Poczuj dziki zew Kaukazu!
Gruzja poza turystycznym szlakiem? Wskakuj w buty odkrywcy i ruszaj do regionów Swanetii i Raczy, które roztaczają pejzaż obłędnego piękna przyrody i kulturowych niespodzianek! W najeżonej kamiennymi wieżami obronnymi Swanetii wdrap się na lodowiec Szchary, najwyższej góry Gruzji, zobacz jeziora Koruldi, a w Mestii i Uszguli odwiedź tradycyjne domy machubi. Przepraw się przez Pętlę Swanecką, jedną z najbardziej spektakularnych tras Gruzji, aby w regionie Raczy poznać arcydzieła architektury sakralnej, lokalne winiarnie i perły natury. Udaj się na trekking na górę Shoda, odszukaj jaskinie ze śladami amonitów sprzed 30 mln lat, leśne wodospady i jezioro Shaori. Na deser weź udział w warsztatach kulinarnych, zasiądź do wspólnej supry, zajrzyj do winiarzy z okolic Kutaisi i sprawdź, jak smakuje prawdziwa przygoda na Kaukazie!
Kameralna grupa
Noclegi w hotelach i guesthouse’ach (pokoje 2-/3-os. z łazienkami)
Opieka polskojęzycznego pilota-przewodnika Tamada Tour
Składki na Turystyczny Fundusz Gwarancyjny i Turystyczny Fundusz Pomocowy
Supra – tradycyjna gruzińska biesiada z winem i tamadą
Transfery lotnisko – hotele – trasa wycieczki (klimatyzowany bus)
Transport do wybranych atrakcji autami terenowymi
Trekking i jeep tour z atrakcjami przyrodniczymi i kulturowymi
Ubezpieczenie KL, NNW, OC + bagaż
Wejścia biletowane do atrakcji
Wyżywienie (śniadania, obiadokolacje)
Zwiedzanie z degustacją w lokalnych winnicach
Gwarancja Zwrotu Pieniędzy w 14 dni ?
Uszguli uważano niegdyś za najwyżej położoną osadę w Europie. Dziś wiadomo, że istnieją wyżej położone miejscowości, ale tylko ten zespół górskich wiosek może się pochwalić tak oszałamiającym widokiem na najwyższy szczyt Gruzji: Szcharę (5193 m n.p.m.), malowniczym pejzażem Gór Swaneckich i niezwykłymi zabytkami, które wpisano na Listę światowego dziedzictwa kulturalnego i przyrodniczego UNESCO. Po potężnej lawinie z 1987 r., zniszczeniu i wyludnieniu części osady życie skupia się w czterech lokalnych wsiach: Zhibiani, Chubiani, Chajashi i Murkmeli, położonych na uśrednionej wysokości 2100 m n.p.m. i dostępnych właściwie tylko w sezonie wakacyjnym, bo na kolejne sześć miesięcy odcinają je od świata ogromne zwały śniegu. Uszgulskie zaułki kryją zabytkowe cerkwie, dom z galerią sztuki kultowego lokalnego malarza Fridona Nizharadze, ale największym skarbem są charakterystyczne dla regionu kamienne domy machubi z basztami obronnymi – najstarsze pochodzą z VIII w. i są nadal zamieszkane! Niektóre koszki, czyli baszty są udostępnione zwiedzającym: w jednej działa muzeum etnograficzne, przy innej można zobaczyć tradycyjne domostwo machubi z dawnymi sprzętami i XI-wiecznymi rzeźbionymi drzwiami. Na trasie do Uszguli, na wielkim kamieniu nad rzeką Enguri, stoi też samotna Baszta Miłości, z którą związana jest legenda o nieszczęśliwie zakochanej parze.
Gruzja jest pyszna! Sekrety gruzińskiej sztuki kulinarnej? Prostota, lokalne składniki oraz spora porcja soczystych warzyw i owoców, świeżych ziół i aromatycznych przypraw. Od kameralnych knajpek przez kultowe restauracje po zaprzyjaźnione winnice będziemy biesiadować na całego i odkrywać wszystkie smaki perły Kaukazu! Skosztujemy placki chaczapuri i kołduny chinkali – najsłynniejsze gruzińskie potrawy, które raczą podniebienia rozmaitymi nadzieniami dla miłośników kuchni wege i mięsnej. Na przystawkę sięgniemy po kolorowe pchali, doskonałe sery i chleb tonis puri z pieca szamotowego, a na większy apetyt – po sycące kababi, szaszłyki mcwadi, tołmę (gruzińskie gołąbki), szkmeruli (kurczak w sosie czosnkowym), ostri (gulasz wołowy), badridżani (bakłażany z orzechową pastą saciwi), leczo adżabsandali, zupy charczo, czichirtma, fasolową lobio. Smakowite kąski podlejemy orzeźwiającą lemoniadą i wybornym winem z kwewri, wznosząc wraz z tamadą niejeden toast. A co na deser? Koniecznie czurczchele – tradycyjne gruzińskie słodycze z orzechów włoskich w tatara, czyli karmelizowanym soku winogronowym.
Szchara (5193 m n.p.m.) to najwyższy szczyt Gruzji i trzeci co do wysokości na Kaukazie. Monumentalną górę, zdobytą po raz pierwszy w 1888 r., zobaczymy w Górnej Swanetii, przy granicy gruzińsko-rosyjskiej. Szchara, która jest też najwyższą częścią potężnego muru skalnego zwanego Ścianą Bezingi, to jedna z trudniejszych gór do wspinaczki – wymaga umiejętności pokonywania zdradliwych, poszarpanych, granitowo-łupkowych grani, w wyższych partiach pokrytych wiecznym śniegiem i lodem. Droga pod dach Gruzji jest za to wręcz dziecinnie łatwa i niezwykle malownicza. Na piaszczystym, równym szlaku, wiodącym przez pełną zieleni i kwiatów dolinę rzeki Inguri, znajdziemy niejedną okazję do relaksu na łonie natury i zrobienia wspaniałych zdjęć. Pokonamy drewniane mosty nad rozlewiskami krystalicznej wody i przysiądziemy na rozległych łąkach, skąd widać majaczące w oddali swańskie wieże obronne. A gdy wysoko podniesiemy wzrok, ujrzymy Szcharę – klejnot gruzińskiej przyrody, który to chowa się za chmurami, to ukazuje swe imponujące oblicze w pełnej krasie.
