i muzyki na żywo. Powrót do hotelu na nocleg.

DZIEŃ 12. TBILISI – WYLOT

Dystans: 15 km • Posiłki w cenie: śniadanie (prowiant)

Śniadanie (suchy prowiant). O godz. 2.00 w nocy transfer na lotnisko w Tbilisi i lot powrotny do Polski.

PRZYPOMINAMY!

W dni trekkingu z noclegiem pod namiotami nie będzie możliwości umycia się ani skorzystania z toalety. Posiłki będą natomiast przyrządzane i jadane w warunkach polowych. W związku z tym na wyprawę należy zabrać:

  • przybory kosmetyczne na trekking (np. chusteczki higieniczne, chusteczki nawilżane, suche mydło, suchy szampon, środek do czyszczenia zębów, łopatkę do niwelowania wydalin), a także mały ręcznik turystyczny (najlepiej szybkoschnący) i inne akcesoria, które pozwolą zachować higienę i czuć się komfortowo;
  • turystyczne akcesoria kuchenne (m.in. wielorazową butelkę na wodę, kubek, menażkę, sztućce: nóż, widelec, łyżkę, warto mieć także małą ściereczkę i niewielkie opakowanie płynu do naczyń);
  • inne akcesoria przydatne podczas wędrówki w naturze, w górach – przypominamy o obowiązkowym nakryciu głowy, okularach przeciwsłonecznych, wygodnym obuwiu, repelentach na komary i kleszcze oraz innych rzeczach wymienionych w poszczególnych działach sekcji „Informacje praktyczne”.

© 2024 TAMADA TOUR. Program nie stanowi oferty handlowej w rozumieniu art. 66 par. 1 Kodeksu cywilnego, ma charakter ramowy i może ulec zmianie w zależności od czynników niezależnych od Organizatora. Kopiowanie zabronione. Prawo do błędów w druku zastrzeżone.

Warunki rezerwacji

Zapisu na wycieczkę można dokonać:

Aby zarezerwować wycieczkę, należy podać dane osobowe, niezbędne do zawarcia umowy wycieczki oraz wykupienia ubezpieczenia i biletów lotniczych:

  • imię i nazwisko,
  • pełen adres,
  • datę urodzenia,
  • nr telefonu,
  • adres e-mail.

Na wskazany adres e-mail zostaną przesłane:

  • Umowa udziału w wycieczce,
  • Ogólne Warunki Uczestnictwa w wycieczce,
  • informacje o cenie wycieczki i harmonogramie wpłat,
  • dane do wpłaty z tytułu przelotu i ubezpieczenia,
  • informacje o świadczeniach, terminie wylotu i przylotu,
  • potwierdzenia zakupu biletów lotniczych (jeżeli dotyczy),
  • Ogólne Warunki Ubezpieczenia,
  • informacje praktyczne, ułatwiające przygotowanie się do wycieczki.

Odpłatność za wycieczkę należy uiścić zgodnie z podanym harmonogramem. Zapewniamy atrakcyjny, gwarantujący finansowe bezpieczeństwo podział płatności na 2 części:

  • WPŁATA 1. (zaliczka 1500 PLN) – uiszczana w ciągu 3 dni kalendarzowych od zawarcia umowy. Wpłata stanowi ostateczne potwierdzenie rezerwacji wycieczki.
  • WPŁATA 2. (za przeloty w obie strony, ubezpieczenie oraz część odpłatności za wycieczkę; płatność w PLN) – dokonywana na 2 miesiące przed wylotem.

Wpłat 1. i 2. można dokonać:

  • przelewem tradycyjnym na podane w wiadomości konto bankowe;

Szczegółowe informacje w Regulaminie.

Rezerwacja on-line

    Podróżuję samotnie, zgadzam się
    na dokwaterowanie do drugiej osoby

    Zobacz także

    Wszelkie prawa zastrzeżone © 2024 Tamada Tour

    Realizacja: Codenest