Gruzja jest ojczyzną winiarstwa. W kraju rośnie ok. 500 odmian winogron, lokalna tradycja winiarska liczy 8 tys. lat, a unikalna w skali światowej metoda produkcji wina w kwewri została wpisana na Listę Niematerialnego Dziedzictwa UNESCO. Kwewri to gliniane amfory do przechowywania i leżakowania wina, które zakopuje się w ziemi. Ta oryginalna technika wyrobu wina została wynaleziona przez ludy zamieszkujące Gruzję już w VI tysiącleciu p.n.e., prawdopodobnie pod wpływem kultury Sumerów. Jak powstaje gruzińskie wino w kwewri? Najpierw umieszcza się sok winogronowy i pulpę (skórki i pestki) w amforze, którą przykrywa się płaskim kamieniem. Zawartość miesza się 3–4 razy dziennie tradycyjnymi narzędziami, aby pobudzić proces fermentacji. Po 2 miesiącach kwewri zostaje szczelnie zaczopowane gliną i pozostawione do sklarowania zawartości – na dnie amfory osiada pulpa (czacza), a powyżej powstaje wino. Po upływie 3–6 miesięcy następuje otwarcie kwewri, wino jest przelewane do mniejszych amfor lub butelek, a z czaczy produkuje się gruzińską wódkę winogronową. Procesu fermentacji nie można przerwać, dlatego gruzińskie wino jest wyłącznie wytrawne. Otwarcie kwewri to wielka uroczystość: drewnianą łopatą ściąga się gliniany czop, następnie chochlą nabiera wino do dzbanka, czarek lub kieliszków, skąd można wziąć pierwszy łyk kaukaskiego napoju bogów o wybornym smaku i aromacie. Choć w poszczególnych winnicach otwarcie kwewri jest mniej lub bardziej osnute tradycyjnym rytuałem kulturowym, to stanowi ono jedyne w swoim rodzaju, absolutnie niezwykłe doświadczenie gruzińskiego winiarstwa.
Mestia to niewielkie miasteczko z wielką historią. Wpisane wraz z obszarem Górnej Swanetii na Listę światowego dziedzictwa kulturalnego i przyrodniczego UNESCO, przez wieki było ważnym ośrodkiem kultury Gruzinów i grupy etnicznej Swanów. Klimatyczne, nieco tajemnicze i zewsząd otoczone majestatycznymi szczytami Kaukazu, kryje mnóstwo wspaniałych zabytków. W krajobrazie Mestii znajdziemy typowe dla regionu średniowieczne domostwa maczubi z basztami obronnymi, które zapewniały bezpieczeństwo na wypadek lawiny, najazdu wroga lub niegdyś praktykowanej w regionie krwawej zemsty rodowej. W udostępnionych do zwiedzania wieżach poznamy intrygujące tradycje Swanów. W jednej z nich odkryjemy też dom – muzeum Mikhaila Khergianiego, słynnego gruzińskiego alpinisty, który wytyczył wiele szlaków wspinaczkowych na Kaukazie oraz w górach Azji Środkowej i Europy. Idąc tropem lokalnych smaczków, spróbujemy kubdari, czyli sycącego placka z mięsnym farszem, a głodni kolejnych wrażeń zajrzymy do arcyciekawego Muzeum Historyczno-Etnograficznego z unikatowymi średniowiecznymi ikonami, rękopisami i wyrobami ze złota. W otoczonej kamiennymi fortyfikacjami Mestii zobaczymy także perełki architektury sakralnej, przykładowo cerkiew Macchwariszi z pięknymi freskami oraz ikonami (XIII–XIV w.).
Supra to tradycyjna gruzińska biesiada – i o wiele więcej niż smacznie zastawiony stół. Supra, od 2017 r. wpisana na listę niematerialnego dziedzictwa kulturowego UNESCO, to w istocie spowity bogatym rytuałem ceremoniał, który syci ciało i ducha, obfituje w pyszne jedzenie, wino z kwewri, śpiewy, żywiołowe tańce ludowe oraz poetyckie toasty tamady (mistrza ceremonii), które urastają do rangi sztuki oratorskiej i są pretekstem do głębokiej refleksji nad życiem. W zależności od okazji Gruzini organizują supry radosne (keipi) i smutne (kelechi), różniące się nastrojem, potrawami oraz kolejnością i tematyką toastów – tych Gruzini znają blisko 150, podczas większości supr wygłaszają przeciętnie 10–20, a każdy z nich może być recytowany nawet przez pół godziny i stać się dłuższą, wciągającą przypowieścią o życiu, sztuce, kulturze, religii, historii czy rodzinie, zakończoną morałem albo życzeniami. Etykieta gruzińskich toastów wymaga, by wznosić je wyłącznie winem lub czaczą, stać podczas przemowy tamady, wygłaszać własne laudacje tylko za alaverdi – słownym pozwoleniem mistrza ceremonii, a na koniec powiedzieć gaumardżos, co oznacza „zwycięstwo” i jest odpowiednikiem swojskiego: „Na zdrowie!”.
Śladem starożytnych podróżników ruszymy do gruzińskiej Szwajcarii. Racza roztoczy przed nami pejzaż alpejskich łąk i aurę błogiego zacisza, którego codzienność płynie z nurtem źródeł mineralnych – lokalnego skarbu natury. Po brzegi zanurzymy się w bogactwie przyrody, historii i folkloru. Piechotą i jeepami udamy się nad rwące leśne potoki, wodospady i wysokogórskie jeziora, w których taflach przeglądają się ośnieżone szczyty Kaukazu. Wdrapiemy się na górę Shoda i postawimy stopę na lodowcu Buba. Poznamy leciwych mieszkańców głębokiej na kilometr jaskini i spróbujemy dojrzeć dno Bezdennego Jeziora. Zobaczymy z bliska endemiczną faunę i florę oraz architekturę kaukaskiego klejnotu: cerkwie Nikorcminda i Barakoni, twierdzę Mindaciche, synagogę i muzeum w Oni. Po marszu niejednokrotnie przekonamy się, że lokalne potrawy najlepiej smakują na łonie natury. Będziemy wypiekać tradycyjny chleb, destylować czaczę, a w Khvanchkarze poznamy tajniki wyrobu regionalnego wina. Spragnieni kolejnych wrażeń spróbujemy swoich sił z pędzlem lub dłutem w dłoni, a za radą słynących z niespieszności mieszkańców Raczy będziemy celebrować każdą chwilę aż do ostatniej kropelki.
Rezerwuar Shaori to jeden z najpiękniejszych zbiorników wodnych w Gruzji. Jezioro rozlewa się błękitem tuż na skraju regionu Racza-Leczchumi i Dolna Swanetia, w polodowcowej kotlinie na 1132 m n.p.m. Shaori powstało z połączenia dwóch innych jezior: Kharistvali i Dzrikhistvali – obecnie liczy 7,1 km długości i 2,7 km szerokości. Rezerwuar Shaori nie jest zbyt popularny turystycznie, ale tym lepiej dla miłośników przyrodniczych atrakcji poza szlakiem, którzy o każdej porze roku mogą tu ujrzeć oszałamiające pejzaże natury. Szczególnie ładnie jest nad Shaori jesienią, gdy lasy na łagodnych grzbietach Kaukazu mienią się barwami zieleni, złota i czerwieni. Malowniczo nad jeziorem jest również zimą, gdy wodę skuwa lód, a okoliczne sosny są oprószone śniegiem. Latem Shaori to z kolei świetne miejsce na wędkowanie, biwak, piknik, kąpiel i niezapomniany relaks z dala od cywilizacji.
Oni to jedno z największych miasteczek w regionie Racza-Leczchumi i Dolna Swanetia. Leży w głębokim wąwozie, na lewym brzegu rzeki Rioni. Oni było zamieszkane od epoki brązu, według legendy zostało założone w I w. p.n.e. przez króla Farnajoma Iberyjskiego, ale w kronikach jest po raz pierwszy wzmiankowane w XV w. Lokalne ciekawostki historyczne i kulturowe można odkryć w Muzeum Regionalnym Raczy, które prezentuje imponującą kolekcję ponad 14 tys. unikatowych artefaktów archeologii, etnografii i historii naturalnej, dokumentów historycznych, rękopisów i dzieł sztuki z regionu. W Oni znajduje się także żydowska synagoga z 1895 r. – trzecia co do wielkości w Gruzji po synagogach w Tbilisi i Kutaisi, zbudowana przez polskiego architekta i greckich Żydów z Salonik, na wzór Wielkiej Synagogi z ul. Tłomackie w Warszawie. Oni i okolice pełne są również innych zabytków, m.in. średniowiecznych fortów i cerkwi, ale niezaprzeczalnym skarbem miasteczka są szlaki wiodące do tutejszych skarbów przyrody: gorących źródeł, urokliwych wodospadów i jezior, majestatycznych lodowców i owianych legendami szczytów.
Katedra w Nikorcmindzie to jedno z największych arcydzieł gruzińskiego Złotego Wieku. Świątynia powstała w 1014 r., za panowania króla Bagrata III. Wyróżnia się ona oryginalną formą architektoniczną, a zwłaszcza unikalnymi dekoracjami ściennymi. Elewację świątyni zdobią płaskorzeźby ze scenami wniebowstąpienia, postaciami świętych i zwierząt. Wewnątrz widnieją natomiast wspaniale zachowane XVII-wieczne freski, które pokrywają ściany od podłogi aż po kopułę – kunsztem mogą one równać się jedynie z malowidłami z katedry Gelati albo klasztoru Sapara. Katedra jest niezaprzeczalnym skarbem wsi Nikorcminda, lecz nie jedynym. W okolicy świątyni można odkryć malownicze jaskinie krasowe, m.in. Sharauli ze źródłem rzeki o tej samej nazwie oraz Sakinule (gruz. „zamrażarka”), gdzie można się natknąć na prehistoryczne zęby rekina, ślady amonitów sprzed 30 mln lat i inne tajemnice przeszłości.
Zejdziemy z turystycznych szlaków, by poznać autentyczną Gruzję. Wybierzemy się niezadeptanymi ścieżkami do miejsc, w których doświadczymy prawdziwej magii jednego z najpiękniejszych krajów świata. Pokonamy niesamowicie zielone, pełne pierwotnej dzikości doliny i przełęcze wysokich szczytów, przecinane wstęgami szumiących rzek i kaskadami wodospadów. Zobaczymy drewniane chatki pasterzy i usłyszymy dzwonki pędzonych na górskie łąki owiec i bydła. Zawitamy do cichych cerkwi i wdrapiemy się na ruiny dawnych, oszałamiających potęgą twierdz obronnych. Zajrzymy do miasteczek, gdzie czas zatrzymał się sto lat temu, i do wiosek, które zimą bywają całkowicie odcięte od świata. Dowiemy się, jak ludzie żyją tu naprawdę. Przyjrzymy się ich codzienności, zajdziemy na targ po świeże owoce i warzywa, posmakujemy tego, co przyrządzają w swoich kuchniach, a przysłuchując ich opowieściom o tym, co w życiu ważne, odkryjemy siebie na nowo.
Staniemy u wrót wysokogórskiej arkadii, przy której polskie Rysy wydadzą się zaledwie skromną górką. Łańcuchy Wysokiego i Małego Kaukazu, rozciągające się w Gruzji, Azerbejdżanie i Rosji, oszołomią nas dziką potęgą. Przejdziemy przez soczyście zielone kotliny, w które wtuliły się lazurowe, otoczone kamieniami sadzawki. Pokonamy szutrowe szlaki przepastnych wąwozów, gdzie usłyszmy szumiące, krystaliczne potoki i spadające z hukiem wody górskich wodospadów. Zagłębimy się w porośnięte bukami, jodłami i świerkami strome zbocza, które nie raz wystawią nas na próbę, ale i nagrodzą spektakularnymi widokami. Wędrując, odkryjemy nieuchwytne w ośnieżonych, wyzierających zza chmur wierzchołkach Szchary, Kazbeku i innych najwyższych szczytów Wielkiego i Małego Kaukazu. Tu poczujemy, że jesteśmy tylko małą cząstką wielkiej i nieposkromionej natury.
W raju danym przez samego Boga odkryjemy sekretny magnetyzm gruzińskiej kultury. Dowiemy się, że Gruzini bardzo serio traktują legendę o powstaniu swojego państwa, a gościnność jest nieodłącznym elementem ich wielowiekowej tradycji. Tak samo jak umiłowanie biesiad, które decyduje o wyjątkowym charakterze kaukaskiego folkloru. Podczas supry przysłuchamy się krasomówczemu kunsztowi Tamady. Przekonamy się też, że konserwatywni, religijni Gruzini całują się na powitanie i pożegnanie w policzki, a pomimo kolejnych wznoszonych wysokoprocentową czaczą toastów, uważają pijaństwo za hańbę i grzech. Damy się porwać stylowi życia ludzi, którzy szczególne chwile świętują ze śpiewem na ustach i radosną energią – tak w domach, jak i w plenerze. Spacerując alejami głównych miast i klimatycznych miasteczek oraz traktami górskich wiosek, przyjrzymy się gruzińskiej architekturze, inspirowanej różnorodnymi stylami, epokami historycznymi i spełnionymi marzeniami o miejscu do życia, które fascynuje na każdym kroku.
Swanetia to region w północno-zachodniej Gruzji, na Wielkim Kaukazie. Słynie z majestatycznych gór (znajduje się tu najwyższy szczyt Gruzji: Szchara – 5193 m n.p.m.), osady Uszguli, placków kubdari (mięsna odmiana chaczapuri), a przede wszystkim z maczubi – średniowiecznych wież mieszkalno-obronnych, w których krewcy Swanowie chronili siebie i swój dobytek przed śnieżnymi lawinami, okolicznymi najeźdźcami lub… wendettą innych rodów. Od wieków otoczone nieprzebytymi górami maczubi w Mestii, stolicy regionu, i okolicznych przysiółkach były przystanią dla lokalnych i narodowych skarbów. Dziś w niektórych kamiennych wieżach odkryjemy muzea, które z dumą pielęgnują swańską kulturę, trwającą w izolacji od reszty kraju, a dzięki temu zachowującą wiele oryginalnych cech i historyczną ciągłość.
Na podróżniczym szlaku przeżyjemy razem niejedną przygodę życia. Z pilotami i przewodnikami Tamada Tour – miłośnikami, znawcami i autochtonami danych regionów, pozytywnie uzależnionymi od klimatu, krajobrazów i ludzi Kaukazu – poznamy najciekawsze zakątki krajów wschodu. Będziemy zwiedzać i wypoczywać z poszanowaniem dla endemicznych kultur, bez otoczki masowej turystyki. Odkryjemy prawdziwe oblicza rozmaitych miejsc – kuchnię, historię, dorobek cywilizacyjny, tradycje i obyczaje. Będziemy podróżować świadomie, wspierając lokalne rodzinne firmy i spotykając ludzi, którym bliskie są te same idee i wartości. Od gór, przez morze, po miasta i wsie, trafimy do niezwykłych, często szerzej nieznanych lokalizacji, gdzie przekonamy się, że nie ma Kaukazu bez autentycznego ciepła, bijącego z serc miejscowych i zapalonych, pełnych pasji obieżyświatów.
Termin | Ilość dni | Wolne miejsca | Cena | Rezerwacja |
17.07.2025-27.07.2025 | 11 | 16 | 4999 zł |
|
31.07.2025-10.08.2025 | 11 | 16 | 4999 zł |
|
14.08.2025-24.08.2025 | 11 | 16 | 4999 zł |
|
W cenie:
Nieujęte w cenie:
Gwarancja Zwrotu Pieniędzy w 14 dni
Noclegi obejmują zakwaterowanie w kameralnych hotelach 3–4* (pokoje 2-os. z łazienkami) i rodzinnych pensjonatach (pokoje 2/3-os.). Wybrane hotele mogą oferować dostęp do baru, pralni i innych usług – opcje niewliczone w cenę pokoju są płatne dodatkowo. Podróżujących samodzielnie staramy się zawsze zakwaterować w jednym 2-osobowym pokoju, z osobą tej samej płci – pozwala to uniknąć dopłaty za pokój 1-osobowy (ok. 200 USD/os., w zależności od miejsca noclegu).
Wyżywienie obejmuje śniadania i obfite obiadokolacje z daniami kuchni gruzińskiej i winem. Posiłki jadamy w restauracjach na trasie bądź w miejscach noclegów. Poznajemy kraj od kuchni, każdego dnia próbując inne lokalne dania, napoje i trunki (wina, czaczę) oraz wnikając w tradycje gruzińskiego stołu. Wielką atrakcją wycieczki są supry, tradycyjne gruzińskie biesiady, spowite bogatym rytuałem kulturowo-kulinarnym.
Dokumenty
Polacy i obywatele innych krajów UE mogą wjechać do Gruzji na podstawie dowodu osobistego lub paszportu (uwaga: dla zwiększenia bezpieczeństwa zalecamy mieć przy sobie podczas wycieczki także ksero dowodu lub paszportu!). Wiza nie jest potrzebna – dla obywateli krajów UE ruch bezwizowy obowiązuje na wjazd i pobyt w Gruzji przez okres do 365 dni bez względu na cel podróży.
Zdrowie, szczepienia i leki
Aktualne zasady wjazdu na terytorium Gruzji dotyczące zdrowia, szczepień i dokumentacji medycznej są dostępne na rządowej stronie https://www.gov.pl/web/dyplomacja/gruzja. Należy pamiętać, że niedopełnienie stawianych wymagań może uniemożliwić przekroczenie granic Gruzji.
Przed wyjazdem do Gruzji zalecane są profilaktyczne szczepienia na COVID-19, żółtaczkę typu A i B, wściekliznę, błonicę, tężec i krztusiec. Na 4–6 tygodni przed wyjazdem warto się udać do lekarza medycyny podróży lub specjalistycznych placówek, aby skontrolować stan zdrowia, przyjąć ewentualne szczepienia przypominające lub zaopatrzyć się w niezbędne dokumenty medyczne.
Wwóz leków do Gruzji – WAŻNE!
Na wyjazd do Gruzji warto spakować:
UWAGA! Niektóre leki dostępne w Polsce i innych krajach UE bez recepty – zawierające m.in. kodeinę (np. nurofen), efedrynę (np. tussipect) lub pseudoefedrynę (np. ibuprom, gripex, sudafen) – w Gruzji mogą być kwalifikowane jako środki odurzające i substancje psychotropowe, których wwóz jest zabroniony! Uczulamy, że gruzińskie służby graniczne działają w zakresie wwozu leków bardzo restrykcyjnie.
W przypadku wwozu do Gruzji leków zawierających substancje psychoaktywne, na granicy należy okazać kopię recepty oraz kopię certyfikatu, który potwierdza uprawnienia do wykonywania zawodu przez lekarza wystawiającego receptę, wraz z tłumaczeniami na język angielski. Wwieźć można ilość leku wystarczającą na okres do 31 dni.
W przypadku leków przewożonych w bagażu podręcznym, które pasażer musi zażyć w trakcie lotu, wymagane jest zaświadczenie od lekarza w języku polskim i angielskim, poświadczone pieczątką.
Podróżni nieposiadający wymaganych zezwoleń na leki mogą być zatrzymani na granicy i narażeni na wysoką grzywnę.
Przydatne adresy:
W razie jakichkolwiek wątpliwości, czy dane substancje aktywne podlegają kontroli przy wwożeniu do Gruzji, zalecamy bezpośredni kontakt z Referatem Konsularnym Ambasady RP w Tbilisi, pod adresem e-mail: tbilisi.amb.rk@msz.gov.pl.
Ogólne zasady ostrożności zdrowotnej
Podczas pobytu w Gruzji warto zachować ogólną ostrożność i nie narażać się na niepotrzebne ryzyko. Różnica flory bakteryjnej może być w pierwszych dniach pobytu dokuczliwa dla osób o zwiększonej wrażliwości. Aby zapobiec dolegliwościom zdrowotnym podczas wycieczki, zaleca się myć warzywa i owoce przed spożyciem oraz pić wodę wiadomego pochodzenia (wskazana woda butelkowana). Nie należy głaskać ani podchodzić do bezpańskich zwierząt – szwendające się po ulicach psy są zwykle wykastrowane i odrobaczone, jednak głodne i zdenerwowane mogą zaatakować. Na górskich łąkach Kaukazu powszechnie występuje barszcz Sosnowskiego – roślina silnie uczulająca, która wyglądem przypomina koper. Jeśli wystąpią objawy w postaci oparzeń, pęcherzy i złego samopoczucia, należy pilnie skontaktować się z lekarzem. Warto mieć na uwadze, że służba zdrowia w Gruzji jest na niskim poziomie. Wizyty lekarskie są odpłatne (w określonych przypadkach turyści mogą się ubiegać o zwrot kosztów leczenia z tytułu polisy turystycznej – dodatkowe informacje w sekcji „Ubezpieczenie”).
Przepisy celne i prawne
Bezpieczeństwo
Gruzja jest krajem bezpiecznym, gościnnym i przychylnym turystom, jednak, jak wszędzie, należy zachować ostrożność i rozwagę. Ze względu na nie najlepsze warunki ekonomiczne w Gruzji zdarzają się pospolite kradzieże. Aby nie narażać się na ryzyko, należy zawsze pilnować swojego dobytku, doglądać torebek, plecaków i cennych rzeczy na trasie wycieczki, a także NIE ZOSTAWIAĆ pieniędzy, wartościowych przedmiotów, drogiego sprzętu elektronicznego, dokumentów etc. w pokojach hotelowych (chyba że są one wyposażone w sejfy). Trzeba również szczególnie uważać w trakcie przechodzenia przez jezdnię – lokalny ruch uliczny nie sprzyja pieszym. Kobiety powinny ponadto zachować dużą ostrożność podczas korzystania z miejscowych taksówek. Szczegółowe informacje o bezpieczeństwie w Gruzji są dostępne w poradniku: Gruzja – informacje praktyczne. Dokumenty, szczepienia, bezpieczeństwo, transport, ceny.
Obywatele Rzeczpospolitej Polskiej mogą dla zwiększenia bezpieczeństwa podróży zarejestrować się w rządowym systemie Odyseusz (https://odyseusz.msz.gov.pl/).
Telefon alarmowy ogólny: 112.
Ambasada RP w Tbilisi
Oniashvili 24
0160 Tbilisi, Gruzja
Tel.: (+ 995 322) 92 03 98
E mail: tbilisi.amb.sekretariat@msz.gov.pl
Telefon alarmowy*: (+ 995) 599 701 279
Email alarmowy*: tbilisi.wk.dyzurny@msz.gov.pl
* Telefon i e-mail alarmowy do ambasady jest przeznaczony wyłącznie do kontaktu w sytuacjach nagłych i wymagających natychmiastowej interwencji dyżurnego konsula na rzecz obywateli polskich (np. zgony, aresztowanie, wypadki drogowe, kradzież dokumentów).
Klimat
Gruzja jest krajem w większości górzystym. Panuje tu klimat podzwrotnikowy, wilgotny w zachodnich regionach i kontynentalny na wschodzie. Średnie temperatury w dzień są najwyższe w czerwcu (27°C), lipcu (31°C), sierpniu i wrześniu (26°C), natomiast najniższe w styczniu (6°C). Opady deszczu mogą występować przez cały rok, ale głównie w miesiącach zimowych i wiosennych.
Język
Językiem urzędowym Gruzji jest gruziński. W powszechnym użyciu jest także język rosyjski. W większych miastach i miejscach o dużym natężeniu turystycznym można w podstawowym zakresie porozumieć się również po angielsku. Przed podróżą warto poznać podstawowe zwroty po gruzińsku.
Religia
Gruzja to kraj chrześcijański, a dominującym wyznaniem jest prawosławie. W miejscach kultu religijnego obowiązują określone zasady ubioru i zachowania. Mężczyźni muszą założyć długie spodnie (latem przydatne będą długie spodnie z odpinanymi nogawkami), a kobiety – zakryć włosy, ramiona i nogi (warto mieć ze sobą chustę na głowę oraz długą spódnicę lub chustę, zakrywającą kolana). Przed wejściem do świątyni wypada wyciszyć telefon, a na terenie obiektu zachować spokój i ciszę. W cerkwiach i innych obiektach sakralnych obowiązuje zakaz fotografowania i filmowania.
Waluta i płatności
Walutą Gruzji jest lari (GEL). Jedno lari dzieli się na 100 tetri. 1 GEL to ok. 1,30 PLN/0,33 EUR/0,33 USD.
Na podróż do Gruzji trzeba zabrać walutę GEL, USD lub EUR. Coraz więcej kantorów w Polsce (zwłaszcza w większych miastach) oferuje wymianę PLN – GEL – PLN. W przypadku utrudnień z zakupem lari, na podróż należy zabrać dolary amerykańskie (wydane od 2006 r. włącznie, bez skreśleń i uszkodzeń) lub euro i wymienić je na GEL w Gruzji.
Warto pamiętać, że w Gruzji nie ma możliwości bezpośredniej wymiany PLN na GEL i odwrotnie. Sytuacja może się oczywiście zmieniać, ale lepiej nie ryzykować i założyć, że gruzińskie kantory nie obracają złotówkami.
Na wycieczkę do Gruzji warto także zabrać kartę płatniczą (walutową, uniwersalną, np. mBank World, lub typu Revolut). W Gruzji bankomaty są powszechnie dostępne w miastach. Pieniądze można wygodnie wypłacać w dwóch walutach – GEL, jak i USD. Kartą można płacić w większości sklepów, restauracji, hoteli, atrakcji turystycznych i innych obiektów. Trzeba uwzględnić, że na prowincji korzystanie z bankomatów i płatności kartą może być utrudnione lub niemożliwe.
Szczegółowe informacje wraz z przykładowymi cenami są dostępne w poradnikach: Ile pieniędzy zabrać na wycieczkę do Gruzji? oraz Ceny w Gruzji.
Czas
UTC +4. Różnica czasu między Polską a Gruzją wynosi +2 godziny latem i +3 godziny zimą.
Telefonia i Internet
Bezpłatne Wi-Fi jest dostępne w większości hoteli na trasie wycieczki. Do internetu można bezpłatnie podłączyć się również w niektórych restauracjach i innych obiektach – zalecamy jednak ostrożność w korzystaniu z sieci niezabezpieczonych hasłem! Mapę punktów z dostępem do publicznego internetu można znaleźć na stronie https://wifispc.com/georgia. Telefonowanie w roamingu jest dość drogie – kosztuje za minutę 8–10 PLN w przypadku wykonanego połączenia i ok. 4 PLN za odebranie połączenia. Wysłanie jednego SMS-a to z kolei koszt 2 PLN. Chętni mogą również zaopatrzyć się w lokalną kartę SIM (trzeba ją jednak zarejestrować, podpisując umowę z operatorem).
Elektryczność
Napięcie sieciowe w Gruzji wynosi 220 V. Typy gniazdek: C i F, czyli na wtyczki z dwoma okrągłymi bolcami (takie, jak w Polsce i większości krajów Europy).
Lokalna kuchnia
Kuchnia gruzińska jest bardzo aromatyczna, bogata w przyprawy (zwłaszcza kolendrę, czosnek, szafran), warzywa (bakłażany, pomidory, paprykę), wspaniałe sery (np. sulguni), dania mączne i mięsa (baraninę, jagnięcinę, wołowinę, wieprzowinę, rzadziej drób). Wśród licznych propozycji coś dla siebie znajdą także wegetarianie, jednak weganie i osoby na innych specjalnych dietach muszą się liczyć z ewentualnymi komplikacjami przy komponowaniu posiłków w lokalnych restauracjach. Do najpopularniejszych potraw gruzińskich należą m.in. chinkali (pierożki wypełnione bulionem i mięsnym farszem), chaczapuri (placki z cienkiego ciasta nadziane gruzińskim słonym serem albo innym farszem), kubdari (placki z nadzieniem mięsnym), ostri (pikantny gulasz mięsny), lobiani (zupa/leczo z fasoli), rozmaite szaszłyki oraz sałatki i przystawki warzywne, np. pchali. Do posiłków zwyczajowo podaje się puri – chleb wypiekany w piecu szamotowym. Wśród napojów na gruzińskich stołach królują lemoniady oraz wino – skarb narodowy i ważny element lokalnej kultury, zawsze obecny podczas supry, czyli tradycyjnej biesiady (szczegóły w artykule: Supra – tradycja gruzińskiej biesiady). Więcej informacji o wartych skosztowania gruzińskich potrawach i deserach w artykule: Kuchnia gruzińska – dania, które trzeba spróbować w Gruzji oraz na blogu właściciela Tamada Tour www.PolakoGruzin.pl, w sekcji Kuchnia gruzińska i przepisy.
Kultura i obyczaje
Warunki w hotelach
Co zabrać na wycieczkę?
Na wycieczkę do Gruzji należy zabrać odzież dostosowaną do panującej na miejscu pogody oraz przydatne akcesoria i rzeczy osobiste, m.in.:
Ubezpieczenie turystyczne
Ubezpieczenie jest zawarte w cenie wycieczki, dlatego nie trzeba kupować go oddzielnie. Ubezpieczenie zapewnia Signal Iduna na sumę gwarancyjną: KL (koszty leczenia) – 60 000 €, NNW (od następstw nieszczęśliwych wypadków) – 15 000 PLN, OC – 30 000 €, bagaż – 1000 PLN. Ogólne Warunki Ubezpieczenia są dostępne na stronie: https://w3.signal-iduna.pl/OWU_doc/travel/owu_bp_travel.pdf.
Poradniki i reportaże o Gruzji
W Tamada Tour przygotowaliśmy szereg poradników, reportaży i innych interesujących materiałów o Gruzji. Artykuły można przeczytać na blogu www.PolakoGruzin.pl, należącym do właściciela Tamada Tour, Krzysztofa Nodara Ciemnołońskiego. Filmy są dostępne na kanale YouTube pod adresem: https://www.youtube.com/c/TamadaTour/videos, a podcasty – https://www.spreaker.com/show/polakogruzin.
Na całej trasie wyprawy – z/na lotnisko, z/do hoteli i pomiędzy zwiedzanymi miejscami – podróżujemy klimatyzowanymi busami. Do wybranych atrakcji dojeżdżamy samochodami terenowymi 4×4. Każde auto prowadzi doświadczony kierowca, doskonale znający lokalne drogi.
Podróżujemy i zwiedzamy w kameralnych, maksymalnie 16-osobowych grupach z doświadczonymi pilotami i przewodnikami – pasjonatami i specjalistami od danego regionu, którzy mieszkają w nim na stałe, mają na jego temat obszerną wiedzę oraz doskonale znają lokalne warunki i obyczaje.
Na szlaku przygody odkrywamy cuda architektury, historii, przyrody i kultury. Przemierzamy tętniące życiem miasta, zaciszne wioski i dzikie krajobrazy natury. Odnajdujemy ukryte w zaułkach pomniki przeszłości i teraźniejszości. Poznajemy różnorodne smaki lokalnych potraw, słodkości i trunków. Odwiedzamy miejsca kultowe, jak również te, do których turyści zwykle nie zaglądają oraz te, gdzie toczy się miejscowa codzienność.
Spotykamy lokalnych mieszkańców i inspirujemy się ich wizją świata. Poznajemy ich prawdziwe życie i na chwilę stajemy się jego współuczestnikami. Zanurzamy się w kalejdoskopie fascynujących sekretów etnograficznych, legend i faktów, które pozwalają dojrzeć wielowymiarowość odległej od nas rzeczywistości. Przywozimy z sobą autentyczne doświadczenie świata w całym pięknie jego różnorodności.
Cena wycieczki obejmuje pełne ubezpieczenie zdrowotne podróżnego i bagażu. Ubezpieczenie zapewnia Signal Iduna na sumę gwarancyjną:
Ogólne Warunki Ubezpieczenia – https://w3.signal-iduna.pl/OWU_doc/travel/owu_bp_travel.pdf.
KUTAISI – MESTIA – USZGULI – TREKKING DO LODOWCA SZCHARY – USZGULI – PĘTLA SWANECKA – ONI – TREKKING I JEEP TOUR W RACZY – SHAORI – BARAKONI – NIKORCMINDA – AMBROLAURI – ONI – TREKKING NA GÓRĘ SHODA – ONI – GELATI – MOTSAMETA – KUTAISI – JASKINIA PROMETEUSZA – KANION OKATSE – KANION MARTWILI – KUTAISI
DZIEŃ 1. WYLOT – KUTAISI
Dystans: lot + 24 km • Posiłki w cenie: kolacja
Przylot liniami Wizz Air na lotnisko w Kutaisi. Spotkanie z kierowcą – pilotem Tamada Tour. Transfer do hotelu, zakwaterowanie, czas wolny (w zależności od godziny przylotu wszystkich uczestników możliwe krótkie zwiedzanie miasta). Kolacja. Nocleg w hotelu w Kutaisi.
DZIEŃ 2. KUTAISI – SWANETIA
Dystans: 220 km • Posiłki w cenie: śniadanie, obiadokolacja
Śniadanie, wykwaterowanie z hotelu. Przejazd do regionu Swanetii na Wielkim Kaukazie z lunchem na trasie. Po drodze zatrzymamy się na odpoczynek przy imponującej zaporze Enguri (dla chętnych półgodzinne zwiedzanie tamy z lokalnym przewodnikiem – atrakcja fakultatywna za dodatkową opłatą). Dalej podążymy na północ z nurtem Enguri, wzdłuż której będziemy obserwować piękne pejzaże rzeki, wodospadów tryskających z niemal pionowych ścian, krętych dróg i pnących się coraz wyżej gór ze śnieżnymi czapami. Przyjazd do Mestii, zakwaterowanie w hotelu. Obiadokolacja i nocleg.
DZIEŃ 3. MESTIA – USZGULI
Dystans: 47 km + trekking i spacer pieszy • Posiłki w cenie: śniadanie, obiadokolacja
Po śniadaniu niewymagający trekking z Mestii do lodowca Chaaladi (ok. 3,5 godz.). Powrót do Mestii na lunch i zwiedzanie Swaneckiego Muzeum Historii i Etnografii. Następnie ruszymy na wyprawę 4×4 do Uszguli (±2100 m n.p.m.), zespołu górskich osad u podnóża majestatycznej Szchary (5193 m n.p.m.), najwyższego szczytu Gruzji. Po drodze, za przełęczą Ughviri i serpentyną kaukaskich zakrętów, zatrzymamy się przy Baszcie Miłości, owianej legendą o nieszczęśliwie zakochanej parze. Przy pewnej dozie wyobraźni w tych okolicach natkniemy się na mityczne stwory, piękne nimfy i dzielnych myśliwych z wciąż żywego swaneckiego folkloru. W Uszguli staniemy oko w oko z unikalną kulturą regionu. Zobaczymy średniowieczne domy machubi z wieżami obronnymi, cerkwie i inne zabytki, wokół których rozgrywały się wprost niesłychane historie o bohaterach, zaciekle broniących swej wolności i stylu życia. Chętni będą mogli zwiedzić lokalne muzeum etnograficzne (bilet wstępu ok. 25 GEL/os). Na suprę, tradycyjną gruzińską biesiadę z pysznym jedzeniem i winem zajrzymy do zaprzyjaźnionych gospodarzy. Będzie to też doskonała okazja, by wniknąć w lokalną codzienność. Czas wolny. Nocleg w guesthousie w Uszguli.
DZIEŃ 4. TREKKING POD LODOWIEC SZCHARY
Dystans: trekking (±20 km w obie strony) • Posiłki w cenie: śniadanie, obiadokolacja
Po śniadaniu spokojny, niewymagający trekking pod lodowiec Szchary. Na szlaku czeka nas aktywny wypoczynek wśród oszałamiająco zielonych zboczy Wielkiego Kaukazu i usianego kamieniami jęzora lodowca. Po dotarciu do Uszguli i krótkim odpoczynku zobaczymy wiekowe swańskie wieże i cerkiew Lamaria. Czas wolny na relaks lub dalsze zwiedzanie Uszguli we własnym zakresie (można się udać na spacer np. do twierdzy królowej Tamar). Obiadokolacja i nocleg.
DZIEŃ 5. USZGULI – PĘTLA SWANECKA – RACZA
Dystans: 170 km • Posiłki w cenie: śniadanie, obiadokolacja
Po śniadaniu żegnamy się ze Swanetią i ruszamy do sielskiego regionu Raczy, zwanego gruzińską Szwajcarią. Dotrzemy tam Pętlą Swanecką, czyli jedną z najbardziej spektakularnych górskich dróg w Gruzji – liczy ona 250 km i umownie rozpoczyna się w Zugdidi (121 m n.p.m.), a dalej wiedzie wzdłuż rzeki Enguri przez Mestię (1400 m), przełęcz Ugiri (1923 m), Uszguli (~2100 m) i przełęcz Zagari (2623 m), która jest najwyższym punktem na trasie, leżącym na granicy między Górną i Dolną Swanetią. Za przełęczą, na skraju Raczy, zatrzymamy się na odpoczynek i krótkie zwiedzanie okolicy. Po drodze zjemy też lunch. Następnie wzdłuż malowniczo meandrującej rzeki Rioni pojedziemy do miasteczka Oni. Zakwaterowanie w przytulnym pensjonacie zaprzyjaźnionych Gruzinów. Wieczorem smakowita biesiada z winem. Nocleg.
DZIEŃ 6. PRZYRODNICZY TREKKING I JEEP TOUR W RACZY
Dystans: ±90 km + spacery piesze • Posiłki w cenie: śniadanie, obiadokolacja
Po śniadaniu jeep tour i trekking szlakiem ciekawostek przyrodniczych Raczy. Będzie to dzień aktywny, a zarazem relaksujący, kojący dla zmysłów i zachwycający urokiem kaukaskich krajobrazów. Powędrujemy przez lasy i alpejskie łąki, oglądając piękne górskie wodospady oraz jaskinie krasowe, gdzie można się natknąć na zęby prehistorycznych rekinów i ślady amonitów, morskich zwierząt sprzed 30 mln lat. Lunch na łonie natury. Powrót do pensjonatu w Oni na obiadokolację i nocleg.
DZIEŃ 7. SKARBY KULTURY I NATURY RACZY
Dystans: 94 km + spacery piesze • Posiłki w cenie: śniadanie, obiadokolacja
Po śniadaniu wycieczka kulturalno-przyrodnicza po Raczy. Tego dnia zobaczymy malowniczy rezerwuar Shaori (jedno z najpiękniejszych jezior w Gruzji, leżące w polodowcowej kotlinie), cerkwie Barakoni (XVIII w.) i Nikorcminda (XI w., perełka gruzińskiego Złotego Wieku), ruiny twierdzy Mindaciche (według legendy dzieciństwo spędziła tu gruzińska królowa Tamar, ale naukowcy nie potwierdzają tych pogłosek), a w uzdrowisku Ambrolauri zajrzymy do słynnej wytwórni win Khvanchkara, które produkuje się wyłącznie w tym regionie. Lunch po drodze. Powrót do Oni. Czas wolny. Obiadokolacja i nocleg.
DZIEŃ 8. TREKING NA GÓRĘ SHODA
Dystans: 60 km + trekking ±16 km • Posiłki w cenie: śniadanie, obiadokolacja
Po śniadaniu krótki przejazd za wioskę Ghebi, skąd ruszymy na pieszy trekking na górę Shoda. Góra ma dwa wierzchołki: niższy liczy 3000, a wyższy 3650 m n.p.m. Podejście średnio trudne, w zależności od kondycji i doświadczenia uczestników. Lunch na łonie przyrody – z bajeczną scenerią kwiecistych górskich łąk, bielących się lodowców, ośnieżonych trzytysięczników i majaczących w dolinach zacisznych wiosek z szutrowymi ścieżynami. Powrót do Oni, obiadokolacja i nocleg w pensjonacie.
DZIEŃ 9. ONI – GELATI – MOTSAMETA – KUTAISI
Dystans: 110 km + spacery piesze • Posiłki w cenie: śniadanie, obiadokolacja
Śniadanie, wykwaterowanie z pensjonatu i przejazd powrotny do regionu Imeretii. Po drodze odwiedzimy zespoły klasztorne Motsameta oraz Gelati z Akademią Nauk i najpiękniejszymi freskami (XI w.) – architektoniczne skarby Złotego Wieku, czyli okresu największego rozkwitu gruzińskiej kultury i państwowości, wokół których kwitło życie duchowe i intelektualne średniowiecznej Gruzji. Po przyjeździe do Kutaisi zobaczymy górującą nad miastem, kontrowersyjnie odnowioną katedrę Bagrati (XI w.), słynną fontannę Kolchidy z reprezentatywnymi dla gruzińskiej kultury figurami, wzorowanymi na neolitycznych znaleziskach, a także zabytkowe uliczki w centrum miasta, którymi dotrzemy na mosty nad rzeką Rioni i na Zielony Bazar, czyli typowe kaukaskie targowisko. Wieczorem biesiada w domowej winnicy. Nocleg w hotelu w Kutaisi.
DZIEŃ 10. KUTAISI – JASKINIA PROMETEUSZA – KANION OKATSE – KANION MARTWILI – KUTAISI
Dystans: 135 km + spacery piesze • Posiłki w cenie: śniadanie, obiadokolacja
Po śniadaniu eskapada do Jaskini Prometeusza w Kumistavi. To jedna z najpiękniejszych krasowych grot na świecie, zgodnie z nazwą owiana legendą o ogniu skradzionym przez Prometeusza olimpijskim bogom. W skalnych korytarzach jaskini zobaczymy barwnie podświetlone formy naciekowe o fantazyjnych kształtach. Gotowi na kolejne emocje, wyruszymy do kanionu Okatse, gdzie przejdziemy lasem malowniczy szlak klifowy i kładkę spacerową w koronach drzew z tarasem widokowym zawieszonym prawie 100 m nad rzeką! Równie wielkich wrażeń dostarczy nam kanion Martwili z krasowymi formacjami skalnymi, szumiącymi wodospadami i kojącą zielenią natury – dla chętnych spływ rzeką Martwili (atrakcja fakultatywna, za dodatkową opłatą). Po przyrodniczych atrakcjach przejazd na pożegnalną suprę w winnicy z lokalnymi przysmakami, poetyckimi toastami tamady i niezapomnianą atmosferą kaukaskiej gościnności. Powrót na nocleg do hotelu w Kutaisi.
DZIEŃ 11. KUTAISI – WYLOT
Dystans: indywidualny • Posiłki w cenie: śniadanie (w przypadku wylotu nocą lub o świcie – suchy prowiant)
Śniadanie. Plan i organizacja dnia zależne od godziny wylotu. Dla chętnych czas wolny i opcjonalne atrakcje fakultatywne w Kutaisi. Dla zainteresowanych możliwość przedłużenia doby hotelowej (za dodatkową opłatą, wymagane uprzednie zgłoszenie do Organizatora). Transfer na lotnisko w Kutaisi i wylot do Polski.
* Przed zakupem biletu lotniczego Wizz Air do i z Kutaisi prosimy o konsultację z Organizatorem pod adresem: biuro@tamadatour.pl.
© 2024 TAMADA TOUR. Program nie stanowi oferty handlowej w rozumieniu art. 66 par. 1 Kodeksu cywilnego, ma charakter ramowy i może ulec zmianie w zależności od czynników niezależnych od Organizatora. Kopiowanie zabronione. Prawo do błędów w druku zastrzeżone.
Zapisu na wycieczkę można dokonać:
Aby zarezerwować wycieczkę, należy podać dane osobowe, niezbędne do zawarcia umowy wycieczki oraz wykupienia ubezpieczenia i biletów lotniczych:
Na wskazany adres e-mail zostaną przesłane:
Odpłatność za wycieczkę należy uiścić zgodnie z podanym harmonogramem. Zapewniamy atrakcyjny, gwarantujący finansowe bezpieczeństwo podział płatności na 2 części:
Wpłat 1. i 2. można dokonać:
Szczegółowe informacje w Regulaminie.
Wszelkie prawa zastrzeżone © 2024 Tamada Tour
Realizacja: Codenest